Τι γύρευε ο 15χρονος στα Εξάρχεια; Το ίδιο ερώτημα αναδύεται στη δημόσια σφαίρα στις περιπτώσεις βιασμών και γυναικοκτονιών. Τι γύρευαν τα ανήλικα αγόρια στο σπίτι του Λιγνάδη, τι γύρευε η 24χρονη στο πάρτυ;

Πιο εξοργιστικό από τα ίδια τα ερωτήματα που στόχο έχουν να ενοχοποιήσουν το θύμα, είναι ότι τρέχουν με ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη της διερεύνησης του εγκλήματος, της απονομής δικαιοσύνης, της προστασίας των επιζησασών και των επιζόντων.

Οι πρόθυμοι να συγκαλύψουν τους δράστες, επιφανείς ή μη, είναι εκεί από την πρώτη στιγμή βαφτίζοντας «ροζ πάρτι» μία υπόθεση βιασμού. Ευτυχώς όμως και το ελληνικό metoo έγινε γρήγορο στα πόδια, έστω κι αν τα χιλιόμετρα που έχουμε να διανύσουμε είναι ακόμα πολλά.

Μια νέα γυναίκα, ναρκώθηκε και βιάστηκε ομαδικά, σε χλιδάτο ξενοδοχείο, από τους διοργανωτές του πάρτι, παιδιά της ελίτ που φιγουράρουν σε περιοδικά. Βρήκε το κουράγιο να το καταγγείλει και κλήθηκε ένας από αυτούς να απολογηθεί. Όταν το θέμα άρχισε να αποκτά δημοσιότητα, μερίδα των χρηστών του twitter άρχισε να πυροβολεί το θύμα. Αν και προηγουμένως, ένας εκ των εμπλεκόμενων είχε προβεί σε δημόσια ομολογία στο instagram, την οποία απέσυρε με μια φτηνή δικαιολογία.

Διαβάστε επίσης: Υπόθεση βιασμού της 24χρονης: Εισαγγελική έρευνα για κύκλωμα μαστροπείας – Καταγγελία για εμπλοκή και πολιτικών

Τα δικά μας ερωτήματα τώρα, που δεν έχουν σχέση με το τι ήθελε το κορίτσι στο πάρτι καθώς έχει κάθε κορίτσι το δικαίωμα να πάει σε όποιο πάρτι θέλει. Είναι αλήθεια ότι εμπλεκόμενοι ανήκουν σε κύκλωμα που κατ’επανάλληψη βιάζει κορίτσια όπως καταγγέλλει ακτιβιστής που γνωρίζει την κατάσταση εκ των έσω; Είναι αλήθεια ότι στην όλη υπόθεση εμπλέκονται και ονόματα πολιτικών, γνωστών επιχειρηματιών και εφοπλιστών;

Γιατί δεν υπάρχει σοβαρή ενημέρωση για το αν προσπαθούν οι αρχές να το διερευνήσουν και με ποιον τρόπο; Πόσους άνδρες της ελίτ από τον επιχειρηματικό κόσμο και την show biz προσπαθεί να συγκαλύψει ένα ολόκληρο σύστημα στις πλάτες θηλυκοτήτων που βιάζονται, τσαλακώνονται και διανύουν τον γολγοθά τους. Θα κάτσουμε να τους κοιτάζουμε με σταυρωμένα τα χέρια;

Το μόνο ερώτημα που μπορώ να απαντήσω, είναι το τελευταίο. Όχι, το αντίβαρο που δημιουργούν οι συλλογικότητες και ο θυμός των γυναικών που στο βάθος γνωρίζουν την οδύνη, θα έχουν την τελευταία λέξη.