Όπως είναι φυσικό με την ταχύτητα που εξελίσσονται τα γεγονότα που επηρεάζουν  τον δημόσιο πολιτικό διάλογο ,η συνέντευξη του Ν. Ανδρουλάκη παρουσίασε εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Όλοι την παρακολουθήσαμε με ιδιαίτερη προσοχή, προκειμένου να αντιληφθούμε  το πώς η παράταξή του και ο ίδιος προσωπικά  αξιολογούν   τις πρακτικές του κυβερνώντος κόμματος , αυτές  που σχετίζονται  με την παρακολούθηση του και που κατά κοινή ομολογία όλων άπτονται με την ίδια την ποιότητα και την λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στην χώρα μας.

Όντας λοιπόν  αυτό ,  ένα πολύ σημαντικό ζήτημα όλοι αναμένουν το πώς και πόσο θα  συμβάλει στην ανασύσταση των σχέσεων ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα , δημιουργώντας πιθανά νέες βάσεις για προσεγγίσεις και  συνεργασίες καθώς και διαφοροποιήσεις από άτομα η ομάδες  και όχι απαραίτητα μόνο στο κυβερνών κόμμα.

Η βασική αίσθηση που αποκόμιζε κάποιος ακούγοντάς τον ήταν ο Θυμός….

Ένας θυμός  για αυτό που του είχε συμβεί προσωπικά  Όμως στην εξέλιξη του λόγου του, ο θυμός κυριαρχούσε σε όλο το εύρος των επιχειρημάτων του, που σχετίζονταν με την απόδοση ευθυνών για το σήμερα , αλλά και στην απολογιστική πολιτική θεώρηση της τελευταίας δεκαετίας.

Όμως ο θυμός είναι καθεαυτού εγκλωβιστικός για αυτόν που λειτουργεί κάτω από την επήρεια  και την ένταση  που δημιουργεί.

Στην τοποθέτηση του ήταν λάβρος ως αναμενόταν για την κυβερνητική παράταξη που ευθύνεται για την παρακολούθησή του.

Ακούστηκαν οξύτατοι χαρακτηρισμοί όπως:

Παρακμή της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας, επιτελικό παρακράτος ,σκοτεινή περίοδος που κατασκευάζει ενόχους ,θράσος αυταρχισμού που μετατρέπει το θύμα σε θύτη. Ανάφερε  ότι  τα κράτη  οφείλουν να έχουν θεσμούς που λειτουργούν απρόσκοπτα και όχι υπό τον ασφυκτικό εναγκαλισμό με την εκάστοτε εξουσία.

Επιτέθηκε στον πρωθυπουργό κατηγορώντας τον ότι λειτουργεί σαν ιδιοκτήτης του Μαξίμου και υπενθυμίζοντάς του ότι εκεί είναι απλά ένοικος !!!

Ότι παράγει και προωθεί  κατεξοχήν διχαστικά  διλήμματα όπως το   Μιτσοτάκης η χάος . Τον κατηγόρησε ότι ηγείται  μιας κυβέρνησης που πρωταγωνίστησε στην καταπάτηση ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τον εγκάλεσε ότι  αν κυριαρχήσουν  ολοκληρωτικά οι ολιγάρχες που τον στηρίζουν και διαχειρίζονται σήμερα την φιλελεύθερη δημοκρατία, το κράτος δικαίου θα πάει περίπατο.

Ωστόσο συνεχίζοντας την ρύμη του λόγου του,κατέληξε  ότι οι πρακτικές διακυβέρνησης Μιτσοτάκη   είναι “σχεδόν  ίδιες “ , μόλις ένα «σχεδόν» διαφορά, με αυτές του Τσίπρα -Καμμένου, και ότι αυτές οι πρακτικές  θέτουν και τα δύο κόμματα  εκτός δημοκρατικού τόξου.

Παραπέρα διεύρυνε θεματικά και χρονικά την κριτική του, κατηγορώντας  την ΝΔ ότι ευθύνεται για την χρεωκοπία της χώρας  την οποία ολοκλήρωσε η …καταστροφική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. 

