Στην υποχώρηση του κράτους δικαίου, την κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς και την απαξίωσή τους, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στην εκδήλωση του «Ινστιτούτου Αλέξης Τσίπρας» με θέμα «Κράτος Δικαίου, Δικαιοσύνη και Δημοκρατία», που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης (6/2) στο Ωδείο Αθηνών.

Ads

Ο κ. Τσίπρας έκανε σφοδρή επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη αλλά προειδοποίησε και τις προοδευτικές δυνάμεις πως «αν δεν υπάρξει έγκαιρη και πειστική απάντηση, που θα λάβει υπόψη τις διεργασίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν μέρος του προβλήματος, και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης».

Αναλυτικότερα, έκανε λόγο για ξέσπασμα δημοκρατίας εκ μέρους των πολιτών, απέναντι στη πνιγηρή ατμόσφαιρα της συγκάλυψης των Τεμπών και εστίασε στην ανάγκη να δοθούν απαντήσεις στο κοινωνικό αίτημα για οξυγόνο στη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία.

Ο πρώην πρωθυπουργός σχολίασε ότι η κυβέρνηση επέλεξε τη τακτική της συγκάλυψης σε όλες τις κρίσιμες υποθέσεις, όπως των Τεμπών, των υποκλοπών και της Πύλου, όπου συνελήφθη ψευδόμενη. Έθεσε στο στόχαστρο προσωπικά τον κ. Μητσοτάκη λέγοντας ότι «οργάνωσε τις παρακολουθήσεις για να διευρύνει την εξουσία του και ενορχήστρωσε το μπάζωμα για να διατηρήσει την εξουσία του». Σε αυτό το πλαίσιο κάλεσε τον πρωθυπουργό να φέρει άμεσα στη Βουλή προς κύρωση τον εκτελεστικό νόμο περί ευθύνης υπουργών αλλιώς – όπως είπε – θα είναι σαν να επιβεβαιώνει την ενοχή του για τις συγκλονιστικές αυτές υποθέσεις.

Ads

Ο κ. Τσίπρας πρότεινε την αναθεώρηση στον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης και τη μείωση του αριθμού των Αντιπροέδρων των ανώτατων δικαστηρίων.
Σε αυτό το φόντο, έδωσε έμφαση στην ανάγκη μιας νέας ανάγνωσης της πρωτόγνωρης αυτής κατάστασης από τον προοδευτικό χώρο, χωρίς κομματικούς η άλλους εγωισμούς.

Μίλησε επίσης για την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, την άνοδο της ακροδεξιάς ρητορικής και των κομμάτων, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στο έγκλημα των Τεμπών και τις προσπάθειες συγκάλυψης της αλήθειας από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Μίλησε επίσης για το ναυάγιο της Πύλου και το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Στην εκδήλωση του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα έγιναν παρεμβάσεις από τον Βαγγέλη Βλάχο (αδελφός θύματος Τεμπών), τον Αλέξανδρο Γεωργούλη (συνήγορος ναυαγών Πύλου), τον Θανάση Κουκάκη, δημοσιογράφος (θύμα υποκλοπών) και την Ελένη Κωστοπούλου (μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου).

Παρουσιάστηκε επίσης και η δημοσκόπηση της Metron Analysis.

Τσίπρας: Επίθεση στον Κυριάκο Μητσοτάκη

Σφοδρή ήταν η επίθεση του κ. Τσίπρα κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη για το ζήτημα των Τεμπών και τα υπόλοιπα σκάνδαλα της κυβέρνησής του.

Όπως δήλωσε «ο επικεφαλής της κυβέρνησης οργάνωσε τις παρακολουθήσεις προκειμένου να διευρύνει την εξουσία του. Ενορχήστρωσε το μπάζωμα και τη συγκάλυψη, προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του. Γιατί, ας μη ξεχνάμε μια κρίσιμη παράμετρο: Μόλις ενάμισι μήνα μετά το έγκλημα των Τεμπών, είχαμε εκλογές».

