Στον σχηματισμό κυβέρνησης υπό τον Αντώνη Σαμαρά αναφέρονται τα ξένα μέσα ενημέρωσης. Κυβέρνηση ατολμίας είναι ο τίτλος της Der Standard που υποστηρίζει ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι αδύναμη ενώ η Stuttgarter Zeitung κατηγορεί ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ για ευθυνοφοβία. Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία που έχει η Ελλάδα για να παραμείνει στην ευρωζώνη, σημειώνει η Le Figaro.

Ads

Σχόλιο του ανταποκριτή της Stuttgarter Zeitung στην Αθήνα υπογραμμίζει ότι «Ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί όλοι οι πολιτικοί τη σοβαρότητα της κατάστασης στη χώρα».

Η αρχή της νέας κυβέρνησης στην Αθήνα γίνεται με κακούς οιωνούς. Το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ και η μετριοπαθής ΔΗΜΑΡ θέλουν με να στηρίξουν τον συντηρητικό Πρωθυπουργό Σαμαρά, αλλά να μη συμμετέχουν στην κυβέρνηση με κομματικά τους στελέχη. Έτσι δεν μπορεί να γίνει λόγος για κυβέρνηση συνασπισμού.

Ο Φώτης Κουβέλης, επικεφαλής της ΔΗΜΑΡ, αρέσκετο τους προηγούμενους μήνες να εμφανίζεται ως η προσωποποίηση της πολιτικής ευσυνειδησίας του έθνους. Τώρα φαίνεται ότι είναι ευθυνόφοβος. Κανείς δεν ασκούσε πιο έντονες πιέσεις για το σχηματισμό κυβέρνησης από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο – για να αποποιηθεί τώρα την ευθύνη.

Η τακτική είναι διάφανη: Κουβέλης και Βενιζέλος δεν θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους. Προτιμούν να διασφαλίσουν καλή θέση εκκίνησης για τις επόμενες εκλογές.

Δεν είναι να ζηλεύει κανείς τον νέο Πρωθυπουργό. Ακόμη πριν αναλάβει καθήκοντα η κυβέρνησή του, οι εταίροι αποστασιοποιούνται. Ο Σαμαράς ηγείται στην ουσία μίας κυβέρνησης μειοψηφίας, η οποία θα πρέπει να αγωνιά για την εξασφάλιση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας σε κάθε αντιδημοφιλή απόφαση.

Η Ελλάδα χωρίς δίχτυ προστασίας

Το κύριο άρθρο της Le Figaro επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι τόσο οι Έλληνες όσο και οι Ευρωπαίοι εταίροι τους γνωρίζουν καλά ότι η υπό συγκρότηση κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά στην Αθήνα θα επιτελέσει το έργο της χωρίς δίχτυ προστασίας.

Αυτή τη φορά είναι η τελευταία ευκαιρία που έχει η Ελλάδα για να παραμείνει στην ευρωζώνη. Για την Ευρώπη το διακύβευμα είναι σημαντικό. Με τη νίκη των συντηρητικών της Νέας Δημοκρατίας η χώρα απέφυγε την καταστροφή.

Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι αυτοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη της διακυβέρνησης να ανακτήσουν χωρίς καθυστέρηση την εμπιστοσύνη των συμπολιτών τους ακολουθώντας παράλληλα μία υπεύθυνη πολιτική. Καθώς κάθε στιγμή είναι πιθανό να οδηγήσουν τη χώρα σε γενική κατάρρευση.

Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής ο Αντώνης Σαμαράς έχει ανάγκη την πλήρη στήριξη των σοσιαλιστών του ΠΑΣΟΚ. Για πόσο καιρό όμως θα μπορέσει αυτή η νεφελώδης συμμαχία των δύο κομμάτων που είναι ιστορικά υπεύθυνα για τη σημερινή σύγχυση να φέρει σε πέρας τις αναπόφευκτες θυσίες που απαιτούνται για την παραμονή εντός της ευρωζώνης;

Κυβέρνηση της ατολμίας στην Αθήνα

Σχόλιο του Markus Bernath στην Der Standard με τον τίτλο «Κυβέρνηση της ατολμίας στην Αθήνα» αναφέρει ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση είναι αδύναμη και ότι όποιος πίστευε στη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα εν μέσω της χειρότερης κρίσης που βιώνει η χώρα, απογοητεύτηκε για μία ακόμη φορά.