Ωστόσο αφού η αναφορά του επεκτάθηκε σε βάθος χρόνου και σε ευρύτερα θέματα , εμφανής ήταν η έλλειψη οποιαδήποτε έκφρασης η έστω πρόθεσης αυτοκριτικής. Μία αναφορά έστω σε λάθη και αστοχίες του δικού του πολιτικού χώρου στο παρελθόν δεν ακούσαμε!!!!

Αν υπάρχουν και ποιες  είναι οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ τότε, σαν κυβερνητικό επί σειρά ετών κόμμα  στην οικονομική χρεοκοπία της χώρας;

Είναι δυνατόν να ασκείς κριτική και να αναφέρεσαι στα λάθη των άλλων για μια ευρύτερη χρονική περίοδο και να μην βρίσκεις τίποτα να πεις για τις δικές σου ευθύνες τότε;

Πάντα με είχε απασχολήσει αυτή η έλλειψη αυτοκριτικής διάθεσης του ΠΑΣΟΚ σαν μια πάγια πρακτική του ,στα χρόνια αυτά της σταθερής συνεχιζόμενης κρίσης , όπως την βιώνει ο μέσος πολίτης.

Στην αποτίμηση του παρελθόντος για όλα έφταιγαν  οι άλλοι …!!!

Ο Καραμανλής που παρέδωσε κατεστραμμένη οικονομία, η Παγκόσμια Οικονομική κρίση και μετά η καταστροφική διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. 

Και δεν είναι δική μου πρόθεση να αναμοχλεύσω το παρελθόν . Ακούγοντας τον κ Ανδρουλάκη ήταν αυτός που αναφέρθηκε σε διαχρονική κριτική.

Συμπερασματικά κυρίαρχη λογική του ήταν αυτή , της τήρησης των ίσων αποστάσεων, στην απόδοση ευθυνών και στην εξακόντιση κατηγοριών προς τα δύο άλλα κόμματα,  τόσο σε θέματα δημοκρατικής λειτουργίας όσο και στον τομέα της Οικονομίας .Έστω και αν έτσι σαφώς αδικεί την αντιπολίτευση, τουλάχιστον  ως προς το πρώτο, που συνδέεται  με  το επίκαιρο ζήτημα των υποκλοπών, αφού δεν είχαν πάρει διάσταση  παρεμφερείς υποθέσεις,  την περίοδο διακυβέρνηση της.

Και παραπέρα αυτή η λογική της τήρησης των ίσων αποστάσεων μεταξύ της συντηρητικής και της προοδευτικής παράταξης  δεν τον τοποθετεί στο κέντρο ….αλλά στο κενό!!!! 

Από παράδοση στην Ελλάδα υπήρχαν αυτά τα δύο κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα.

Και για να επιστρέψω εκεί που ξεκίνησα , είναι αυτό ακριβώς το στοιχείο του Θυμού που βασανίζει διαχρονικά το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Ο Θυμός ότι τιμωρήθηκαν  άδικα ή  περισσότερο από αυτό που τους αναλογούσε ,πάντα σαν πολιτικός χώρος εννοώ, αφού σε επίπεδο προσώπων ουσιαστικά ουδέποτε ζητήθηκαν ευθύνες για πράξεις και αποφάσεις. Ο θυμός ότι αυτοί  πλήρωσαν σε απώλεια ψηφοφόρων το μεγάλο τίμημα.

Και αδυνατούν να αντιληφθούν ότι αυτή η ουσιαστική  κατανόηση των  ευθυνών θα σήμανε και το τέλος του θυμού.  θα οδηγούσε  στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας άλλης.

Η απαρχή μιας πολιτικής ενσυναίσθησης   όπου ανάμεσα στα άλλα θα μπορούσε να γίνει αντιληπτός  ο κίνδυνος της έπαρσης και της αλαζονείας που ελοχεύει και στρεβλώνει προσωπικότητες  σε θέματα συμπεριφορών ,ακριβώς όταν αποκτούν δημόσια αξιώματα και ισχύ.

