Την δεκαετία του 80 το Ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν πολύ διαφορετικό σε σχέση με το σύγχρονο. Πολλές οι διαφορές, πολλές κι ομοιότητες, όπως συμβαίνει πάντα όταν γίνεται σύγκριση εποχών.

Τα γήπεδα ήταν ακόμη γεμάτα με οπαδούς και των δύο αντιπάλων. Η βία είχε αρχίσει και κάποιες φορές απόλυτα τραγικά ( περίπτωση του καθηγητή Χαράλαμπου Μπλιώνα που στις 26/10/1986, βρήκε τον θάνατο στο γήπεδο Αλκαζάρ της Λάρισας, από φωτοβολίδα που εκτοξεύτηκε από την κερκίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ), ωστόσο δεν είχε σχέση με την πυκνότητα και το εύρος των περιστατικών χουλιγκανισμού των ημερών μας.

Το Ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είχε να παρουσιάσει κάποια αξιοσημείωτη επιτυχία σε διεθνές επίπεδο, είτε ως Εθνική ή ξεχωριστά ως σύλλογοι, με εξαίρεση την παρουσία του Παναθηναϊκού στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης (όπως λεγόταν το Champions League τότε), όπου αποκλείστηκε από την Λίβερπουλ.

Το brand name του εγχώριου ποδοσφαιρικού προϊόντος ήταν ανύπαρκτο εκτός Ελλάδος με συνέπεια να μην έχουμε προτάσεις και πολύ περισσότερο μεταγραφές Ελλήνων ποδοσφαιριστών σε Ευρωπαϊκές ομάδες.

Το δρομολόγιο από την Ελλάδα σε μεγάλες ή μικρομεσαίες ιταλικές ομάδες το έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια ουκ ολίγοι ποδοσφαιριστές, διότι η κοινοτική τους ιδιότητα και ο νόμος Μποσμάν από τις αρχές του 90, καθώς και οι επιτυχίες της Εθνικής ομάδας την περίοδο 2004-2014, δημιούργησαν δημοσιότητα και νέο ενδιαφέρον.

Το να βρεθεί όμως το 1987 Έλληνας παίκτης στο μαγικό καμπιονάτο του Μαραντόνα και των άλλων αστεριών πιάνοντας θέση ξένου, ήταν ομολογουμένως πρωτόγνωρο. Το ιταλικό πρωτάθλημα τότε, ήταν το καλύτερο παγκοσμίως, συγκέντρωνε τα μεγαλύτερα ονόματα ποδοσφαιριστών και αποτελούσε όνειρο για κάθε ποδοσφαιριστή.

Νάπολι με Μαραντόνα και Καρέκα, Γιουβέντους με Ίαν Ρας και Λάουντρουπ, Μίλαν με Γκούλιτ και Φαν Μπάστεν, Ίντερ με Πασαρέλα και Σίφο, Ρόμα με Μπόνιεκ και Φέλλερ, Σαμπντόρια με Σερέζο και Μπρίγκελ, το campionato είναι η Μέκκα του ποδοσφαιριστή και του φανταχτερού θεάματος.

Σε εκείνο το πρωτάθλημα πήγε ο Νίκος Αναστόπουλος ως ένας εκ των δύο ξένων της φιλόδοξης Αβελλίνο (ο άλλος ήταν ο Βάλτερ Σάχνερ Αυστριακός σένερ φορ), που την προηγούμενη σεζόν είχε τερματίσει στην 8η θέση πραγματοποιώντας μια εκπληκτική πορεία. Τον υποδέχονται σαν Έλληνα Θεό, οι Ιταλοί άλλωστε είναι μοναδικοί στις υπερβολές τους.

Η Gazzetta dello Sport μιλάει για τον Έλληνα Θεό που κατέβηκε από τον Όλυμπο στην Ιρπίνια, η Corriere τον παρομοιάζει με το μεγάλο Ιταλό σκόρερ Paolo Virdis και κάνει το αναμενόμενο λογοπαίγνιο με το «Παρθένειο» που είναι η έδρα της Αβελλίνο και τον Παρθενώνα (da Partenone al Partenio). Ο Αναστό γνωρίζει για πρώτη φορά από κοντά την έννοια του star system.

