Το να προσπαθεί κανείς  να αποτιμήσει ένα χρόνο αγώνα, αντίστασης, επιμονής κι εμμονής, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ο συναισθηματισμός κινδυνεύει να καλύψει το κύριο και ουσιαστικό της υπόθεσης, που όσο είναι νωπή και ενεργή, ελοχεύουν κίνδυνοι υποκειμενικής κατάθεσης. Επομένως, αυτό που θα επιχειρήσω είναι να καταθέσω είναι η δική μου εκτίμηση στα γιατί που μας έφεραν ως εδώ.

Με το κλείσιμο της ΕΡΤ η  Κυβέρνηση έκανε επίδειξη ισχύος για την αποφασιστικότητα και τον δυναμισμό της. Σε ό,τι δεν ήλεγχε απολύτως. Με νοοτροπία εμφύλιου πολέμου, και στην αιχμή της κρίσης αλλά και της μάχης του αυτονόητου, ως προς το ποιοι, πόσοι και για τι πλήττονται. Συνοπτικά, αυτό ήταν το μήνυμα που έπρεπε να δοθεί. Αυτός ο σκοπός που έπρεπε να υπηρετηθεί.

Επί ένα χρόνο, υπάρχει κι ή άλλη  επιχειρηματολογία,  από τους ενορχηστρωτές κι εκτελεστές του πολιτικού πραξικοπήματος με το κλείσιμο της ΕΡΤ, που όμως,  δεν έπεισε. Είναι εμφανές ότι αν κι εξυπηρετήθηκε ο απόλυτος έλεγχος του μέσου προπαγάνδας και χειραγώγησης,  όπως το αντιμετώπιζαν πάντοτε, με δομές ελαστικής  απασχόλησης, και εξυπηρέτησης πολιτικών και  πελατειακών συμφερόντων,  το  άντρο διαφθοράς εκείνων που  διέφθειραν, με ψεύδη, κυνισμό,  ζει και βασιλεύει.

Και σε αυτό, έχουν συστοίχηση ευθυνών, όσοι ομονόησαν στο κουκούλωμα της σκληρότερης μορφής της κρίσης, και όσοι βαλαν πλάτη να πετύχει.  Φοβούμαι ότι με το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος, πόνταραν ακριβώς στο ότι το αγαθό της ενημέρωσης δεν είχε ποτέ στέρεο μοντέλο σε μια χώρα με θολή πολιτική ανάγνωση, και ότι στην παρούσα υποθηκευμένη δουλοπαροικία, εύκολα θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό,  ό,τι βαπτιστεί νέο και να θεωρηθεί, μάλιστα, ως η αντιδιαστολή αυτού που έκλεισε για τους γνωστούς επικαλούμενους λόγους.

Ομως, αυτό που σε πρώτη ανάγνωση δεν γίνεται άμεσα κατανοητό, είναι ότι  το δημόσιο   αγαθό της ενημέρωσης, επλήγη,  ακριβώς για να ελαχιστοποιηθεί η  κοινωνική αντίδραση για τις αντιλαϊκές πολιτικές που θα ακολουθούσαν για να πλήξουν το σύνολο των πολιτών της χώρας.  Οι περικοπές, με αυτόν τον πρωτόγνωρο για δημοκρατικά δεδομένα τρόπο, ένα χρόνο πριν, για τον “ευέλικτο” τρόπο με τον οποίο οι Κυβερνήσεις μετατρέπουν τα δημόσια αγαθά,  σε εμπορεύματα με όρους αγοράς.

Η προβολή στο κεφάλαιο ΕΡΤ δεν έχει κλείσει.  Με την αλλαγή του ονόματος επιβεβαιώνονται απλώς οι υποψίες.  ΑΝ δεν αναδιαταχθεί η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση από την  δομή της Κυβερνητικής υπηρεσίας,  με σκληρό πυρήνα προπαγάνδας και λαϊκή ψυχαγωγία (για να κάνει ελκυστικό το προϊόν) δεν θα νομιμοποιηθεί  ούτε στον πολιτικό κόσμο, ούτε στον κόσμο του πολιτισμού  και του πνεύματος,  ούτε και στο σύνολο της κοινωνίας.

Η συζήτηση παραμένει ανοιχτή και ως προς το τι δημόσια ραδιοτηλεόραση θέλουμε και ως προς το τι θεωρούμε ότι είναι το αγαθό της δημόσιας ενημέρωσης που υπηρετεί την δημοκρατία και όχι την κομματική πελατεία και τα ιδιωτικά συμφέροντα  που διαπλέκονται διαχρονικά με το σύστημα που μας διακυβερνά. Το θέμα δεν αφορά προφανώς, μόνο τον τρόπο στελέχωσης αλλά κυρίως την πολιτική μέσω της οποίας θα ασκείται διαρκώς ο κοινωνικός έλεγχος για την δομή, την  λειτουργία και την παραγωγή  του τελικού προϊόντος.

*Νέλλη Κατσαμά, δημοσιογράφος στην ΕΡΑ Ηρακλείου.

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το λουκέτο (11/06/2013) το Tvxs.gr στο πλαίσιο του αφιερώματός του για την ΕΡΤ, δημοσιεύει αναλυσεις και άρθρα των πρωταγωνιστών.