Επισημαίνοντας πως «αν γίνονταν τότε γνωστά, όσα έχουν αποκαλυφθεί σήμερα, δεν θα τολμούσε κανείς να χαρακτηρίσει το έγκλημα των Τεμπών, απλώς δυστύχημα. Και η αναζήτηση ευθυνών δε θα διαχέονταν στις διαχρονικές ανεπάρκειες του κράτους και του πολιτικού συστήματος, αλλά στις πολύ συγκεκριμένες ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης. Και αναγκαστικά αυτή η συζήτηση δε θα τελείωνε τις επόμενες ημέρες, αλλά θα έφτανε ως και τη μέρα των εκλογών. Έπρεπε λοιπόν πάση θυσία να ξεχαστεί. Για αυτό και οι μπουλντόζες έλαβαν εντολή να μπαζώσουν, το επόμενο κιόλας πρωί. Για να θάψουν το έγκλημα».

Συνέχισε λέγοντας: «Δε ξέρω ποιος μπορεί να εισηγείται στον πρωθυπουργό ότι θα υπάρξει ποτέ δικαστής που θα αποφανθεί ότι μπορεί ένας νόμος να υπερβαίνει το Σύνταγμα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, δεν έχει παρά να φέρει άμεσα στη Βουλή προς κύρωση τον εκτελεστικό νόμο περί ευθύνης υπουργών. Αλλιώς θα είναι σαν να επιβεβαιώνει, όχι μόνο σκοπιμότητα συγκάλυψης αλλά και την ίδια την ενοχή του για τις συγκλονιστικές αυτές υποθέσεις».

Τσίπρας: Η προειδοποίηση στα προοδευτικά κόμματα

Ο Αλέξης Τσίπρας κάλεσε τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να συμφωνήσουν σε ένα «μίνιμουμ σχέδιο» πλήρους αποκατάστασης της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας, προειδοποιώντας ότι, σε διαφορετική περίπτωση, από «μέρος της λύσης» θα γίνουν «μέρος του προβλήματος» και ζητώντας να παραμεριστούν μικροκομματικοί και προσωπικοί εγωισμοί.

Όπως χαρακτηριστικά επισήμανε «όταν σε μια τέτοια δύσκολη και πρωτόγνωρη κατάσταση ζητείται ελπίς, επιβάλλεται απ’ όλους, κατά τη γνώμη μου, και κυρίως από το προοδευτικό φάσμα του πολιτικού μας συστήματος, από κάθε δημοκρατικό άνθρωπο, κάθε συλλογικότητα, μια νέα περίσκεψη. Και μια νέα ανάγνωση και στάση, χωρίς τα χτεσινά στερεότυπα και τους κομματικούς, μικροκομματικούς, ή και προσωπικούς εγωισμούς. Η πρωτοφανής στον όγκο, αλλά και στην ώριμη και δημοκρατική αποφασιστικότητα, πρόσφατη κινητοποίηση, με το αίτημα για δικαιοσύνη, φως, οξυγόνο, αποτελεί κατά τη γνώμη μου μια απάντηση ελπίδας. Γιατί συνένωσε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, με διαφορετικές πολιτικές ή και κομματικές προτιμήσεις, διαφορετικά ιδεολογικά πιστεύω, από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, σε μια μαχητική ομοφωνία δημοκρατίας και δικαιοσύνης».

