Σε ανακοίνωση – κόλαφο για την ολιγωρία των αρχών και του κράτους σχετικά με την προστασία των δικαιωμάτων και της ασφάλεια των γυναικών προέβη η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ) με αφορμή τη γυναικοκτονία της 28χρονης Κυριακής Γρίβα, έξω από το Αστυνομικό Τμήμα στους Αγίους Αναργύρους.

Η ΕΕΔΑ καλεί την Πολιτεία να λάβει «αποτελεσματικά και άμεσα μέτρα προστασίας από κάθε μορφή έμφυλης βίας και να διασφαλίσουν την πλήρη απόλαυση του δικαιώματος στη ζωή όσων βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια» ενώ παράλληλα κάνει λόγο για «σοβαρή ανεπάρκεια της προστασίας των γυναικών στην πράξη».

Ακολουθεί η πλήρης ανακοίνωση:

«Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), ως ο Εθνικός Θεσμός Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Ελλάδα αποδίδοντας ύψιστη σημασία στην προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών ενάντια στη βία και την ενδοοικογενειακή βία, με αφορμή την 5η στη σειρά γυναικοκτονία για το έτος 2024, η οποία τελέστηκε έξω από Αστυνομικό Τμήμα, καλεί τις αρμόδιες αρχές της Πολιτείας να λάβουν αποτελεσματικά και άμεσα μέτρα προστασίας από κάθε μορφή έμφυλης βίας και να διασφαλίσουν την πλήρη απόλαυση του δικαιώματος στη ζωή όσων βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια.

Η ΕΕΔΑ, παρακολουθώντας την έξαρση της βίας και των περιστατικών γυναικοκτονιών εκφράζει τη λύπη και την αγανάκτησή της, διότι, παρά την τυπική συμμόρφωση της Ελλάδας με το διεθνές και Ενωσιακό κανονιστικό πλαίσιο, τη λήψη και εφαρμογή στρατηγικών και δράσεων και τη λειτουργία υπηρεσιών και δομών με στόχο την πρόληψη και καταστολή του φαινομένου της έμφυλης βίας, συμπεριλαμβανομένης της παρενοχλητικής παρακολούθησης και καταδίωξης (stalking), διαπιστώνει σοβαρή ανεπάρκεια της προστασίας στην πράξη.

Όπως αποδεικνύεται ολοφάνερα, και από τα ίδια τα αριθμητικά στοιχεία της ΕΛΑΣ,[1] το παρόν θεσμικό πλαίσιο όχι μόνο δεν επαρκεί αλλά εντοπίζεται ουσιαστικό συστημικό πρόβλημα, μέρος του οποίου συνιστά πρωτίστως η απουσία συστηματικής, ευαισθητοποιημένης ως προς το φύλο αξιολόγησης κινδύνου και διαχείρισης της ασφάλειας σε όλες τις περιπτώσεις βίας κατά των γυναικών. Η παθογένεια της λεγόμενης “κουλτούρας της αστυνομίας”, αποτελεί επίσης σημαντική παράμετρο για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα των σωμάτων ασφαλείας.Δεν είναι λίγα τα περιστατικά, όπου το θύμα ή το εν δυνάμει θύμα, ενώ απευθύνεται σε αξιωματικούς πρώτης γραμμής, είτε αποθαρρύνεται είτε δεν παραπέμπεται σε κατάλληλες δομές φιλοξενίας ή υπηρεσίες υγείας είτε δεν του παρέχεται καμία απολύτως βοήθεια και αναγκάζεται να αποχωρήσει άπρακτο. Η αποτύπωση της κατάστασης συνηγορεί στο γεγονός, ότι η αδιαφορία, η ανικανότητα, η αμεριμνησία, η επιχειρησιακή ένδεια, ενδεχομένως και η ευθυνοφοβία και, η αίσθηση ατιμωρησίας, σκοτώνουν εξίσου.»