Την ανάγκη απεμπλοκής του Συνασπισμού από το ΣΥΡΙΖΑ, καθώς σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει κίνδυνος διάσπασής του επισημαίνει, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τα Νέα», ο Φώτης Κουβέλης. Παράλληλα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει λάθος την έλλειψη αντίδρασης της ηγεσίας του κόμματος απέναντι στις ενέργειες του Αλέκου Αλαβάνου, οι οποίες «μαρτυρούν σχεδιασμούς».

Συνέντευξη του Φώτη Κουβέλη στη δημοσιογράφο Βούλα Κεχαγιά για την εφημερίδα «Τα Νέα», Σάββατο 22/05/2010

Σας ικανοποίησε ο τρόπος με τον οποίο η ηγεσία του Συνασπισμού αποδοκίμασε τη μεθόδευση συντρόφων σας να αποκλειστείτε από σύνεδρος; Υπάρχουν ευθύνες της ηγεσίας της Κουμουνδούρου για την εμφάνιση αυτών των φαινομένων;

Η αποδοκιμασία της μεθόδευσης ήταν οφειλόμενη πράξη και την αξιολογώ θετικά. Αυτό που συνέβη βέβαια υπερβαίνει την προσωπική αναφορά. Το ζήτημα είναι πώς εξετράφησαν τέτοιες αντιλήψεις, πώς πολιτικά τροφοδοτήθηκαν συμπεριφορές ξένες προς το δημοκρατικό πολιτικό ήθος της Αριστεράς. Υπάρχουν ευθύνες για τη διαμόρφωση αντιλήψεων μηχανισμών αναζήτησης του «εσωτερικού εχθρού» και επίλυσης των υπαρκτών πολιτικών προβλημάτων του Συνασπισμού με μεθόδους εξόντωσης των φορέων των διαφορετικών απόψεων. Αυτά είναι νοσηρά φαινόμενα, που υπονομεύουν τη συνοχή του κόμματος, το πισωγυρίζουν και τραυματίζουν βαρύτατα τον ανανεωτικό του χαρακτήρα.

Η τάση της Αριστερής Ανασύνθεσης που ανέλαβε την ευθύνη για τον αποκλεισμό σας όχι μόνο υποστήριξε την επιλογή της αλλά σας επιτίθεται διότι επιχειρείτε την εφαρμογή νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Τελικώς υπάρχει κάτι που σας ενώνει κ. Κουβέλη με τους συγκεκριμένους συντρόφους σας;

Υποστηρίζω σταθερά ότι η σύγχρονη Αριστερά οφείλει να εκφράσει τις διεκδικήσεις των δυνάμεων της εργασίας για σταθερή βελτίωση της θέσης τους σε μια κοινωνία που θα αλλάζει. Από τη στατική αντίληψη της «υπεράσπισης των κεκτημένων» πρέπει να περάσει στη δυναμική θεώρηση των πραγμάτων. Η Αριστερά πρέπει να εμμένει στον δημοκρατικό δρόμο για τον σοσιαλισμό, να διαμορφώνει εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, να είναι ριζοσπαστική και μεταρρυθμιστική. Αυτός ο αριστερός μεταρρυθμισμός έχει νόημα και γόνιμες προοπτικές όταν επιχειρείται σε κάθε βήμα με τη συμμετοχή, την πάλη και τον έλεγχο των εργαζομένων και όταν οι λύσεις και η πολιτική που προωθεί είναι κοινωνικά γενικεύσιμες. Αν οι θέσεις μου αυτές κρίνονται από κάποιους στο κόμμα νεοφιλελεύθερες, τότε είναι προφανές ότι μ΄ αυτούς έχουμε ασύμβατους πολιτικούς τόπους.

Στο σύνολό της η Ανανεωτική Πτέρυγα έχει ζητήσει την απεμπλοκή του Συνασπισμού από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν αυτό δεν πραγματοποιηθεί στο συνέδριο, τι θα πράξετε; Ποιο θα είναι εκείνο το κρίσιμο στοιχείο που θα καθορίσει τη στάση σας;

Τα προβλήματα του Συνασπισμού είναι βαθιά πολιτικά. Αυτά καλείται το συνέδριο να αντιμετωπίσει. Δεν είμαι βέβαιος σε ποιον βαθμό θα το επιτύχει. Φοβάμαι ότι μπορεί να κυριαρχήσει ως μόνη διάθεση και επιδίωξη η επικράτηση των αριθμών. Ποιος θα ελέγξει το κόμμα, ποια ηγετική πλειοψηφία θα διαμορφωθεί. Εκείνο όμως που προέχει είναι η αντιμετώπιση των ουσιαστικών πολιτικών ζητημάτων που έχουν σχέση με τη φυσιογνωμία, τον χαρακτήρα και την πολιτική του κόμματος.

Καθήκον του συνεδρίου είναι η απεμπλοκή του κόμματος από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, με τους εσωτερικούς του ανταγωνισμούς, τις πολιτικές του αντιπαλότητες και τις ιδεολογικές του αντιθέσεις.

Στον βαθμό που δεν αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα, υπάρχει κίνδυνος διάσπασης της πολιτικής ενότητας, της συλλογικότητας και της λειτουργίας του κόμματος.

Πώς σχολιάζετε την κινητικότητα του κ. Αλαβάνου το τελευταίο διάστημα; Πιστεύετε ότι επιθυμεί να σχηματίσει πολιτικό φορέα παίρνοντας μαζί του συνιστώσες από τον ΣΥΡΙΖΑ ή στοχεύει στη διάσπαση του Συνασπισμού;

Διαφωνώ με τις πολιτικές του θέσεις. Είναι δικαίωμά του να κάνει αυτό που νομίζει ότι υπηρετεί τις απόψεις του και βεβαίως κρίνεται γι΄ αυτές. Οι ενέργειές του, μαζί με κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφουν το ρήγμα του συμμαχικού σχήματος και μαρτυρούν σχεδιασμούς. Η ηγεσία του Συνασπισμού και η εσωκομματική πλειοψηφία δεν το βλέπει; Το βλέπει, αλλά δεν το αντιμετωπίζει και αποφεύγει- με ποιο άραγε πολιτικό σύνδρομο- να το αντιμετωπίσει. Εδώ βρίσκεται το λάθος της και η μεγάλη της ευθύνη. Ετσι, η φθορά από τη μη αποσαφήνιση και τη διαρκή πολιτική σύγχυση μεγαλώνει μπροστά στην κοινωνία.