Τόνισε πως «προκύπτουν από την πραγματικότητα κρίσιμα ερωτήματα για το πολιτικό σύστημα, ιδιαίτερα για τις πολιτικές δυνάμεις που διακηρύσσουν ότι παραμένουν πιστές, κάθε μια με το δικό της τρόπο φυσικά, στις δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες. Μπορούν να επαναφέρουν την εμπιστοσύνη ; Μπορούν να συμφωνήσουν σε ένα μίνιμουμ σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων που θα επουλώσει τις πληγές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης, όταν δε μπορούν να συμφωνήσουν ακόμη και για έναν κοινό βηματισμό μέσα στο κοινοβούλιο; Ας μη κρυβόμαστε, η εικόνα εκεί έξω δεν είναι καλή, ούτε για την αντιπολίτευση. Ανεξάρτητα ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο. Και αυτό μας αφορά όλους, τον καθένα από εμάς μας. Μας αφορά, αλλά και μας υπερβαίνει ταυτόχρονα, με την έννοια ότι είναι ευθύνη πρωτίστως των ηγεσιών της προοδευτικής αντιπολίτευσης, να δώσουν απαντήσεις». Επισήμανε, μάλιστα, ότι βάση για όλα αυτά θα πρέπει να είναι οι λαϊκές κινητοποιήσεις.

Τέλος σημείωσε ότι «τα Τέμπη, η Πύλος, οι υποκλοπές, οι μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, αποτελούν και μια προειδοποίηση προς όλους. Αν δεν υπάρξει έγκαιρη και πειστική απάντηση, που θα λάβει υπόψη τις διεργασίες και τις αντιδράσεις της κοινωνίας, υπάρχει ο κίνδυνος να γίνουν μέρος του προβλήματος, και εκείνοι που εκ των πραγμάτων οφείλουν να είναι μέρος της λύσης».

Τσίπρας: Ο ρόλος της Δικαιοσύνης

Δεν παρέλειψε να κάνει αναφορά στη Δικαιοσύνη, καλώντας την να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Όπως σημείωσε, υπάρχουν δικαστές που σέβονται το λειτούργημά τους και προσπαθούν για το καλύτερο. «Το απόστημα αφορά δυστυχώς ένα τμήμα της ηγεσίας της», ξεκαθάρισε.

Επισήμανε ότι «τον Οκτώβρη του 23 όταν οι εισαγγελείς πρωτοδικών έχοντας κάνει μια πολύ ουσιαστική και ποιοτική δουλειά, ήταν έτοιμοι να διασταυρώσουν τη λίστα των θυμάτων του Pretador με τις λίστες των ατόμων που είχε παρακολουθήσει η ΕΥΠ, και να επιβεβαιώσουν την προφανή συνάφεια, παρενέβη η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου και τους πήρε την υπόθεση από τα χέρια. Έπρεπε βλέπετε, η υπόθεση αυτή να πάει σε ασφαλέστερα χέρια. Και πήγε. Τώρα ίσως μπορεί κανείς να καταλάβει και να εξηγήσει τον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξε η κυρία Εισαγγελέας κατά τη διάρκεια της ημερίδας για το κράτος δικαίου, υπό την αιγίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Όταν στην αίθουσα της Γερουσίας διέπραξα το ατόπημα να ασκήσω κριτική στη δικαιοσύνη για τη συγκάλυψη του σκανδάλου των υποκλοπών. Από ότι φαίνεται η μόνη ισχυρή παρέμβαση της δικαιοσύνης στην υπόθεση των υποκλοπών, ήταν αυτή απέναντι στην, από το Σύνταγμα αρμόδια, ανεξάρτητη αρχή, την ΑΔΑΕ, και τον κ.Ράμμο, προκειμένου να μην ολοκληρώσει το έργο της και να μην αποκαλύψει τα πειστήρια του εγκλήματος».

Στο πλαίσιο αυτό, ανακοίνωσε τις εξής 3+1 προτάσεις για τη Δικαιοσύνη: την αλλαγή τρόπου επιλογής ηγεσίας δικαιοσύνης, τη μείωση αριθμού αντιπροέδρων, το χρονικό όριο ανάληψης θέσης μετά την συνταξιοδότηση και τον εφαρμοστικό νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Οι παρεμβάσεις

Θανάσης Κουκάκης για υποκλοπές: Ένα πολιτικό σκάνδαλο που έχει εξελιχθεί σε θεσμικό

«Ευρισκόμενος τα τελευταία τρία χρόνια σε αυτή την περιδίνηση του σκανδάλου των υποκλοπών η επαφή μου με την ελληνική δικαιοσύνη ήταν, όπως αντιλαμβάνεστε, υποχρεωτική. Ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2022, όταν ξεκίνησε και η δικαστική έρευνα της υπόθεσης των υποκλοπών και εξακολουθεί να υφίσταται μέχρι και σήμερα, που πλέον έχουμε την απόφαση της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές και βεβαίως θα συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα καθώς στις 5 Μαρτίου του 2025 έχει οριστεί η δίκη για την υπόθεση των υποκλοπών.

