Ήταν μια διαφορετική Αμοργός, με λιγότερο κόσμο, περισσότερη ησυχία, με έντονες εικόνες, αισθήσεις, συγκινήσεις. Το πρώτο διεθνές τουρνουά ελεύθερης κατάδυσης που διοργανώθηκε στο νησί, σε συνδυασμό με την εβδομάδα γαστρονομίας, ένωσε χώρες, κουλτούρες, πολιτισμούς και πάθη κάτω από τον ίδιο ήλιο, δίπλα στην ίδια θάλασσα. Και το ραντεβού ανανεώθηκε για τον Σεπτέμβρη του 2018.

Δελφίνια δεν είδαμε, όμως κάποιοι τυχεροί άκουσαν το τραγούδι τους στα βαθιά και το ηχογράφησαν. Ούτε τον Eric Serra, τον διάσημο Γάλλο συνθέτη της ταινίας «Απέραντο γαλάζιο» είδαμε, η προγραμματισμένη συναυλία του ακυρώθηκε, αλλά τον ακούσαμε να παίζει πιάνο μέσω οθόνης και να δεσμεύεται για την επόμενη διοργάνωση. Η πρώτη απόπειρα αναβίωσης του απέραντου γαλάζιου πέτυχε και θα έχει και συνέχεια. Ανακοινώθηκε στη λήξη του πρώτου authentic big blue που έγινε στην Αγία Παρασκευή στην αναβίωση του διάσημου πανηγυριού.

Κατάδυση στην ελευθερία

Είναι ένα δυνατό συναίσθημα ελευθερίας, είναι χαρά και ομορφιά, υποστηρίζουν οι ελεύθεροι δύτες. Συνολικά 37 αθλητές και αθλήτριες από 10 χώρες πήραν μέρος στο τουρνουά, διαγωνιζόμενοι σε τρεις κατηγορίες, (σταθερά βάρη με πέδιλα, σταθερά βάρη χωρίς πέδιλα και  ελεύθερη βύθιση), σημειώνοντας μεγάλες επιδόσεις και πολλά εθνικά ρεκόρ, ενώ έκαναν και αγώνα επίδειξης στην στατική άπνοια.

Άγνωστοι όροι για πολλούς, όπως και ο βυθός εξάλλου, αλλά για τους ίδιους είναι ο δικός τους όμορφος  κόσμος, που μας καλούν να γνωρίσουμε. Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης ελεύθερης κατάδυσης, ένας πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής και μια ονειροπόλα γυναίκα μοιράζονται σκέψεις και όνειρα για τη θάλασσα και τη στεριά.

Βιβή Δρακά

Η ψυχή της διοργάνωσης. Η γνωστή αθλητικογράφος δηλώνει, με κάθε ευκαιρία, ερωτευμένη με την Αμοργό. Και ήταν, όπως λέει, έρωτας με την πρώτη ματιά. Απο το νησί κατάγεται ο άντρας της, στο δημαρχείο του νησιού παντρεύτηκαν, εκεί συνέλαβε την ιδέα για το authenitc big blue  ξαφνικά μια μέρα κολυμπώντας, που αλλού, στην Αγία Άννα.
Τότε σκέφθηκε ότι η Αμοργός έχει ένα ισχυρό brand name, που πρέπει να αξιοποιηθεί περισσότερο, μπήκε στο μυαλό της το σχέδιο και μετά από δύο χρόνια εντατικής προετοιμασίας με τους συνεργάτες της είδε το όνειρο της να γίνεται πραγματικότητα και να μπορεί να ονειρεύεται το επόμενο.

Η έμπνευση ήταν η αναβίωση της ταινίας «Απέραντο γαλάζιο», να γίνει αφορμή το Authentic big blue για να κρατηθεί ο μύθος ζωντανός και για τις επόμενες γενιές,  παράλληλα να επεκταθεί η τουριστική σεζόν στην Αμοργό, να διαφημιστεί ακόμα πιο πολύ  το νησί μέσα από τη φύση, τον αθλητισμό και τη γαστρονομία, να γίνει το αυθεντικό απέραντο γαλάζιο θεσμός και «περιουσία» της Αμοργού για το μέλλον. Ήθελε πείσμα και πάθος για να γίνουν όλα αυτά..και η Βιβή που τα διαθέτει σκέφτεται ήδη και ονειρεύεται τον επόμενο Σεπτέμβρη.

Miguel Lozano

Από τους μεγάλους πρωταγωνιστές στο τουρνουά, δεν έσπασε το ρεκόρ του των 122 μ., αλλά  πέτυχε πρωτιές  και ισοβάθμησε  στην τελική κατάταξη με τον Ιταλό Homar Leuzi.
Καταλανός, με βασκικό αίμα, o 37χρονος, ύψους 1.96, Μiguel Lozano, από την πόλη  Montgat, 15 χιλιόμετρα βόρεια της Βαρκελώνης, που αν δεν ήταν δύτης θα ήθελε να είναι φυσικά μπασκετμπολίστας και είδωλο του είναι ο Μάικλ Τζόρνταν, μας μιλάει για τη ζωή στο βυθό και τη στεριά  και το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της  Καταλονίας.

