Ποτέ δεν είχα πολιτική ατζέντα σε ό,τι αφορά τη στήριξη σε ανθρώπους ξεριζωμένους, αδικημένους ή απροστάτευτους.

Αυτοί που φεύγουν απ’ τη γη τους χτυπημένοι από παιχνίδια που δεν ελέγχουν, προστατευμένοι ή απροστάτευτοι από τις διεθνείς συνθήκες, είναι οι παππούδες μου και -σε μια εκδοχή που ούτε θέλω να σκέφτομαι- τα εγγόνια μου.

Συγκλονισμένος κοιτάζω τους ανθρώπους από την Ουκρανία που μέσα σε λίγες ώρες έγιναν έρμαια μιας παράφρονος στρατηγικής. Εξίσου όμως συγκλονισμένος κοίταζα πάντα και τους ανθρώπους -τους ενήλικες και τα παιδάκια- που έρχονταν από χώρες απροστάτευτες από τη γεωπολιτική συγκυρία.

Πρέπει το μυαλό μας αλλά και η καρδιά μας να καθοδηγούν την πολιτική ατζέντα και τις στρατηγικές. Κι αυτό που λένε το μυαλό και η καρδιά πολλών από μας είναι ότι επόμενη μέρα στον πλανήτη με τεχνητούς διαχωρισμούς, με ρατσισμό, με άνιση πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια δεν γίνεται να υπάρξει.

Δεν τα λέω αυτά ιδεαλιστικά. Οι κατακτήσεις του ανθρώπου μες στους αιώνες δεν ήταν μόνο τεχνολογικές. Αφορούσαν και την ισονομία και τις ατομικές ελευθερίες. Τα πρόσφατα γεγονότα ας είναι αφορμή να το θυμηθούμε.  Όσο για μένα και τους φίλους που συμμετέχουμε στη συναυλία στη Λέσβο, ήμασταν και είμαστε πάντα εκεί που μας λέει το ένστικτό μας. Εκεί που μας λένε το μυαλό και η καρδιά μας.

Διαβάστε επίσης: 50 τραγούδια για 100 χρόνια φυλακή: Μεγάλη συναυλία στη Μυτιλήνη για τους πρόσφυγες

Πηγή: avgi.gr