Σε αυτή την τρέχουσα χρονική περίοδο που διανύουμε, οι εξελίξεις σε αυτή την πολύκροτη υπόθεση  NOVARTIS,  είναι καταιγιστικές . Μια υπόθεση που η κοινή αίσθηση του μεγάλου μέρους των πολιτών την θεωρούν… Σκάνδαλο μεγατόνων .

Έναν τίτλο που επανέρχεται στο προσκήνιο εκ των πραγμάτων μετά την τελεσίδικη απόφαση του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου, που απεφάνθη για την μη ύπαρξη σκευωρίας . Μια κατηγορία που τραυμάτισε σοβαρά την λειτουργία του πολιτικού συστήματος , αφού  εκ των πραγμάτων ενοχοποιούσε  και ουσιαστικά προσπαθούσε  να θέσει  εκτός του Δημοκρατικού τόξου, το πρώτο κόμμα της αντιπολίτευσης  τώρα και κόμμα εξουσίας  τότε, αποδίδοντάς του προθέσεις,  πράξεις , μεθοδεύσεις  , που δεν συνάδουν  με την Δημοκρατία.  Αυτό φυσικά είχε άμεσο αντίκτυπο στην πολιτική ζωή στο σύνολό της , στην επαναφορά του κλήματος διχασμού , φανατισμού , απαξίας για τον πολιτικό σου αντίπαλο , που επανέφερε και ξαναθύμισε την μετεμφυλιακή περίοδο.

Αυτό δεν  είναι  ένα σοβαρό πισωγύρισμα  που δεν δικαιολογείτε, αν είχαμε διδαχθεί κάτι  από τα πέτρινα εκείνα χρόνια και τις βαθιές επιπτώσεις τους , που αγωνισθήκαμε σαν χώρα να αφήσουμε πίσω μας;

Φυσικά  η απάντηση θα ήταν φαντάζομαι στο υποθετικό αυτό ερώτημα “σε ένα αγοραίο επίπεδο” μα αυτοί ξεκίνησαν πρώτοι !

Αυτοί προσπάθησαν  να ποινικοποιήσουν  την πολιτική ζωή , να ενοχοποιήσουν  δέκα προεξάρχοντα πολιτικά πρόσωπα του τόπου, ότι ενέχονται σε μίζες από την Εταιρία NOVARTIS

Και εκεί πραγματικά μπαίνει το μεγάλο ερώτημα.

Όταν το εύρος της εμπλοκής  (από τις ενδείξεις πάντα ) είναι τέτοιο   που ακόμα και αν αποδειχθεί ότι ισχύουν  οι κατηγορίες , ποιες θα είναι οι επιπτώσεις  στην πολιτική ζωή;

Τελικά ισχύει η ρήση του  Κωνσταντίνου Καραμανλή , τον πολιτικό σου αντίπαλο τον στέλνεις σπίτι του…..πουθενά αλλού. 

Εδώ ακριβώς αξίζει ένα χρονικό αναδρομής  της  Πολιτικής Λειτουργίας , του Πολιτικού Πολιτισμού, που  σχηματοποιήθηκε και πήρε μορφή  κοινή συναινέσει   των  τότε  δύο κομμάτων εξουσίας τα χρόνια πριν   και τον οποίο αμφισβήτησε  ένα τρίτο …άπειρο ….outsider .

Ένα κόμμα ,αντικειμενικά χωρίς εμπειρία διακυβέρνησης , που ο Ελληνικός Λαός το έφερε στην εξουσία όταν η χώρα πτώχευε  και η εσωτερική κρίση και τα αδιέξοδα διακυβέρνησης οδηγούσαν σε αδιέξοδο.