Δεν μπορώ να πω ότι ασπάζομαι απόλυτα την άποψη ενός πολύ έμπειρου νομικού, η οποία υποστηρίζει ότι την ελληνική δικαιοσύνη την εκτιμάει μόνο όποιος δεν την έχει γνωρίσει. Διότι η δικιά μου εμπειρία από την ελληνική δικαιοσύνη είναι ποικιλόμορφη και πολυεπίπεδη.

Τον Οκτώβριο του 2023, όταν οι εισαγγελείς Πρωτοδικών ήταν έτοιμοι να διασταυρώσουν τη λίστα των θυμάτων του Predator με τις λίστες των ατόμων που είχαν παρακολουθηθεί από την ΕΥΠ, τότε η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, η επικεφαλής εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, η κα Γεωργία Αδειλίνη, πήρε την υπόθεση από τα χέρια τους, επικαλούμενη ότι καθυστερούν και την έδωσε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αχιλλέα Ζήση.

Το σκάνδαλο των υποκλοπών ήταν ένα πολιτικό σκάνδαλο. Έτσι ξεκίνησε και έχει εξελιχθεί σε θεσμικό σκάνδαλο. Ουσιαστικά εκκίνησε από την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να καταστήσει το Μαξίμου ένα επιτελικό κέντρο, το οποίο θα είχε τον απόλυτο έλεγχο. Το σκάνδαλο, πλέον, μετεξελίχθηκε γιατί η κυβέρνηση προσπάθησε αρχικά να αναχαιτίσει τις έρευνες των ανεξάρτητων αρχών, όπως η ΑΔΑΕ και ύστερα, βεβαίως, να ελέγξει τη ροή της δικαστικής έρευνας.

Και αυτό βεβαίως θα αναδειχθεί ακόμα περισσότερο όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ο πρωθυπουργός αποχωρήσει από το Μέγαρο Μαξίμου και αλλάξει η κυβέρνηση. Τότε ακριβώς θα μάθουμε πραγματικά όλη την αλήθεια σε σχέση με αυτή την δυσώδη υπόθεση που απασχολεί τη δημόσια σφαίρα για πάνω από τρία χρόνια.»

Αλέξανδρος Γεωργούλης για Πύλο: Nαυάγιο του κράτους δικαίου

«Όταν μιλάμε για την δικαιοσύνη, δεν μιλάμε για μια εντελώς αφηρημένη έννοια. Κράτος δικαίου σημαίνει εμπιστοσύνη που δείχνει ο πολίτης στο ίδιο το κράτος, το οποίο θεωρητικά ελέγχει τις κρατικές υπηρεσίες και προβαίνει σε όλα τα απαραίτητα τα απαιτούμενα μέτρα προκειμένου να εξασφαλίσει αυτήν την αίσθηση της εμπιστοσύνης. Αυτό που συμβαίνει σήμερα ουσιαστικά στην χώρα είναι μια κατάσταση που δημιουργεί εύλογα ερωτήματα, προβληματισμό στον μέσο άνθρωπο για το εάν όλοι κρίνονται με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά.

