«Διχόνοια που βαστάει / Ένα σκήπτρο η δολερή / Καθενός χαμογελάει / Πάρ΄το λέγοντας, και συ» Διονύσιο Σολωμός, στ. 144 «Ύμνος Εις την Ελευθερίαν»

Ζώντας το Μετά – ΕΡΤ έπος μας, με την πικρή ανάμνηση πολλών γεγονότων, επιχειρώντας μια ιδανική γέφυρα ανάμεσα στους δύο τρόπους ζωής του παρελθόντος μας και του παρόντος μας, είμαι υπέρ ενός δυνατού συντονισμού και ενός κοινού αγώνα για την επιβίωσή μας.

Μας  διέσυραν, μας απέπεμψαν, μας στέρησαν το μέλλον, στοίχειωσαν τα όνειρά μας, έβαλαν χειροπέδες στην ελεύθερη και παραγωγική σκέψη μας.Θα προσπαθήσω να μιλήσω ως ένας από τους ανθρώπους της Ραδιοφωνίας που εργαζόμουν με σεβασμό στον Πολιτισμό, με μόνο στόχο να τον υπηρετήσω και όχι να τον εκμεταλλευτώ.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ.

Η δυσκολότερη αποστολή μου, δεν ήταν η καθημερινή εργασία μου. Ήταν να καταφέρω στη μοναδικότητα της μέρας, να προσθέσω κάτι ανθεκτικό στο χρόνο που θα με βοηθούσε την επόμενη μέρα, να ξαναπιάσω το νήμα και να συνεχίσω.

Η Ραδιοφωνία η  Δημόσια, ανήκει σε όλους μας. Πώς θα υπερασπιστούμε το περιεχόμενό της, το αρχείο της, το πλαίσιό της, τα θεμέλια της, την εξέλιξή της;

Σίγουρα όχι με το να φωνάζουμε ποιός είμαι εγώ και  ποιός είσαι εσύ.

Σίγουρα όχι, με το να δείχνουμε ποιός είναι πολιτισμένος, ποιός είναι ημιάγριος, ποιός είναι αμόρφωτος, ποιός είναι καλύτερος και ποιός είναι χειρότερος.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, ΜΑΣ ΜΗΔΕΝΙΖΕΙ.

Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται…

Ας μην αφήσουμε να χρησιμοποιήσουν το οικοδόμημά μας στο όνομα του χρήματος και της προσωπικής ανέλιξής τους, σε βάρος του πολιτισμού, σε βάρος των Ελλήνων δημιουργών και σε βάρος των πολιτών – ακροατών.

Για να έχουμε την δική μας οντότητα στον πόλεμο που ζούμε, επιλέγω την πειθαρχία, την κατανόηση, την υπομονή, την συναισθηματική συνύπαρξη και τον εθελοντισμό.

Υποστηρίζω τον αγώνα μου και τον αγώνα των συναδέλφων μου, για το χαμένο σήμα της Δημοκρατίας και την κατάρα του Διχασμού.

* Μαρίνα Λαχανά, εργαζόμενη στην ΕΡΤ  έως τις 11/6/2013.