Πρακτικά θα έλεγα ότι  το λεγόμενο ….βρόμικο 89….ήταν η τελευταία φορά που έγινε προσπάθεια απόδοσής  ποινικών ευθυνών  για την άσκηση πολιτικής,  που  έγινε μια προσπάθεια  “ποινικής κάθαρσης ” με τα όποια τότε αποτελέσματα . Στα χρόνια  που ακολούθησαν και προφανώς με τα διδάγματα που  κεφαλαιοποίησαν  από αυτή τους την αντιπαράθεση , οι δύο μεγάλοι διεκδικητές της εξουσίας κατέληξαν σε μια , κοινά αποδεκτή  πρακτική,  που της προσέδωσαν και έναν χαρακτήρα πολιτικού πολιτισμού, σεβαστού και από τους δύο .

Η πρακτική αυτή αφορούσε τα όρια της  αντιπαράθεσης  και της  σύγκρουσης ανάμεσα  τους, η οποία περιορίζεται  αυστηρά  στο πολιτικό πεδίο .Μια κατά κάποιο τρόπο,  Ομερτα ανάμεσα σε δύο παίχτες  που δεν υποτιμά ο ένας την δύναμη του άλλου.

Μια άλλη  πρακτική που μοιάζει να υιοθετήθηκε από κοινού,  ήταν μια  ευρέως  εφαρμοζόμενη, διασταλτική, δημιουργική,  σύγχρονη , απενοχοποιημένη αντίληψη για την διαχείριση,  πόρων,  έργων , προγραμμάτων , σε μια περίοδο μάλιστα που η Ευρωπαϊκή Ένωση προσφέρει  ένα πλήθος ευκαιριών σε όλους τους τομείς. 

Το άνοιγμα του πολιτικού στίβου, από τα παλιά αστικά τζάκια με την σχετικά εξασφαλισμένη οικονομική στήριξη,  σε νέους Πολιτικούς,  έθετε έντονα την ανάγκη εύρεσης πόρων. Στην αρχή για τον εκλογικό αγώνα και μετά για την συντήρηση  ενός….κοινωνικού  στάτους….αντίστοιχο ενός επιτυχημένου Πολιτικού.

Με  αυτά και με αυτά κύλησαν κάποιες τετραετίες  με μια αρμονική εναλλαγή,  ανάμεσα στους δύο  τότε πρωταγωνιστές , που  εντωμεταξύ  άρχισαν αφενός  να μοιάζουν απελπιστικά,   αφετέρου  να ξεκόβονται  από την εκλογική τους βάση και τα προβλήματα  της κοινωνίας.

Ενδεικτική  ήταν η έκπληξη  τους, όταν μια μαζική έκφραση αγανάκτησης από τον κόσμο,  λόγο των συσσωρευμένων προβλημάτων στην περίοδο της οικονομικής κρίσης   στην αρχή τους αιφνιδίασε και μετά τους προκάλεσε  απλά οργή. 

Είναι σαφές  ότι δεν είχαν συνείδηση  του τι συμβαίνει , του τι εξελίσσεται στην κοινωνία.

Αρνούμενοι  να αναλάβουν τις ευθύνες  τους , που πιθανά να ήταν  η τελευταία  τους ευκαιρία,  αρκέστηκαν  από κοινού πάντα να κατηγορήσουν  τον κόσμο, ότι υποκύπτει  στον λαϊκισμό η να τον ενοχοποιούν  ότι…..μαζί  τα φάγαμε. Τους ήταν εντελώς  αδύνατο  να αντιληφθούν  ότι ποτέ κανένα κόμμα στη  πρόσφατη  Ιστορία δεν είχε  την δύναμη να κινητοποιήσει  ένα  τόσο μεγάλο κομμάτι  της κοινωνίας,  δημιουργώντας συνθήκες λαϊκής αγανάκτησης  αν δεν υπήρχαν ουσιαστικές και αναμφισβήτητες αιτίες..

Αντί να λειτουργήσουν αυτοκριτικά,  προσέφυγαν  στη εύκολη λύση,  από κοινού πάλι,  της δαιμονοποίησης  του πολιτικού  τους αντιπάλου που φάνηκε να συσπειρώνει τον κόσμο  και την  κατά μέτωπον σύγκρουση μαζί του.