«Το μπάσκετ είναι ομαδικό σπορ, στις νίκες και στις ήττες κρύβεσαι πίσω από την ομάδα, η κατάδυση είναι μοναχικό… αλλά δε συμφωνώ ότι η μοναξιά είναι στη Γη. Εγώ δεν είμαι μοναχικός, είμαι κοινωνικός, έχω οικογένεια, φίλους, μου αρέσει να βγαίνω και όταν δεν έχω αγώνες να πίνω μια μπύρα, να πηγαίνω σε πάρτι, να διασκεδάζω. Νιώθω καλά στη γη αλλά μου αρέσει και να είμαι μόνος στο βυθό. Θέλω το συνδυασμό. Αν νιώθεις καλά μόνο στο νερό, αν επικοινωνείς μόνο με τα δελφίνια κάτι συμβαίνει..

Η ζωή είναι πολλά πράγματα όχι μόνο η ελεύθερη κατάδυση. Στην Αμοργό αγάπησα την υπέροχη φύση, τους ανθρώπους που έχουν κουλτούρα, είναι ανοικτοί, φιλόξενοι, το φαγητό. Η Αγία Άννα είναι υπέροχη, δεν είμαι θρήσκος, αλλά η θέα από το μοναστήρι είναι μοναδική. Το βυθό δεν τον φοβάμαι, ίσως, λίγο πριν βουτήξω  και την παραμονή του αγώνα, μέσα στο νερό  δε φοβάμαι, πρέπει να συγκεντρωθώ για να μην πεθάνω.

Φοβάμαι τα ύψη… και τον Τραμπ, τον Κιμ, ελπίζω μόνο να μας αφήσουν στην ησυχία μας. Τα όρια είναι με τον εαυτό μου, πρώτα τον εαυτό μου θέλω να κερδίσω, μετά τους άλλους.
Το δημοψήφισμα είναι καλό να γίνει, έχουμε το δικαίωμα της ψήφου και οι Καταλανοί είναι ώριμοι να καταλάβουν ότι πρέπει να ψηφίσουν, η δεξιά έδωσε πολύ πόνο στους ανθρώπους , είχαμε 40 χρόνια δικτατορία, το ναι είναι η λύση, δε θέλουμε να είμαστε άλλο με την ισπανική κυβέρνηση, έχουμε πονέσει πολύ, θέλουμε μια νέα κυβέρνηση λιγότερο διεφθαρμένη».

Christian Maldame

Ο 46χρονος Γάλλος πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής της ελεύθερης κατάδυσης, που σταμάτησε το 2012 να αγωνίζεται όχι όμως να προπονεί αθλητές, κυρίως όχι να βρίσκεται στο στοιχείο του, μας μιλάει για το τι κάνει κάποιον να ασχοληθεί με το άθλημα, για φόβους  και για  όρια.

«Η Αμοργός είναι ένα νησί που λατρεύω για την ηρεμία της, τη μεσογειακή ομορφιά της, το βαθύ μπλε της θάλασσας της,  τα υπέροχα τοπία, τη θέα, τη θερμή φιλοξενία των κατοίκων.
Ανεξάρτητα από τη θρησκεία, το μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας είναι μια υπέροχη κατασκευή που εμπνέει με την ομορφιά και την ηρεμία του τοπίου.

Πιστεύω  ότι το πάθος για το νερό, αυτό το έντονο συναίσθημα να “πετάς στο νερό” χωρίς βαρύτητα και η επιθυμία να απαλλαγείς από τους «γήινους περιορισμούς» όπως το να αναπνέεις..αυτά κάνουν κάποιον να ασχοληθεί με την ελεύθερη κατάδυση.

Το να αγγίζεις ή να ξεπερνάς τα όρια  σημαίνει ότι δέχεσαι να βγεις από την ασφάλεια και να πλησιάσεις περισσότερο την αληθινή προσωπικότητα σου. Το να μαθαίνεις να δέχεσαι τους φόβους σου και να τους ζεις έντονα είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα.

Το ‘Απέραντο γαλάζιο’ ήταν μια μεγάλη έμπνευση για πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Έδωσε  μια εικόνα του αθλήματος, μπορεί αυτή η εικόνα να έχει λίγο παραμορφωθεί αλλά, γενικά, επέτρεψε στο σπορ να αναπτυχθεί. Είναι μια πολύ ωραία ταινία που με έκανε να καταλάβω οτι και άλλοι άνθρωποι έχουν το ίδιο πάθος με μένα για το βυθό. Η ταινία ήταν μια δυνατή αποκάλυψη για μένα.

Ο βυθός έχει μια γλυκιά, γαλήνια μουσική. Δε νιώθω ποτέ μόνος κάτω από το νερό, ενώ έξω από το νερό μου συμβαίνει. Ο φόβος ορίζει τα όρια, αλλά το να πηγαίνεις πέρα από τους φόβους σου επιτρέπει να προχωρήσεις και σου δίνει μεγάλη απόλαυση. Υπάρχει επομένως ένα είδος απόλαυσης στο ρίσκο».

Φωτογραφίες-video

-Οι λήψεις κάτω από το νερό είναι του Zemonk Kosho.

-Οι φωτογραφίες κάτω από το νερό του Αλέξανδρου Χάδιαρη

– Οι γενικές φωτογραφίες του Πέτρου Χυτήρη