Εξ όσων υπηρέτησαν σε ανώτατα αξιώματα, οι μόνοι που δεν τον έχουν στολίσει ακόμη, είναι οι δύο Κωνσταντίνοι. Ο τέως βασιλεύς κι ο Κωνσταντίνος Σημίτης! Μεγάλοι άνθρωποι κι οι δύο, ελπίζω να μην φταίει κάποιο πρόβλημα υγείας.

Ότι τους τα έχωσε, τους τα έχωσε και χοντρά ο Καραμανλής στα Ανώγεια αλλά γιατί; Έδωσε μεν χρίσμα στην Όλγα αλλά για πότε; Σαρανταπεντάρα είναι, δεν την πήραν δα και τα χρόνια!

Ήθελε άραγε απλώς να του κάνει την ζωή πιο δύσκολη, όπως λένε οι εναπομένοντες κυριακοφύλακες; Μα τότε θα τον ανέτρεπε ότι ώρα ήθελε, δεδομένου ότι διαθέτει άλλους έξι βουλευτές, μην τρελαθούμε κιόλας.
Αλλά ο Καραμανλής δεν είναι Σαμαράς κι η Νέα Δημοκρατία το γνωρίζει!

ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΡΤΗΣ

Όμως η Νέα Σημιτοποταμία, το αληθινό κόμμα του κ Κυρ. Μητσοτάκη, στο ματς Σημίτη-Καραμανλή έπαιζε πάντα άσσο (1). Άνθρωποι που είναι σήμερα υπουργοί, όπως ο κ Θεοδωρικάκος, τον απαξίωναν έναντι αδράς αμοιβής κι όχι από χόμπι. Πρετεντέρης, Χιώτης, Γιαννακά και λοιποί του είχαν σύρει τον αναβαλλόμενο.

Καθυβρίζονται όλοι οι στενοί συνεργάτες του. Αποκαλούν «ο … Προκόπης» τον ΠτΔ ενώ ενοχλούνται όταν λένε τον δικό τους Κούλη. Θυμήθηκαν ότι ο Καραμανλής είναι χοντρός, τεμπέλης, αργόμισθος ως βουλευτής κι υπόπτως ρωσόφιλος.

Ωστόσο ο κύριος λόγος της αναταραχής δεν βρίσκεται στα πιθανά απωθημένα του παρελθόντος αλλά στο παρόν. Τα αποφόρια του εκσυγχρονισμού ευλόγως θεωρούν τον εαυτό τους ταυτισμένο μέχρι θανάτου με τον απερχόμενο Πρωθυπουργό. Η «χρήση» αυτή θα είναι η τελευταία και δεν θα τους κλάψει μάλιστα κανείς. Έχουν τόσες πιθανότητες για την επαύριο, όσες είχαν οι Τίνα Μπιρμπίλη, Δρούτσας κά.

Τι ακριβώς όμως τους έκανε ο κ Καραμανλής και γιατί αμύνονται με χτυπήματα κάτω από την μέση οι Κυριακοφύλακες ενόσω το Μαξίμου βγάζει , υποτίθεται, γραμμή moratorium;

Μήπως ο Καραμανλής δουλεύει για τον Τσίπρα, όπως ο Ανδρουλάκης; Μήπως εποφθαλμιά την καρέκλα του διπλανού Μεγάρου που κοσμεί σήμερα η κα Σακελλαροπούλου; ΝΑΤΟ-ΣΙΑ-ΠΡΟΔΟΣΙΑ δηλαδή, για να είμαστε και στο κλίμα της 3ης Σεπτέμβρη!

Εν τέλει ο Τσίπρας θα υποστηριχθεί υπογείως κι από τον καραμανλισμό κι από το ΠΑΣΟΚ, παρότι αυτοί αλληλοκατηγορούνται ακόμη μεταξύ τους για το ποιος έφερε την χρεωκοπία;

De ja vu

Το καλοκαιράκι του 2003 ο έμπιστος δημοσκόπος πήγε τα νέα στον κ Σημίτη. Η παρτίδα δεν σωζόταν με τίποτε κι η διαφορά του Καραμανλή αυξανόταν ραγδαία. Η τελευταία ελπίδα ήταν η αλλαγή καπετάνιου εν πλω. Η διαδοχή με συνοπτικές διαδικασίες από τον ΓΑΠ αποφασίστηκε μεσοκαλόκαιρο αλλά υλοποιήθηκε Δεκέμβρη. Αν τυχόν ο δημοσκόπος είχε κάνει λάθος ή αν γινόταν κάποιο θαύμα, η συμφωνία απλώς δεν θα τηρείτο.

Τηρήθηκε όμως κι η προσωρινή ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ που κατέρρεε, υπήρξε τότε σημαντική λόγω restart. Έκανε τον διαφαινόμενο περίπατο, ντέρμπι και έφερε την διαφορά από διψήφια, στο 3-4%. Ωστόσο ο Καραμανλής ερχόταν τότε με φόρα κι αυτό δεν φτούρησε. Ξαναπήρε τελικώς την παράσταση νίκης κι η διαφορά έφτασε τις 5 μονάδες (2004).

Αν η ΝΔ στο ενδιάμεσο κοιμόταν, όπως κάνει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, και αν τα περίμενε όλα από τον αντίπαλο «που δουλεύει για μας», το σενάριο της αλλαγής εν πλω θα είχε παραμείνει δυνητικά νικηφόρο μέχρι τέλους. 

Όμως τότε είχαν γνώση οι φύλακες κι εγκαίρως είχαν μετατρέψει την πολιτική τους υπεροχή σε εκλογική διαφορά μη αναστρέψιμη. Ήταν και τότε τα ίδια αντανακλαστικά μεγάλης παράταξης με αυτά που οδήγησαν πρόσφατα τον κ Καραμανλή στον ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ. 

Αν ο απερχόμενος δεν καταλαβαίνει με το καλό, όπως ο κ Σημίτης του 2003, τότε υπάρχει και το άγριο. Τουλάχιστον όσο ο ΣΥΡΙΖΑ υπνώττει, η χαραμάδα ενός νικηφόρου restart παραμένει ανοικτή κι ίσως ο Κ Καραμανλής αντί για επικουρία του κ Τσίπρα να αποδειχθεί το σοβαρότερο εμπόδιο του.