Μέσα  σε αυτές τις συνθήκες   εξελίχθηκε  η υπόθεση NOVARTIS σωματοποιώντας επί της ουσίας την σύγκρουση .

Για τους μεν ήταν η ευκαιρία με την διαλεύκανση μιας μόνο υπόθεσης να επαληθευθούν  τα επιχειρήματά τους για το μέγεθος της διαφθοράς , για την διαπλοκή και την σύνδεσή της με την οικονομική κρίση που μάστιζε . Να δικαιωθεί το πολιτικό τους αφήγημα!

Σίγουρα διακαείς πόθοι σε μια διαφαινόμενη   πολιτική ουτοπία.

Για τους άλλους ήταν ….χτυπήματα κάτω από την μέση….ανατροπή… των κανόνων που ίσχυαν στο πολιτικό ρινγκ…. και που ξαφνικά απαιτούσαν καινούρια αντανακλαστικά στο παιχνίδι …. 

Η εξέλιξη της υπόθεσης συνέχισε να πρωταγωνιστεί  στην  τρέχουσα επικαιρότητα σταθερά, στον βαθμό που της αναλογεί , σε αντιστοιχία  με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος .

Η  προσπάθεια αποφυγής  της πραγματικής διάστασης της υπόθεσης , είναι μια περιρρέουσα αίσθηση στην κοινή γνώμη  , μια ξινή γεύση , στα όρια της συνήθειας , για κάτι που δεν μπορείς να αποφύγεις .

Κανένας δεν έχει πιστέψει  ότι για όλα φταίνε οι γιατροί σε αυτό το μεγάλο σκάνδαλο .

Σίγουρα θα περιμέναμε μια έκφραση δυσαρέσκειας από τα ανώτατα  συνδικαλιστικά όργανα των γιατρών, για αυτή την κατάφωρη και αποκλειστική ενοχοποίηση τους , από κομμάτι του πολιτικού συστήματος , προκειμένου να την βγάλουν καθαρή ,οι δικοί του εκπρόσωποι.

Κανένας δεν μπορεί να πεισθεί ότι δεν πρόκειται  για κουκούλωμα , εδώ στα καθ ημάς, όταν η εταιρεία έδωσε 350 εκατομμύρια ευρώ στην Αμερική για να αποφύγει τα χειρότερα από ελέγχους  !!!
Οι πρόσφατες εξελίξεις  προφανώς δικαίωσαν τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο μάτι του κυκλώνα ,  στην διαχείριση της έρευνας για αυτή την υπόθεση, που κατηγορήθηκαν, που  λοιδορήθηκαν που διαπομπεύθηκαν, που διασύρθηκαν ανελέητα.

Πολλοί από εμάς  νιώσαμε  έναν τρόμο , για το που μπορεί να φθάσει η  ένταση σε μια πολιτική σύγκρουση  και που το.άτομο αντιμετωπίζεται απλά “ σαν παράπλευρη απώλεια “ αν σταθεί εμπόδιο  κάνοντας την δουλειά του και οι σκοπιμότητες το απαιτήσουν !

Μην ψάχνουμε γιατί ο κόσμος  δεν πάει στις εκλογές να ψηφίσει. Αυτή η δυσοσμία προκαλεί αποστροφή για την πολιτική στο σύνολό της , Τρομάζει το μένος.

Δεν είναι όλοι γεννημένοι ήρωες . Το σίγουρο είναι ότι  δεν έχει πέσει ακόμα,η τελευταία αυλαία  της παράστασης NOVARTIS. Ακόμα κανένας δεν γνωρίζει πως θα εξελιχθεί και έως που θα φθάσει … Αντικειμενικά  είχε και έχει ενδιαφέρον αυτό το σύγχρονο πολιτικό- οικονομικό  θρίλερ Όλοι περιμένουμε να δούμε τους τίτλους του τέλους….