Ο αρθρογράφος ερμηνεύει τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, που προτίθενται απλώς να στηρίξουν την κυβέρνηση, ως αποτέλεσμα μιας διπλής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, αυτή της χρεοκοπίας και της ύφεσης, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, και αυτή της κατάρρευσης και της επανάστασης του κομματικού συστήματος.

Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ , του κόμματος που έχασε περίπου τα τρία τέταρτα των ψηφοφόρων του, δεν θέλησε να εκθέσει περισσότερο το κόμμα, ενώ ενεργεί με τον ίδιο τρόπο που ενήργησε και ο Αντώνης Σαμαράς όταν του ζητήθηκε να συμμετάσχει στη μεταβατική κυβέρνηση του Λουκά Παπαδήμου.

Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει στέρεα θεμέλια, σχολιάζει ο Bernath, που προβλέπει ότι αν η οικονομία συνεχίσει την καθοδική της πορεία και η ανεργία συνεχίσει να αυξάνεται, πρώτη η ΔΗΜΑΡ και κατόπιν το ΠΑΣΟΚ θα αποσύρουν την υποστήριξή τους από την κυβέρνηση, ενώ το θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις στην Ελλάδα, που το αποτέλεσμα μόνο απογοητευτικό θα είναι, όπως τονίζει ο ανταποκριτής της εφ/δας.
 
«Έκπληξη» η επιλογή Ράπανου

Οι Financial Times, σε εκτενή ανταπόκριση από την Αθήνα, επικεντρώνονται στο πρόσωπο του νέου υπουργού των οικονομικών Βασίλειου Ράπανου.

Η εφημερίδα χαρακτηρίζει «έκπληξη» την τοποθέτηση του κ. Ράπανου (ενός δημοσίου υπαλλήλου καριέρας με πολύ καλή γνώση των οικονομικών της χώρας και ένα ριζοσπαστικό αριστερό παρελθόν) στο Υπουργείο Οικονομικών και παραθέτει στο ρεπορτάζ της δήλωση του ιδίου προς τη βρετανική εφημερίδα, στην οποία δηλώνει ότι «μετά από 30 χρόνια ενασχόλησης με τα ελληνικά οικονομικά…νομίζω ότι πλέον τα γνωρίζω αρκετά καλά».

Πάντως – όπως επισημαίνει η εφημερίδα – ο κ. Ράπανος αρνήθηκε να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο όσον αφορά τα σχέδιά του, προτού ορκιστεί επισήμως στη θέση του.

Κυβέρνηση που συμφέρει τυς δανειστές

Mε τίτλο «Αρχή με τρεις», η Frankfurter Allgemeine Zeitung δημοσιεύει άρθρο γνώμης του Klaus Dieter Frankenberger, ο οποίος παρατηρεί μεταξύ άλλων ότι η είδηση του σχηματισμού κυβέρνησης συνασπισμού στην Αθήνα, είναι μια καλή είδηση.

Τα τρία κόμματα, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατική Αριστερά διαθέτουν επαρκή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη βουλή και έτσι δεν θα υπάρχει ο κίνδυνος, να τεθεί εν αμφιβόλω η μοίρα της νέας κυβέρνησης με την πρώτη λήψη απόφασης στη βουλή.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι κοινοβουλευτική σταθερότητα και δυνατότητα δράσης. Αυτό είναι και προς το συμφέρον των δανειστών, οι οποίοι θεωρούν ότι τα τρία κόμματα που θέλουν να αποκαλούνται φιλοευρωπαϊκά, εννοούν στα σοβαρά αυτό που λένε.

Όμως τα πρώτα δείγματα γραφής από την Αθήνα παραπέμπουν ήδη σε δυσπιστία. Η νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον Σαμαρά προτίθεται να αγωνιστεί για να καταστούν λιγότερο αυστηροί οι όροι του μνημονίου. Έχει κανείς σχεδόν σχηματίσει την εντύπωση, ότι αυτό είναι και το μόνο προγραμματικό σημείο, στο οποίο έχει συμφωνήσει ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός.

Ωστόσο θα ήταν ευχής έργο, εάν η νέα κυβέρνηση, στην οποία συνεχίζουν να ανήκουν δύο κόμματα που στο παρελθόν οδήγησαν τη χώρα στην κρίση, είχε αναπτύξει κάποιες ιδέες, για το που θέλει να κατευθύνει το κράτος, την οικονομία και την κοινωνία. Ένας “αγώνας” εναντίον των Ευρωπαίων εταίρων αποτελεί λανθασμένη προτεραιότητα.