Βολές κατά της ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, με αφορμή το ναυάγιο στα ανοιχτά της Πύλου εξαπολύει με άρθρο του στους Financial Times ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας και πρόεδρος – διευθύνων σύμβουλος της Διεθνούς Επιτροπής Διάσωσης (International Rescue Committee – IRC) Ντέιβιντ Μίλιμπαντ.

Ads

Ο ίδιος, στο άρθρο του με τίτλο «Η σκληρότητα δεν φέρνει τάξη όσον αφορά την πολιτική για τους πρόσφυγες», χαρακτηρίζει κάτι χειρότερο από «τραγωδία» το προσφυγικό ναυάγιο με τους δεκάδες νεκρούς, τονίζοντας πως «εάν τα πλοία δεν εκπλήρωσαν τη διεθνή νομική υποχρέωσή τους να σώσουν ανθρώπους που πνίγονται, τότε η περιοχή είναι τόπος εγκλήματος. Και εγκληματική ή όχι, η αποτυχία της πολιτικής από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις είναι τεράστια».

Διαβάστε επίσης: Ειδική εισηγήτρια ΟΗΕ για ναυάγιο στην Πύλο: Προϊόν πολιτικών αποφάσεων η καταστροφή – Το Λιμενικό έπρεπε να επέμβει

Αφού παραθέτει στοιχεία του ΟΗΕ, σύμφωνα με τα οποία 1 στους 74 ανθρώπους ξεριζώνεται, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, με την πλειοψηφία των προσφύγων να βρίσκεται σε φτωχές χώρες ή μεσαίου εισοδήματος, κάνει λόγο για «σκληρή» πολιτική της Ευρώπης και της Αμερικής σχετικά με το ζήτημα, χαρακτηρίζοντάς τη μάλιστα αναποτελεσματική.

Ads

Ο Ντ. Μίλιμπαντ επισημαίνει ότι το δικαίωμα για αίτηση ασύλου σε ανθρώπους που διώκονται, είναι καθολικό, και κατακρίνει την ΕΕ ότι δεν έχει ακόμη συμφωνημένα και επαρκή συστήματα πρόσβασης προσφύγων στην αίτηση ασύλου από τρίτες χώρες, ούτε αποτελεσματικούς μηχανισμούς για την επιστροφή όσων αποτυγχάνουν.

Στη συνέχεια, ο ίδιος αναφέρεται σε τέσσερα μαθήματα που πρέπει να πάρουν τα δυτικά κράτη:

«Πρώτον, καταπολέμηση της παραπληροφόρησης που αφήνει τους ανθρώπους να αγνοούν τις οδούς προστασίας, τα δικαιώματα και τις διαδικασίες στις χώρες ασύλου. Η ψηφιακή πλατφόρμα της Διεθνούς Επιτροπής Διάσωσης, Signpost, έχει φτάσει σε πάνω από 36 εκατομμύρια εκτοπισμένους ανθρώπους σε 18 χώρες, υποστηρίζοντάς τους καθώς περιηγούνται στα ταξίδια τους.

»Δεύτερον, παροχή ανθρώπινης υποδοχής, δίκαιων και ομαλών διαδικασιών και εναλλακτικών λύσεων όσον αφορά στην κράτηση».

» Τρίτον, θα πρέπει να υπάρξουν ασφαλείς και μόνιμες οδοί επανεγκατάστασης προσφύγων. Ετήσιες δεσμεύσεις τουλάχιστον 10.000 για το ΗΒ, 125.000 για τις ΗΠΑ και 44.000 για την ΕΕ το επόμενο έτος θα ήταν μια αρχή για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση. Υπάρχει χώρος για καινοτομία εδώ, για να επιταχυνθεί η ενσωμάτωση σε νέες χώρες. Τα προγράμματα για Ουκρανούς στο ΗΒ και την ΕΕ θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα μοντέλο για την επέκταση των προγραμμάτων επανεγκατάστασης προσφύγων.

» Τέταρτον, ενώ τα αίτια της σύγκρουσης είναι περίπλοκα, είναι ζωτικής σημασίας να αυξηθεί η ανθρωπιστική βοήθεια και η βοήθεια σε υποδομές για να αντιμετωπιστεί αυτό που οδηγεί καταρχήν στον εκτοπισμό, και να προσφέρουμε στήριξη προς τα φτωχότερα έθνη που φιλοξενούν πρόσφυγες, ειδικά καθώς η κλιματική προσαρμογή γίνεται ολοένα και πιο δυσμενέστερη», προσθέτει.

«Οι ρίζες της σημερινής κρίσης βρίσκονται στις δεκάδες ένοπλες συγκρούσεις που καίγονται σε όλο τον κόσμο. Αλλά οι πρόσφυγες είναι θύματα δύο φορές, εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους και στη συνέχεια απορρίφθηκαν όπου αναζητούν ασφάλεια. Αυτό δεν είναι ούτε σωστό ούτε απαραίτητο»,