Το ναυάγιο της Πύλου έλαβε χώρα 14 Ιουνίου 2023. Τον Μάιο που μας πέρασε είχαμε την αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, διότι προσπάθησαν οι κρατικές αρχές να αποδώσουν ευθύνες σε εννέα ναυαγούς για τα αδικήματα της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης, παράνομης μεταφοράς από την οποία επήλθαν θάνατοι και παράνομης εισόδου και πρόκλησης ναυαγίου. Έχει περάσει ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι αρχές δεν έχουν αποδώσει ευθύνες. Κανένας δεν έχει αναλάβει την ευθύνη. Θεωρούμε ότι ουσιαστικά είναι μια υπόθεση η οποία θα έλεγα ίσως και εσκεμμένα έχει βαλτώσει από τις αρμόδιες αρχές και θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχει αποδοθεί ήδη δικαιοσύνη για όλα αυτά τα θύματα του συγκεκριμένου ναυαγίου. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχασαν άδικα τη ζωή τους, όλους αυτούς τους ανθρώπους που περίμεναν προστασία και ασφάλεια από το κράτος μας, περίμεναν διάσωση και αντ’ αυτού όχι απλά παραλείψαμε να προβούμε, ενδεχομένως, σύμφωνα με τις ίδιες τις καταγγελίες των εμπλεκομένων στις απαιτούμενες ενέργειες, αλλά υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες για ρυμούλκηση του συγκεκριμένου αλιευτικού σκάφους από το Ελληνικό Λιμενικό. Και αυτό μέχρι σήμερα, παρόλο που έχουν εισφερθεί πάρα πολλά στοιχεία από ερευνητές δημοσιογράφους, παρόλο που έχουν κατατεθεί μηνύσεις στο ναυτοδικείο Πειραιά, δεν βλέπουμε καμία απολύτως εξέλιξη στην απόδοση ευθυνών. Ακόμα και σήμερα δεν έχει ασκηθεί ποινική δίωξη σε κανέναν και αν μη τι άλλο αυτό είναι κάτι το οποίο πραγματικά πρέπει να προβληματίσει τον καθένα και την καθεμία από εμάς. Είναι θα έλεγα, το ναυάγιο της Πύλου, έτσι δεν ήταν ένα μοιραίο δυστύχημα ήταν ένα ναυάγιο του κράτους δικαίου.»

Βαγγέλης Βλάχος για την συγκάλυψη της αλήθειας

«Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια εγώ και η οικογένειά μου, όπως και όλες τις οικογένειες των Τεμπών, έχουμε βρεθεί βίαια σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Έχασα τον αδερφό μου, τον Βάιο, ένα καταπληκτικό παιδί με το οποίο μεγάλωσα και έκτοτε μαζί με την αδερφή μου, μαζί με τους γονείς μου, μαζί με άλλα αδέρφια, μαζί με άλλα παιδιά, με άλλους γονείς, με άλλους συγγενείς, αγωνιζόμαστε για αλήθεια και δικαιοσύνη.

Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, όπου όχι μόνο δικαιούμαστε, αλλά απαιτούμε από το κράτος δικαίου να μας προστατέψει και να μας δικαιώσει. Ξέρουμε ότι είναι κάτι δύσκολο, ξέρουμε ότι θα πάρει χρόνο, αλλά εμείς θα είμαστε εδώ και θα αγωνιζόμαστε.

Αυτά τα δύο χρόνια δίνουμε μια μάχη για την αλήθεια και για τη δικαιοσύνη, η οποία όμως είναι και μία μάχη εμπιστοσύνης. Στα δικά μου τα μάτια, στη δικιά μου την ψυχή, νιώθω αυτή τη στιγμή να αγωνίζομαι για το σύνθημα το οποίο βλέπω γραμμένο στους τοίχους κι ακούω στις πορείες στη δεύτερη πατρίδα μου, την Αργεντινή. Το διαχρονικό σύνθημα Memoria, Verdad y Justicia. Μνήμη, Αλήθεια και Δικαιοσύνη. Και νιώθω ότι σε αυτό το τρίπτυχο αγωνίζομαι για να βρω δικαιοσύνη για τον αδερφό μου.

