Αν και τη χώρα από το μεσημέρι της Παρασκευής συγκλονίζει ένας πολιτικός σεισμός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει μπάνια στα Χανιά, η επίσημη ΝΔ εκβιάζει ανοιχτά τον Ανδρουλάκη με δημοσίευση των προϊόντων των υποκλοπών που φέρονται να αφορούν στην προσωπική του ζωή και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου διεξάγει έρευνα όχι για το ίδιο το σκάνδαλο αλλά εναντίον όσων συνέβαλαν στην αποκάλυψή του.

Μια κατάσταση απολύτως σουρεαλιστική αλλά δηλωτική του αδίστακτου καθεστώτος που καταβάλει απέλπιδες προσπάθειες για να αποτρέψει την έναρξη της αντίστροφης μέτρησης για την πτώση Μητσοτάκη. Αυτό το θεσμικό σκάνδαλο, ίσως λειτουργήσει και ως καταλύτης που θα απελευθερώσει την κοινωνική οργή για όσα τραγικά συσσωρεύονται στα βασικά βιοποριστικά ζητήματα, μετά από μια τριετία εντυπωσιακής αλλά εξηγήσιμης ανοχής.

Ο Μητσοτάκης από τις πρώτες ώρες της εξουσίας του εγκαθίδρυσε με απόλυτη προσήλωση και πλάνο ένα προσωποπαγές απολυταρχικό φαύλο καθεστώς, ξηλώνοντας με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια τη συνταγματική διάκριση των εξουσιών και κάθε μορφή ανεξάρτητου θεσμού, συγκεντρώνοντας υπερεξουσίες στο γραφείο του. Κατέλυσε τις στοιχειώδεις αρχές της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας που επικράτησε στη χώρα από τη μεταπολίτευση και υποκατέστησε την πολιτική με μπίζνες. Ακόμη και η αίσθηση της αυτονόητης “λειτουργικής” δημοκρατίας στην οποία ό,τι ψηφίζουμε παίρνει την εξουσία, είχε ήδη διαταραχθεί από τον τρόπο αναρρίχησης του στην αρχηγία της ΝΔ με ένα είδος ηλεκτρονικού πραξικοπήματος.

Η υπαγωγή της ΕΥΠ στο κλειστό οικογενειακό του διευθυντήριο, με την πρώτη του υπογραφή, σηματοδότησε ακριβώς αυτή την επιλογή αλλά  παρά τις εκκαθαρίσεις και το θεσμικό ακρωτηριασμό της χώρας, η Μητσοτακική δυστοπία καταρρέει γιατί του “ξέφυγαν” ελάχιστες αντιστάσεις ανεξαρτησίας και πίστης στις δημοκρατικές παραδόσεις, όπως η ΑΔΑΕ που αρνήθηκε να συνεργήσει στη συγκάλυψη , οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι αλλά και ο διεθνής παράγοντας που ξεγύμνωσε την υπόθεση του Predator. 

Ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε η εικόνα του βαλκάνιου Όρμπαν, η οποία επικρατεί στο εξωτερικό για το Μητσοτάκη, οφείλεται στην συστηματική πλύση εγκεφάλου της κοινής γνώμης πως ένας “τρέντυ γυμνασμένος φιλελεύθερος”, όπως υμνείται στα μεσημεριανάδικα, διοικεί τη χώρα με μεθόδους “εταιρικής διακυβέρνησης και ψηφιακής καινοτομίας”. Τελικά το μόνο αξιόπιστο ψηφιακό γνώρισμα του καθεστώτος ήταν οι παρακολουθήσεις του παρα-κράτους με το Predator !

Η δυσωδία που απλώθηκε στη χώρα δικαίωσε το αφήγημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης περί “αρμών της εξουσίας” αλλά η παρακμή των δημοκρατικών θεσμών συντελέστηκε υπό την απόλυτη ανοχή, αν όχι και υποστήριξη, του πολιτικού και θεσμικού κατεστημένου, που έφτασε στο σημείο να υπερασπίζεται ως και βιαστές ανηλίκων στο υψηλότερο πολιτειακό επίπεδο, προκειμένου να μην απειληθεί η “βασιλική οικογένεια” με περαιτέρω αποκαλύψεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί τρία χρόνια ούτε ένας βουλευτής ή στέλεχος της συντηρητικής παράταξης πλην του Κύρτσου -μετά βίας ελάχιστοι ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ ακόμη και τώρα- δεν ψέλλισαν μια επιφύλαξη για όσα συμβαίνουν, ούτε ένας υπουργός δεν τόλμησε να αμφισβητήσει το διακοσμητικό του χαρακτήρα ενώ ο Δημητριάδης διοικούσε αντ’ αυτού, ούτε ένας δημόσιος παράγοντας δεν βρήκε να πει μια κουβέντα ευθύνης για την κατάλυση του κράτους δικαίου στην Ελλάδα. Αντιθέτως τσουβάλιασαν με μανία ως “λαϊκιστές” όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον υπερσυγκεντρωτικό και ανασφαλή  μονάρχη.

O Μητσοτάκης θα εμφανιστεί τη Δευτέρα μεταχειριζόμενος όλα τα παλαιοκομματικά κλισέ, για να ισχυριστεί ότι δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε στο γραφείο του, ότι δεν ξέρει τι είναι το Predator και ποιος το αγόρασε (…), ότι “στρεβλώσεις δεκαετιών” έπέτρεψαν κάποιες “νόμιμες επισυνδέσεις” άρα και οι προηγούμενοι κάτι τέτοιο θα έκαναν, ότι θα αναλάβει μια ακόμη μεγάλη “θεσμική μεταρρύθμιση” (όπως αποδεδειγμένα ψευδώς ισχυρίζεται μετά από κάθε καταστροφή) ελπίζοντας μέσα από την τοξική κόντρα και το παιχνίδι των γενικεύσεων που θα καλλιεργήσουν τα ΜΜΕ, να ξορκίσει τον εφιάλτη, να προλάβει τις επόμενες αποκαλύψεις και να αποτρέψει την θορυβώδη πτώση του που προεξοφλουν όλο και περισσότεροι.

Δεν θα είναι εύκολο αυτή τη φορά και δεν θα βγει αλώβητος, αν δεν καταρρεύσει σύντομα. Αλλά ανεξάρτητα πόσο θα αντέξει το μητσοτακικό έρεβος, το μείζον πολιτικό ζήτημα της χώρας είναι η  αποκατάσταση των δημοκρατικών θεσμών και της πολιτικής ομαλότητας μετά τη λαίλαπα ενός αδίστακτου αμοραλιστή και η θωράκισή τους στο μέλλον !

Αυτό είναι πλέον το διακύβευμα των πολιτικών εξελίξεων.