Και κατά πόσο  ήταν αυτές  οι συμπεριφορές που ενόχλησαν και απομάκρυναν την μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων.

Ουσιαστικά αυτός ο θυμός μοιάζει σαν μια μη αποδοχή  της βούλησης, της επιθυμίας  του κόσμου , που μετακινήθηκε κύρια στον ΣΥΡΙΖΑ , όταν έκρινε  ότι δεν εκφράζεται πολιτικά  και  ήθελε  να τιμωρήσει έτσι το κυβερνών τότε κόμμα. Η μετακίνηση αυτή  εκλήφθηκε σαν… προδοσία. Σαν να μην μπορούν να τους το συγχωρέσουν. Αυτό  το …αφού μαζί τα φάγαμε …γιατί!!!
Όμως είναι ατελέσφορο να μην συγχωρείς έναν ψηφοφόρο, να υποτιμάς τις αιτίες της βούλησης του και ταυτόχρονα να τον διεκδικείς να επιστρέψει. Είναι σαν να μην τον ακούς πάλι.

Συνοψίζοντας την  πολιτική συγκυρία, όπως εξελίχθηκε  στην πρόσφατη χρονική περίοδο  κυριαρχούν τα παρακάτω…
  
►Με την τελεσιδικία σε ανώτατο θεσμικό επίπεδο της υπόθεσης  για την υποτιθέμενη  σκευωρία  του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στα δέκα πολιτικά πρόσωπα , που κατέπεσε, τελειώνει  μια εκκρεμότητα που αιωρείτο διαρκώς και δηλητηρίαζε τις σχέσεις  της πολιτικής ζωής. Ας προχωρήσουν όλοι μπροστά αξιολογώντας απολογιστικά τις επιλογές  και τις πράξεις τους… ώστε να βελτιώσουν τον πολιτικό διάλογο στο μέλλον  Η συνέχιση και ανακύκλωση της   μετατρέπετε απλά σε …πολιτικό γινάτι …  !!!

►Η παρακολούθηση του Ν Ανδρουλάκη , αλλά και του Δημοσιογράφου  έδωσε σε όλους αντικείμενο   προβληματισμού,  απτές αποδείξεις συμπεριφορών, μεθοδολογίας, πρακτικών , για την ίδια την λειτουργία της δημοκρατίας  στο παρόν ,αποσαφηνίζοντας τις αναγκαίες παρεμβάσεις   για όποιον επιθυμεί να εξυγιάνει, δημιουργώντας νέους  συσχετισμούς στο μέλλον.

►Η εφαρμογή για πρώτη φορά της απλής αναλογικής στις επικείμενες εκλογές , θέτει επιτακτικά ζητήματα ωριμότητας των κομμάτων σε θέματα σύγκλισης πολιτικών και συνεργασιών την επόμενη ημέρα.  Πλέων όλοι θα δούμε αν αυτοί που επικαλούνταν την απλή αναλογική , σαν ποιοτική εξέλιξη της δημοκρατικής διεργασίας , το εννοούσαν πραγματικά η ήταν λόγια του αέρα  Κάτω από αυτό το πρίσμα  η τρέχουσα αντιπαράθεση , ότι ζητώντας την παραίτηση της κυβέρνησης είναι σαν να φέρνετε τον Τσίπρα πίσω και τα σχετικά  προσβάλει τους ψηφοφόρους.

Ο κόσμος περιμένει να κρίνει από  προτάσεις και προγράμματα.

Η εποχή της επιρροής των «μεγάλων» αρχηγών έχει τελειώσει…!!!

Σε τελευταία ανάλυση ας ξεφύγουν όλοι  από τον πολιτικό τους μικρόκοσμο, προσπαθώντας να αντιληφθούν το μεγάλο κάδρο, που είναι η πλατιά βούληση του κόσμου, για τους πολιτικούς σχηματισμούς που θα εξασφαλίσουν τις καλύτερες λύσεις, στις δύσκολες προκλήσεις του μέλλοντος…