Εκατό χρόνια μετά, οι Έλληνες δεν φαίνονται πια και τόσο διχασμένοι σχετικά με τα όσα περιγράφονται ως «εθνικός διχασμός». Είναι σχεδόν όλοι πλέον Βενιζελικοί κι ουδείς Αντιβενιζελικός! Κι αν κάτι αντέχει από το σύνθημα του 1920 «ελιά, στεφάνι/ σφυρί, δρεπάνι» αφορά κυρίως στο δεύτερο συνθετικό.

• Στον Χολαργό εκτελέστηκαν οι έξι (γιατί η περιοχή που ονομαζόταν τότε Του Γουδή, έφθανε μέχρι την σημερινή Αγία Παρασκευή). Εκεί βρίσκει κανείς σήμερα κάτω από τα κυπαρίσσια, έξι τετράγωνες πλάκες που αναφέρουν μόνο το επώνυμο (χωρίς όνομα, ιδιότητα, ηλικία κλπ) Πρόκειται για το πιο μινιμαλιστικό επιτάφιο μνημείο.
• Ο Γούναρης ήταν θείος του αείμνηστου Παναγιώτη Κανελλόπουλου και μάλιστα το πρότυπο του. Εκτελέστηκε ενόσω ο Κανελλόπουλος ακολουθούσε ήδη τα βήματα του θείου ωστόσο ήταν κάτι που σπανίως ακουγόταν.
• Ο βασιλιάς της Βρετανίας είναι ευθέως απόγονος του παρ’ ολίγον εβδόμου εκτελεσθέντα, του Πρίγκιπα Ανδρέα αλλά σπανίως αναφέρεται κι αυτός. Είναι πάντως ένας υπαρκτός θρόνος για τον «πρίγκηπα» Παύλο μιας και το ελληνικό Στέμμα αποτελεί παρελθόν εδώ και μισό αιώνα.
• Από τα ονόματα των ηγετών της τότε δεξιάς κανένα δεν εκπροσωπείται πλέον στα σημερινά τζάκια (Γούναρης, Θεοτόκης, Πρωτοπαπαδάκης, Στράτος, Μπαλτατζής μηδέ των στρατιωτικών εκείνης της δίκης εξαιρουμένων). Αντιθέτως, πέραν των Παπανδρέου και οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες της Νέας Δημοκρατίας έχουν βενιζελικές ρίζες. Οι κκ Σαμαράς και Μητσοτάκης προέρχονται από προγόνους που ανήκαν στους σκληρότερους πυρήνες του Βενιζελισμού (Μπενάκης εκ των οικονομικών παραγόντων, Κυριάκος και Αριστομένης Μητσοτάκης εκ του «επιχειρησιακού» τμήματος) ενώ η τρίτη οικογένεια προέρχεται από τις «Νέες χώρες» κι ήταν η πρώτη που έσπασε το παλιοελλαδίτικο μονοπώλιο.

Από Κυριάκο σε Κυριάκο και πάλι σε Κυριάκο

Ακούγοντας, τον κ Μητσοτάκη στην ΔΕΘ να ξεκινά την ομιλία του με Στάθη Καλύβα για τα 100 χρόνια της Μικράς Ασίας («Καταστροφές και Θρίαμβοι») και να κλίνει με Θεοτοκά, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται να επιμείνει στο αφήγημα του βενιζελικού DNA του.

Ίσως μια μέρα των ημερών να υπενθυμίσει στο κοινό ότι ένας άλλος Κυριάκος Μητσοτάκης, ο παππούς του παππού του, ήταν αυτός που εισήγαγε τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως «νεαρό κοπέλι» 24 ετών για πρώτη φορά στην πολιτική της Κρήτης του 19ου αιώνα.

Όσον αφορά δε την σχέση του παππού του με την Δεξιά είναι χαρακτηριστική η εξής ιστορία(*):

Μετά την εκλογική ήττα του 1920 υπήρξαν μαζικές λιποταξίες και ανυποταξίες στην Δυτική Κρήτη. Το φαινόμενο των φυγοστράτων υπολογίζεται ότι αφορούσε άνω του 80% των υπόχρεων κι αριθμητική τους δύναμη έφθασε σε επίπεδο μεραρχίας. Σταδιακά μετεξελίχθηκε σε δυναμικό κίνημα που επιχείρησε επίθεση κατά των Χανίων κι επέτυχε μάλιστα την απελευθέρωση από τις φυλακές Ιτζεδίν 120 κρατουμένων.