Memoria, μνήμη. Όχι μόνο για να μην ξεχάσουμε το τι συνέβη, αλλά επειδή απαιτούμε και σεβασμό στη μνήμη των ανθρώπων που χάσαμε και στις οικογένειές μας.

Αντί γι’ αυτό το αυτονόητο, είδαμε, ήδη, από τις πρώτες ώρες να αλλοιώνεται ο χώρος του εγκλήματος. Είδαμε σκαπτικά μηχανήματα να ξεμπαζώνουν, είδαμε φορτηγά να μας μπαζώνουν το χώρο που έπρεπε να προστατευτεί, όχι μόνο για να ολοκληρωθεί η διερεύνηση, όχι μόνο για να συλλεχθούν τα στοιχεία που έπρεπε για την έρευνα, αλλά κυρίως για να συλλεχθούν σωστά οι σοροί των ανθρώπων μας.»

Ελένη Κωστοπούλου: Δίπλα στους γονείς των θυμάτων στα Τέμπη

«Από τη στιγμή της τέλεσης του εγκλήματος που ήταν το Σεπτέμβριο του 2018, η πρώτη δίκη έγινε τέσσερα χρόνια μετά και το Εφετείο έγινε δύο χρόνια μετά, Δηλαδή κλείσαμε έξι χρόνια για να έχουμε μια απόφαση τελεσίδικη και καταδικαστική. Θεωρώ ότι αυτός ο μεγάλος χρόνος που παρεμβάλλεται από την τέλεση του εγκλήματος μέχρι την εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό είναι τεράστιος και έχει πολλά αρνητικά αποτελέσματα για την ίδια την υπόθεση.

Ο τρόπος που η αστυνομία, οι αρχές συλλέγουν στοιχεία, συγκεντρώνουν, κάνουν την έρευνα είναι πολύ ελλιπής στη δική μας περίπτωση δηλαδή, και θα δείτε ότι η δική μας περίπτωση ταιριάζει και με άλλες περιπτώσεις που ακολούθησαν έως και την υπόθεση των Τεμπών, είναι ότι δεν κλείστηκε, δεν διασφαλίστηκε ο χώρος, δεν μπήκε αυτή η περιβόητη κορδέλα να κλειστεί ο χώρος του εγκλήματος της δολοφονίας, του περιστατικού.

Όταν σκέφτομαι τους γονείς των θυμάτων στα Τέμπη και άλλους ανθρώπους που έχουν δεχθεί μέλη της οικογένειάς τους εγκληματικές ενέργειες και πενθούν και έχουν χάσει τους δικούς τους ανθρώπους, τους συμπονώ μέχρι τα βάθη της ψυχής μου. Ξέρω ότι θα περάσουν πάρα πολύ δύσκολα μέχρι να φτάσει η υπόθεσή τους στο δικαστήριο και να καταδικαστούν οι ένοχοι. Ξέρω ότι η αγωνία τους θα φτάσει σε ακραία σημεία. Ξέρω ότι θα απελπιστούν πάρα πολλές φορές. Αλλά επίσης επειδή έχω μιλήσει με πολλούς γονείς και οικογένειες θυμάτων, ξέρω ότι θα τους ατσαλώσει το πείσμα τους να βρουν δικαιοσύνη για τα παιδιά τους, για τους συγγενείς τους και δεν θα τα παρατήσουν. Όλες οι οικογένειες των θυμάτων συμπαραστεκόμαστε η μία στην άλλη και θέλουμε να δούμε τα θέματά μας να φτάνουν στη δικαιοσύνη και να κρίνονται σωστά, αντικειμενικά και αμερόληπτα. Και ακόμη και αν οι ένοχοι είναι έχουν θέσεις σημαντικές ή κρατικές, ακόμη κι αν είναι πολιτικοί, αστυνομικοί ή έχουν χρήματα θέλουμε να τους δούμε να καταδικάζονται, γιατί τότε θα νιώσουμε ότι είμαστε και εμείς ισάξιοι πολίτες και ότι ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και σέβεται και τον πόνο μας.»