Οι εφημερίδες από τον Ιούνιο κιόλας έχουν ξεκινήσει να γράφουν για την επικείμενη μεταγραφή, ο Νταϊφάς είναι σκληρός διαπραγματευτής και το deal κλείνει Ιούλιο μήνα όταν ο εξουσιοδοτημένος μεσάζοντας Totò Mupo ανεβάζει την προσφορά από τα 45 στα 52 εκατομμύρια δραχμές και ο Αναστόπουλος γίνεται κάτοικος Campania. Στην Ελλάδα του φονικού καύσωνα, η είδηση περνάει σχεδόν στα ψιλά αναλόγως με τη σπουδαιότητά της και ο Νίκος Αναστόπουλος αναχωρεί για την Ιταλία.

Προορισμός του η μικρή πόλη του Αβελλίνο, ένα μεγάλο χωριό 55 χιλιάδων κατοίκων του ιταλικού νότου, που προσομοιάζει σε απίστευτο βαθμό με το ιστορικό κέντρο της Νάπολι, της πρωτεύουσας της Campania. Ο Αναστό συμφωνεί σε χρόνο μηδέν με τη διοίκηση της Αβελλίνο, θα λάβει 20 εκατομμύρια πριμ υπογραφής και θα αμείβεται με 1 εκατομμύριο δραχμές το μήνα, ποσά δυσθεώρητα για την εποχή, που τον μετατρέπουν εν μία νυκτί στον πιο ακριβοπληρωμένο Έλληνα ποδοσφαιριστή.

Σαν σήμερα στις 23/8/1987 ο Νίκος Αναστόπουλος φοράει για πρώτη φορά τα πράσινα της Αβελίνο σε επίσημο ματς κόντρα στην Σαμπενεντετέζ για το ιταλικό κύπελλο. Ο “μουστάκιας” επιβεβαιώνει την φήμη του δεινού σκόρερ, πετυχαίνοντας δύο τέρματα στο τελικό 3-0.

Δυστυχώς όμως η συνέχεια του δεν ήταν ανάλογη. Ουσιαστικά εκείνα τα γκολ δεν είχαν καμία συνέχεια στο πρωτάθλημα καθώς σε 16 συμμετοχές δεν σημείωσε ούτε ένα τέρμα, επιστρέφοντας την επόμενη χρονιά στην Ελλάδα. Δεν σκοράρει και δυσκολεύεται να προσαρμοστεί με αποτέλεσμα να ξεκινούν ήδη τα πρώτα σχόλια. Η ομάδα του ξεκινά μεν με την εντός έδρας νίκη εναντίον της Torino, ο Έλληνας όμως δείχνει να έχει πρόβλημα φυσικής κατάστασης και συνεννόησης με τους συμπαίκτες του.

Γνωστός και για τις ατάκες του ο «μουστάκιας» θα πει το αμίμητο μπροστά στην κάμερα της RAI, εξηγώντας γιατί δεν έχει καταφέρει να δείξει την αξία του: «σκέφτομαι στα ελληνικά και μέχρι να μεταφράσω στα ιταλικά, η μπάλα έχει χαθεί»!

Έρχεται μια αναλαμπή στο Κύπελλο όπου θα δείξει την πραγματική αξία του σκοράροντας τρεις φορές σε δύο ματς. Ανοίγει και κλείνει το σκορ στο 0-3 εναντίον της San Benedettese στο ουδέτερο του Benevento και σκοράρει το μοναδικό γκολ του αγώνα εναντίον της Piacenza στο Partenio λίγες μέρες αργότερα.

Ο Νίκος Αναστόπουλος επέστρεψε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε με επιτυχία σε Πανιώνιο, Ιωνικό και Ολυμπιακό. Πολλοί λένε ότι πέρα από τις περίεργες συνθήκες στην Αβελίνο (ομάδα της μαφίας με συνεχείς διοικητικές ανακατατάξεις την χρονιά που πήγε), η έλλειψη καλής εκγύμνασης και φυσικής κατάστασης, καθώς και χαώδης διαφορά σε νοοτροπία και επαγγελματισμό (και τότε και τώρα), ανάμεσα στο ποδόσφαιρο των δύο χωρών, ήταν η βασική αιτία που ο Έλληνας κορυφαίος σκόρερ δεν «έπιασε» στο καμπιονάτο.

Ο ίδιος  έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις του, ότι η εμπειρία της Ιταλίας τον βοήθησε πάρα πολύ να καταλάβει τη διαφορά επιπέδου και να γίνει καλύτερος επιστρέφοντας στην Ελλάδα.

Δείτε τα δύο πρώτα γκολ του Αναστό με την φανέλα της Αβελίνο