Οι μετέχοντες θεωρήθηκαν ως μπολσεβικίζοντες βενιζελικοί (μια πρώιμη εκδοχή των «βενιζελοκομμουνιστών’ του Μεταξά)

Ο δήμαρχος Χανίων Μουντάκης καθαιρέθηκε κι εξορίστηκε στην Ζάκυνθο. Οι διαβόητοι Γυπαραίοι θεωρήθηκαν από τις Αρχές ως ηγέτες της εξέγερσης και επικηρύχθηκαν τον Μάη του 1922, για 20.000 δρχ «επί τη συλλήψει ή τω φόνω τούτων».

Κατά «σύμπτωση» και το εκστρατευτικό σώμα που στάλθηκε στην Κρήτη για να καταστείλει το κίνημα των φυγόστρατων το 1922 αποτελείται από Μεσσήνιους που είχαν υποστεί τα ίσα από τους Γυπαραίους κατά το 1918-1919, όταν ήταν εκείνοι φυγόστρατοι από τον στρατό «του Βενιζέλου». Οφθαλμός αντί οφθαλμού …

Ποιος όμως κατηγορήθηκε ως υποκινητής όλων αυτών; Τα ανίψια του Εωσφόρου!

Στο ΣΚΡΙΠ διαβάζει κανείς στις 8/12/19ο21 «εις το παρόν στασιαστικόν κίνημα ενέχονται οι Κυριάκος και Αριστομένης Μητσοτάκης … επιτυγχανόντος αυτού θα ετίθεντο επικεφαλής» και στις 21/1/1922: «ο Μητσοτάκης μετά των λοιπών οπαδών του είναι αποδεδειγμένα ένοχοι εσχάτης προδοσίας».

Ο ίδιος ο Αριστομένης Μητσοτάκης, δ/ντης του Κήρυκα, λέει σε συνέντευξη του στο ΕΜΠΡΟΣ (Δεκ 1921) τα εξής ελαφρώς αποσχιστικά: « …τα πράγματα ήλθον εις το σημείον που ευρίσκονται, συμφέρει εις την Κρήτην να αποτελεί και τμήμα καν του Βασιλείου, το οποίον θα δεινοπαθεί διότι το ηθέλησεν;»

Είναι σπάνιο στην Ελλάδα το να μπορεί κανείς να αναφερθεί σε σειρά προγόνων με μόρφωση, πολιτική δράση αλλά και συμμετοχή σε εθνικούς αγώνες, όπως έχει αυτή η οικογένεια. Κατανοητό λοιπόν το να χρησιμοποιείται ως πρώτη ύλη σε αγιογραφίες Αμερικανών και ημεδαπών συμβούλων Μόνο που υπάρχει μια μύγα μέσα στο γάλα …

Η μύγα μέσα στο γάλα

Αυτή δεν είναι άλλη από την Αποστασία του 65 και την ξεκάθαρη προσχώρηση στην υπηρεσία των Ανακτόρων του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αυτή που άνοιξε τον δρόμο στην Χούντα και την εισβολή στην Κύπρο.

Η απεμπόληση των δημοκρατικών αγώνων υπήρξε εκουσία και οδήγησε στην πάνδημη κραυγή «ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ!» καθώς και στο προσωνύμιο ΕΦΙΑΛΤΗΣ που του προσέδωσε αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου.

Αυτό φαίνεται ότι το θυμήθηκε κι ο κ Τσίπρας, περιγράφοντας ως κύριο εκλογικό δίλημμα το: Εφιάλτης τέλος ή εφιάλτης χωρίς τέλος; Αντιθέτως η αναδρομή του κ Μητσοτάκη πάσχει στο ότι επιχειρεί ένα άλμα κατ’ ευθείαν στον παππού, χωρίς την αναγκαία ενδιάμεση αναφορά στον πατέρα.

(*) Νίκος Βαφέας «Από τον Λιποτάκτη στον Αντάρτη» εκδ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