Τι να τα κάνω τα λεφτά, όταν δεν έχω φράγκο,
τι να το κάνω τ’ όχημα μετά από τέτοιο τράκο;
«ΔΗΘΕΝ», Μανόλης Ρασούλης

Αιφνιδίως μπορεί να αχρηστευτεί μια δυνατότητα την οποία αξιοποιούσε κανείς ασυστόλως, μέχρι πρότινος! Εν προκειμένω, ισχυρίζομαι ότι είναι η αδίστακτη κυβέρνηση κι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της που κατάντησε ένα άχρηστο «όχημα μετά από τέτοιο τράκο».

Θα μπορούσε κανείς τις παραμονές ενός ντέρμπυ να αλλάξει τους κανόνες, πχ να καταργήσει το VAR, απλώς και μόνο επειδή έχει τον έλεγχο της ΕΠΟ; Σε καμία περίπτωση, γιατί ακόμη και το ελληνικό ποδόσφαιρο παραμένει μια πολύ σοβαρότερη υπόθεση.

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ διαθέτει όμως ήθος το οποίο εγγυάται πειθαρχία ακόμη κι εκεί όπου θα αγανακτούσε η πιο αδίστακτη «θύρα» χουλιγκάνων. Παραμένει άθικτη, πλην Μπογδάνου, και προθυμότατη να διατηρήσει μερικές έδρες παραπάνω με τις λιγότερες ψήφους που προβλέπει ότι θα λάβει. Σιγά μην κωλώσει στο fair play …

Υπάρχει νόμος που να δίνει πρωτοκαθεδρία ή ακόμη και αυτοδυναμία στον δεύτερο; Κάποτε η δεξιά όλα τα μπορούσε, ακόμη κι αυτό! (λεπτομέρειες στις εκλογές του 1956, όπως δείχνει η εικόνα).

Δύσκολο όμως να πάει κανείς 66 χρόνια πίσω οπότε η δυνατότητα κοπτοραπτικής με τον εκλογικό νόμο θα παραμείνει ένα πουκάμισο αδειανό κι ο Ρασούλης θα καταστεί επίκαιρος Τι να την κάνεις την διαδικαστική λαθροχειρία αν έχει ήδη επέλθει η πολιτική σου κατάρρευση; Τι να τα κάνεις τα λεφτά, όταν δεν έχεις φράγκο;

Οι δημοσκοπήσεις

Αν όμως πιστέψουμε τις δημοκοπήσεις, αυτές που ρωτάνε συνέχεια τους ίδιους μήπως άλλαξαν γνώμη, ο κ Μητσοτάκης προλάβαινε με πρόωρες εκλογές να διατηρήσει την πρώτη θέση.

Μπορεί προ του πολέμου οι δημοσκοπήσεις να τον έδειχναν δεύτερο αλλά στην 4η εβδομάδα βομβαρδισμών τα συντηρητικά αντανακλαστικά που πυροδοτούν τέτοιες κρίσεις προκάλεσαν ένα κάποιο ρημπάουντ, όσο κι αν η κοινή γνώμη αφίσταται της ατλαντικής του προθυμίας. Πόσο παρήγορο είναι όμως να του λέει ο ΑΝΤ1, στα φανερά, ότι μειώθηκε κατά 2% η διαφορά εντός δεκαημέρου;

Από την άλλη η χειραγώγηση μπορεί να πείσει τους Έλληνες ότι πεθαίνουν από τον κορωνοιό για … ψυχολογικούς λόγους, όμως δυσκολεύεται να τους πείσει πως για ψυχολογικούς λόγους δεν γεμίζουν το ρεζερβουάρ! Αν τελικώς τα ΜΜΕ καταφέρουν να βγάλουν τους ψηφοφόρους στους δρόμους να κραυγάζουν περιχαρείς για την βενζίνη και το ηλεκτρικό: «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ, ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ!», τότε ναι υπάρχει ελπίς για τον κ Μητσοτάκη. Αλλιώς η δημοσκοπική του ευημερία, αυτή που επαιρόταν ότι γλύτωσε από το long covid, θα πάει από ηλεκτροπληξία.

Το σχέδιο της «σχεδόν αυτοδυναμίας» …

Τούτων δοθέντων και της επιδημιολογικής ύφεσης (;) επιτρεπούσης, είναι κατανοητοί οι λόγοι που είχε να εκμεταλλευτεί το ανοιξιάτικο «παράθυρο». Όσο διαρκεί η καταθλιπτική επίδραση της πυρηνικής απειλής και με το «πείραγμα» του εκλογικού νόμου είχε την τελευταία ευκαιρία να προσφύγει επιτυχώς σε πρόωρες εκλογές:

• με σύνθημα όχι πλέον τα μεγαλειώδη και τα υψιπετή αλλά το «μη χειρότερα!»
• με μέθοδο όχι την διάτρητο αριστεία αλλά την έλλειψη πειστικής εναλλακτικής, αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραμείνει δεύτερος.
• και τέλος με αξιοποίηση της επικράτησης του έστω και με μια ψήφο έτσι ώστε να αναδειχθεί μια ‘σχεδόν αυτοδυναμία’, αποδεχόμενη μπαλώματα, ένθεν-κακείθεν.

… και τέσσερις λόγοι απόσυρσης

Ο κ Μητσοτάκης ενδιαφέρεται, αλλά όχι διακαώς, για το τι θα απογίνει η ΝΔ μετά την αποδόμηση του προσωποπαγούς καθεστώτος του. Αν λοιπόν η μόνη ελπίδα προσωπικής παραμονής ήταν η ανέφικτη πλέον αυτοδυναμία, τότε δεν αξίζει να θυσιάσει ούτε μίαν ημέρα κυβερνητικής του θητείας προκειμένου να πέσει η υπόλοιπη ΝΔ στα πιο … μαλακά.

Το μακρύ σλάλομ (νέος εκλογικός νόμος + διπλές εκλογές + διαβουλεύσεις που μεσολαβούν) προκειμένου να εκμεταλλευτεί κανείς τον απειλητικό απόηχο του πολέμου εκθέτει κάποιον στην πιθανότητα ο πόλεμος να έχει τερματιστεί πολύ πριν τις κρίσιμες δεύτερες κάλπες.

Όταν άκουσαν πέραν του Ατλαντικού τα σχέδια για το μακρύ σλάλομ της Αθήνας εξήγησαν «ευγενικά» ότι τις προτεραιότητες τις καθορίζει το κεντρικό κατάστημα κι όχι τα υποκαταστήματα.

Ένα παίγνιο μονά-ζυγά, προκειμένου να αξιοποιήσει κανείς έστω και την μια ψήφο υπεροχής του, δίνει στην δημοκρατική παράταξη ένα ισχυρότατο κίνητρο συσπείρωσης περί τον ισχυρότερο πόλο της, δηλαδή τον ΣΥΡΙΖΑ. Όποιος παίζει μονά-ζυγά αποδέχεται δηλαδή την πιθανότητα να του έρθουνε ζυγά (δηλαδή ένας Τσίπρας πανίσχυρος).

Κάπως έτσι οι επιθεωρησιογράφοι έχασαν το πιο εύκολο νούμερο του καλοκαιριού: Ο Μάκης, ο Τάκης κι ο εκλογικός νόμος σε νέες περιπέτειες.