Ανήκουστο στην ιστορία της Δημοκρατίας της Τουρκίας: Ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποκαλεί «Πόρνες» τους πολίτες που είχαν συμμετάσχει στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στο Πάρκο Γκεζί, το Μάιο-Ιούνιο του 2013.

Την περασμένη Τρίτη, κατά τη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματός του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε με τη βοήθεια υποβολέα την παρέμβασή του. Η προσβολή βρισκόταν στο κείμενο. Δεν επρόκειτο, λοιπόν, για μία στιγμή νευρικής κατάρρευσης. Διότι ο Ερντογάν έχει αποδείξει ότι είναι ικανός να πει ο,τιδήποτε όταν σταματήσει να ακολουθεί τον υποβολέα.

Το 2013, είχε ήδη αποκαλέσει τους νέους του Γκεζί «πλιατσικολόγους» και «τραμπούκους».

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι το Γκεζί ήταν το πρώτο μεγάλο μαζικό κίνημα εναντίον του Ερντογάν. Ήταν μία διαμαρτυρία άνευ επικεφαλής και χωρίς οργάνωση. «Μάιος ‘68 της Τουρκίας» ή «Η Παρισινή Κομμούνα της Κωνσταντινούπολης», έλεγαν οι ειδικοί. Οι νέοι τάχθηκαν, στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης, στο Ταξίμ, κατά της κατασκευής στρατοπέδου στη μέση ενός δημόσιου κήπου.

Αρκετά εκατομμυρια πολίτες σε όλη τη χώρα είχαν οργανώσει συναντήσεις, πορείες αλληλεγγύης στο Γκεζί. Μια διαμαρτυρία οικολογικής προέλευσης και για την υπεράσπιση ενός δημόσιου κήπου μετατράπηκε γρήγορα σε κίνημα ενάντια στο αυταρχικό καθεστώς του Ερντογάν. Κατά τις επιχειρήσεις της αστυνομίας, οκτώ νέοι και δύο αστυνομικοί σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 9 χιλιάδες τραυματίστηκαν.

Ο Ερντογάν φοβήθηκε πολύ. Ήταν πανικόβλητος. Διότι πίστευε ότι έχανε την εξουσία. Ρεβανσιστής καταρχήν και κατεξοχήν, ο Ερντογάν καταδίκασε στις 25 Απριλίου σε βαρύτατες ποινές φυλάκισης τον Οσμάν Καβάλα, πολύ δραστήριο επιχειρηματία στον τομέα της προάσπισης των πολιτιστικών δικαιωμάτων των μειονοτήτων, και τους εφτά φίλους του. Είχε κατηγορηθεί ότι ήταν ο ηγέτης του Γκεζί και ότι επεδίωκε ανατροπή της κυβέρνησης.

Υπάρχουν, όμως, τρεις τουλάχιστον άλλοι λόγοι, που μπορούν να εξηγήσουν την οργή του Προέδρου:

►Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο Ερντογάν δεν βρίσκεται παρά στην τρίτη θέση πίσω από τους Δημάρχους της Κωνσταντινούπολης και της Άγκυρας στην κούρσα για τις προεδρικές εκλογές. Επιπλέον, το κόμμα του λαμβάνει σήμερα μόνο το 27% περίπου των ψήφων, έναντι 44% το 2018.

►Η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση βρίσκεται στο αποκορύφωμά της εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια. Η τουρκική λίρα συνεχίζει να χάνει αξία έναντι του ευρώ. Η ισοτιμία του ευρώ σε τουρκική λίρα ήταν 1 προς 7,7 τον Ιούνιο του 2020, ενώ τον Ιούνιο του 2022 είναι 1 προς 17,6. Όλες σχεδόν οι τιμές αυξάνονται καθημερινά.

►Ο Ερντογάν, ετοίμαζε μία νέα ένοπλη επιχείρηση εναντίον των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ, για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη και την ψήφο της εκλογικής του βάσης. Τα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη εδώ και 10 ημέρες βομβαρδίζουν τις αγροτικές περιοχές, συμπεριλαμβανομένων των εκκλησιών και των νοσοκομείων, στο Ιράκ και τη Βόρεια Συρία.

Σύμφωνα με τα διεθνή ΜΜΕ, ο Ερντογάν δεν θα μπορούσε να έχει άλλωστε την έγκριση της Ουάσιγκτον ή της Μόσχας για το θέμα αυτό, για να συνεχίσει ή ακόμη και να επεκτείνει το πεδίο των επιθέσεων. Ένα άλλο νέο γεγονός: Οι οικογένειες των στρατιωτών που σκοτώθηκαν πρόσφατα διαμαρτύρονται δημόσια ενάντια στο καθεστώς. «Δεν θέλουμε μια πατρίδα που δολοφονεί τα παιδιά μας!», φώναξαν οι μητέρες. Αυτές οι σκηνές μεταδόθηκαν μόνο στο κουρδικό τηλεοπτικό σταθμό που εκπέμπει από τις Βρυξέλλες, «Medya Haber».

Ο Τούρκος Πρόεδρος πιστεύει ότι μπορεί να λύσει τα τρέχοντα προβλήματα μέσω νέων συγκρούσεων. Η ένταση είναι το παραδοσιακό όπλο του Ερντογάν. Η αντίθεσή του κατά της ένταξης της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και η αναζωπύρωση της ανθελληνικής εχθρότητας είναι δύο παραδείγματα.

Στριμωγμένος, χωρίς διέξοδο, χωρίς εγγύς μέλλον … Ως εκ τούτου, ο Ερντογάν βρήκε μία λύση, για να ανακουφιστεί:

Προσβάλλοντας τους εκατομμύρια πολίτες που θέλουν να δουν αυτόν τον Πρόεδρο να φεύγει το συντομότερο δυνατό.