Πλήθος αντιδράσεων προκάλεσε η δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη για την απόκτηση παιδιού με τον σύντροφό του μέσω παρένθετης μητέρας, κατά τη συνέντευξη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στους «Πρωταγωνιστές».

Ιδιαίτερα βαρύνουσα εκείνη της βουλευτού Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Έλενας Ακρίτα, μητέρας υιοθετημένου παιδιού, η οποία σε ανάρτησή της στο Facebook και απευθυνόμενη στον Στέφανο Κασσελάκη τον οποίο και στήριξε στις εσωκομματικές εκλογές του κόμματος, υπενθύμισε πως «υπάρχουμε κι εμείς, οι μητέρες υιοθετημένων παιδιών, που δίνουμε χρόνια ολόκληρα αγώνα για να εξομαλυνθούν οι διαδικασίες υιοθεσίας».

«Το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι η αναπαραγωγή του DNA μας (και σιγά το DNA δηλαδή) αλλά η αγκαλιά, η στοργή και η προστασία σε ένα παιδί που ήδη βρίσκεται ανάμεσα μας» σημείωσε.

Υπενθυμίζεται ότι ο Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε πως αισθάνεται ήδη οικογένεια με τον σύντροφό του Τάιλερ, δηλώνοντας πως «οικογένεια γίνεσαι όταν έχεις έναν άνθρωπο, με τον οποίο ευθυγραμμίζεσαι ψυχολογικά, αξιακά και δημιουργείς το οικοσύστημά σου». «Δύο άνθρωποι που επιλέγουν την αγάπη, είναι οικογένεια. Η αγάπη κάνει την οικογένεια. Εγώ και ο Τάιλερ θα θέλαμε να επεκτείνουμε την οικογένειά μας. Μπορεί κάποιος να κοιτάει με στραβά μάτια αλλά στο τέλος της μέρας ξέρουμε ποιοι είμαστε. Θεωρώ ότι  είμαστε ήδη οικογένεια. Ο Τάιλερ και εγώ θέλουμε να αποκτήσουμε δυο αγόρια. Τον Απόλλωνα και τον Ηλία. Με παρένθετη μητέρα. Θα θέλαμε η προσωπικότητα του καθενός μας να μεταφερθεί στα παιδιά», σχολίασε ο Στέφανος Κασσελάκης.

Ακόμα, κάλεσε την κυβέρνηση Μητσοτάκη να φέρει προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την ισότητα στο γάμο, λέγοντας πως έκανε λάθος ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν το έφερε στη Βουλή όσο ήταν κυβέρνηση, αλλά αναγνωρίζοντας παράλληλα πως η καθιέρωση του συμφώνου συμβίωσης ήταν μια τομή.

Ολόκληρη η ανάρτηση της Έλενας Ακρίτα:

«Στην συνέντευξη σας ακουσα ότι ο σύντροφος σας κι εσείς σκοπεύετε να γίνετε γονείς μέσα από το θεσμό της παρένθετης μητέρας. Με όλο τον σεβασμό στην επιλογή σας – και στην γονεϊκή επιλογή όλων των ανθρώπων – υπάρχουμε κι εμείς, οι μητέρες υιοθετημένων παιδιών, που δίνουμε χρόνια ολόκληρα αγώνα για να εξομαλυνθούν οι διαδικασίες υιοθεσίας και να αποκτήσουν οικογένεια όλα τα παιδιά που τη στερούνται.

Άποψή μου – μέσα απο την προσωπική μου εμπειρία – είναι ότι το ζητούμενο δεν πρέπει να είναι η αναπαραγωγή του DNA μας (και σιγά το DNA δηλαδή) αλλά η αγκαλιά, η στοργή και η προστασία σε ένα παιδί που ήδη βρίσκεται ανάμεσα μας.

Ας αγωνιστούμε όλοι μαζί για να αμβλυνθούν οι αγκυλώσεις του θεσμού της υιοθεσίας, έτσι ώστε να γίνουν γονείς όσοι το επιθυμούν και πληρούν τα κριτήρια. Δεν πειράζει, ας μη μάς μοιάζει το παιδί μας. Δεν έγινε και τίποτα. Γνώμη μου. Την πετάτε ή την κρατάτε».