Aντίστροφη μέτρηση 48 ωρών για τη συμφωνία ως προς την ελάφρυνση του χρέους και τον ρόλο του ΔΝΤ ξεκινά σήμερα στον Καναδά, και στο περιθώριο της υπουργικής συνόδου της G7. H επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, οι υπουργοί Οικονομικών Γερμανίας και Γαλλίας Ολαφ Σολτς και Μπρουνό ΛεΜερ και οι εκπρόσωποι του Eurogroup και του ESM θα κληθούν να πάρουν τις τελικές αποφάσεις για το ελληνικό ζήτημα στο πλαίσιο της συνάντησης του Washington Club – μιας συνάντησης, που γίνεται εν μέσω κλιμακούμενων διαρροών που φέρουν το Βερολίνο να προκρίνει οριστικά το «διαζύγιο» με το ΔΝΤ.

Το Ταμείο, μέσω του άτυπου «τελεσιγράφου» Τόμσεν, έχει διαμηνύσει πως εάν δεν υπάρξει συμφωνία για το πακέτο ελάφρυνσης του χρέους έως τη Δευτέρα τότε το ΔΝΤ δεν προλαβαίνει να ενεργοποιήσει τη γραμμή των 1,6 δις ευρώ για τη συμμετοχή του με χρηματοδότηση στο πρόγραμμα το οποίο λήγει τον Αύγουστο.

Οι τελευταίες πληροφορίες όμως, τόσο από τις Βρυξέλλες όσο και από το Βερολίνο, φέρουν την απόσταση μεταξύ ΔΝΤ και γερμανικής κυβέρνησης να παραμένει αγεφύρωτη και όλες τις «ασκήσεις προσομοίωσης» που γίνονται από το Ταμείο να εμφανίζουν το χρέος ως μη βιώσιμο.

Με δεδομένο ότι η βιωσιμότητα του χρέους αποτελεί προϋπόθεση για να εμπλακεί χρηματοδοτικά το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, η πίεση μετατοπίζεται προς τη γερμανική πλευρά προκειμένου να αποδεχθεί πιο ριζικά μέτρα ελάφρυνσης. Πρόκειται για μια προοπτική που δείχνει δύσκολη, εάν όχι αδύνατη, υπό το κράτος των πολιτικών πιέσεων που δέχονται στο εσωτερικό μέτωπο η Ανγκελα Μέρκελ και ο Ολαφ Σολτς αλλά και στη σκιά των νέων δεδομένων που διαμορφώνει στην ευρωζώνη το ιταλικό σοκ.

Ενδεικτική του κλίματος είναι η χθεσινή διαρροή στους Financial Times σύμφωνα με την οποία το κόμμα της Ανγκελα Μέρκελ (CDU) δεν επιμένει πλέον στη συμμετοχή του ΔΝΤ – χρηματοδοτικά τουλάχιστον – στο ελληνικό πρόγραμμα. «Με την επιμονή του ΔΝΤ για ευρείας κλίμακας ελάφρυνση για την Ελλάδα -μιλούν για τριψήφιο αριθμό- έχω πρόβλημα» δήλωσε χαρακτηριστικά στους FT ο εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU/CSU για την πολιτική προϋπολογισμού Εκχαρντ Ρέχμπεργκ, προσθέτοντας: «Το ερώτημα είναι: μήπως είναι πολύ υψηλό το τίμημα της συμμετοχής του ΔΝΤ στο επόμενο πρόγραμμα;»

Σύμφωνα με πηγές κοντά στη διαπραγμάτευση και με γνώση των σεναρίων που εξετάζονται η απόσταση που χωρίζει Γερμανία και Ταμείο είναι 50 δις: Η τελική απομείωση του ελληνικού χρέους με βάση τα μέτρα και το μοντέλο που ζητά το ΔΝΤ (επιμηκύνσεις δεκαετίας και εμπροσθοβαρές πακέτο ελάφρυνσης με αυτόματο μηχανισμό) φέρεται να φθάνει στα 100 δις ευρώ. Στην άλλη όχθη, η Γερμανία εμφανίζεται να αποδέχεται επιμήκυνση δανείων από τρία έως το πολύ πέντε έτη και παράλληλα θέτει βέτο στον αυτοποιημένο μηχανισμό ζητώντας έγκριση του Eurogroup και του γερμανικού κοινοβουλίου κάθε φορά που θα εφαρμόζεται ένα πακέτο των μέτρων ελάφρυνσης. Με αυτό το μοντέλο – το οποίο έχει σαφή χαρακτήρα αιρεσιμότητας – η τελική απομείωση δεν ξεπερνά τα 50 δις ευρώ.

Εν ολίγοις, «οι γερμανοί θεωρούν ότι η συμφωνία που προτείνει το ΔΝΤ είναι πολύ ακριβή και δεν την «αγοράζουν», λέει χαρακτηριστικά η ίδια πηγή.
Το ερώτημα είναι εάν οι διαρροές αυτές σηματοδοτούν και το προοίμιο του οριστικού «διαζυγίου» Βερολίνου και ΔΝΤ, ή εντάσσονται στην τελευταία, και πιο σκληρή, παρτίδα του διαπραγματευτικού πόκερ πριν επέλθει ο μεγάλος συμβιβασμός. Οι εκτιμήσεις κυβερνητικών στελεχών στην Αθήνα φαίνονται να κλίνουν περισσότερο πλέον προς την πρώτη εκδοχή, ωστόσο τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο και ουδείς αποκλείει την ανατροπή και τον συμβιβασμό στο «και πέντε».

Το γεγονός, άλλωστε, ότι στη σημερινή συνάντηση του Washington Club στον Καναδά θα είναι παρούσα η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ από την πλευρά του ΔΝΤ και όχι ο Πολ Τόμσεν, δείχνει πως πρόθεση είναι να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια για την επίτευξη συμβιβασμού. Την ίδια ώρα και οι πληροφορίες από το Βερολίνο φέρουν τον – σοσιαλδημοκράτη – Ολαφ Σολτς να μην συμφωνεί με τη θέση του CDU και να τάσσεται υπέρ της πλήρους εμπλοκής του Ταμείου στο πρόγραμμα, με το επιχείρημα ότι θα αποτελέσει τον «εγγυητή» της ομαλής επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές. Μέχρι στιγμής, ωστόσο, οι πολιτικές δυνατότητες του Ολαφ Σολτς να υπερβεί τη συντηρητική προσέγγιση του κυβερνητικού συνασπισμού στο θέμα της ελάφρυνσης του χρέους δείχνουν εξαιρετικά περιορισμένες…