Σαν σήμερα στις 26/7/2006 στην Ιταλία, η Ίντερ ανακηρύσσεται  πρωταθλήτρια, μετά τον υποβιβασμό της Γιουβέντους και την τιμωρία άλλων ομάδων που είχαν εμπλακεί στο περιβόητο σκάνδαλο « Καλτσιόπολι» ή υπόθεση « Βρώμικα πόδια ».

Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του ποδοσφαίρου διεθνώς και ταυτόχρονα μία μεγάλη νίκη της δικαιοσύνης και των υπηρεσιών ενός κράτους δικαίου, που έπραξε το αυτονόητο ( ; ) εφαρμόζοντας τους νόμους χωρίς διακρίσεις.

Για τους « αμύητους », η Γιουβέντους στην γειτονική χώρα είναι ένας πανίσχυρος οργανισμός, που ξεπερνά τα πλαίσια του ποδοσφαίρου και ανήκει στην πάμπλουτη οικογένεια Ανιέλι ( Fiat ). Το να υποβιβαστεί στην δεύτερη κατηγορία δεν είναι και τόσο απλό και θέλει μεγάλα κότσια από τους λειτουργούς της δικαιοσύνης.

Το περίφημο σκάνδαλο « Καλτσιόπολι » αφορούσε ένα δίκτυο προπονητών, παραγόντων και διαιτητών, με στόχο τον έλεγχο των αποτελεσμάτων στις δύο πρώτες κατηγορίες της Ιταλίας. Πρωταγωνιστής του ο γενικός διευθυντής της Γιουβέντους Λουτσιάνο Μότζι, ή «Λάκι Λουτσιάνο» όπως του αποδόθηκε το μαφιόζικο παρατσούκλι του.

Το «σύστημα Μότζι» ήταν μία μεγάλη οργάνωση, που στήθηκε με σκοπό τον έλεγχο της διαιτησίας όχι μόνο στα παιχνίδια της « Μεγάλης Κυρίας », αλλά και των αντιπάλων της.

Για την εξιχνίαση της συνεργάστηκαν οι εισαγγελίες έξι ιταλικών πόλεων, δημιουργήθηκε μία ογκώδης δικογραφία με δύο χιλιάδες τετρακόσιες σελίδες, που στηρίχθηκε σε 10.000 ντοκουμέντα ( ηχητικά, φωτογραφίες και βίντεο ) και σε κλήσεις 49 ατόμων που είχαν εμπλοκή στην υπόθεση.

Στο μικροσκόπιο των ιταλικών δικαστικών αρχών βρέθηκαν 20 παιχνίδια της περιόδου 2004-2005, εκ των οποίων τα επτά ήταν της Γιουβέντους. Στα περίφημα τηλεφωνήματα του Μότζι προς τους υπεύθυνους ορισμού διαιτητών, τον Πιερλουίτζι Παϊρέτο και τον Πάολο Μπέργκαμο, αποκαλύπτεται η επιρροή που είχε ο πρώην γενικός διευθυντής της Γιούβε στο σύστημα της διαιτησίας, αφού τους υποδείκνυε τους διαιτητές που ήθελε στα παιχνίδια της ομάδας του αλλά και σε αυτά των αντιπάλων τους.

Επιπλέον σε συνεργασία με την εταιρεία μάνατζερ GEA, της οποίας πρόεδρος ήταν ο γιος του, ο Αλεσάντρο Μότζι, ήλεγχε τη μεταγραφική αγορά, καθώς είχε πελάτες περισσότερους από 200 παίκτες.

Ο “Μαφιόζος” του κάλτσιο, όπως ήταν το παρατσούκλι του, με βάση τις αποκαλύψεις (που άρχισαν να παίρνουν την μορφή χιονοστιβάδας με δεκάδες ηχογραφημένες συνομιλίες, γραπτές αποδείξεις και επιταγές που έβγαιναν στις εφημερίδες), έλεγχε όλο το χώρο για λογαριασμό της “Γιούβε”, με παράγοντες πολλών ομάδων να καταγγέλλουν ότι τους απειλούσε, ακόμα και με υποβιβασμό των ομάδων τους.

Εννέα διαιτητές, μεταξύ των οποίων ο Μάσιμο ντε Σάντις που έχασε το Μουντιάλ ( του 2006 ) ύστερα από τις αποκαλύψεις, και δέκα βοηθοί ήταν οι προστατευόμενοι του «συστήματος Μότζι».

Αυτοί που δεν συνεργάζονταν είχαν ειδική μεταχείριση από τον ίδιο τον Μότζι. Τον Νοέμβριο του 2004 η Γιουβέντους αντιμετώπιζε τη Ρετζίνα στο «Ρέτζιο Ντι Καλάμπρια», από την οποία ηττήθηκε ύστερα από 15 διαδοχικές νίκες.

Ο Μότζι, αφού δήλωσε δημοσίως ότι «οι διαιτητές όπως και οι παίκτες έχουν δικαίωμα στο λάθος» εντυπωσιάζοντας για την απρόσμενη, από αυτόν, επίδειξη αθλητικού πνεύματος, επιτέθηκε μαζί με τον διευθύνοντα σύμβουλο της Γιούβε Αντόνιο Τζιράουντο στον διαιτητή του αγώνα Τζιανλούκα Παπαρέστα και τον κλείδωσε μαζί με τους βοηθούς του στα αποδυτήρια.
Οι διαιτητές απελευθερώθηκαν προτού το γιουβεντίνικο ηγετικό δίδυμο αναχωρήσει για το αεροδρόμιο, αλλά το μήνυμα είχε δοθεί προς τους «ανυπάκουους ρέφερι».

Ωστόσο ο πρόεδρος της ομοσπονδίας των Ιταλών διαιτητών Τούλιο Λανέζε, αν και είχε ενημερωθεί για το επεισόδιο, προτίμησε να το «θάψει», γεγονός ενδεικτικό της ισχύος του «συστήματος Μότζι». Ετσι και ο Λανέζε ήταν μεταξύ αυτών που κλήθηκαν να απολογηθούν για το σκάνδαλο.

Εμπλοκή στο κορυφαίο σκάνδαλο της ιστορίας του «κάλτσιο» είχαν όμως και ο πρόεδρος της Ιταλικής ομοσπονδίας ποδοσφαίρου Φράνκο Καράρο, όπως και ο αντιπρόεδρός της Ινοσέντσο Ματζίνι, ο πρόεδρος της Φιορεντίνα Αντρέα ντελα Βάλε και ο ιδιοκτήτης της Ντιέγο ντελα Βάλε, ο πρόεδρος της Λάτσιο Κλαούντιο Λοτίτο και ένα στέλεχος της Μίλαν, ο Λεάντρο Μεάνι. Ο πρόεδρος Καράρο σε μία από τις περίφημες κασέτες, ζητεί από τον αρχιδιαιτητή Παϊρέτο «να βάλει ένα χέρι» για να σωθεί η Λάτσιο.

Πιθανός υποβιβασμός της Γιουβέντους εκτός από ηθικό, θα κατάφερνε τεράστιο οικονομικό πλήγμα στην ισχυρότερη ομάδα της Ιταλίας. Ήταν δεδομένη η πτώση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων της και των εσόδων από χορηγούς, για μια ομάδα που πλήρωνε 100 εκατ. ευρώ ετησίως για τα συμβόλαια των παικτών της.

Όσον αφορά την οικογένεια Ανιέλι, ιδιοκτήτρια της Γιουβέντους, παρακολούθησε εξ αποστάσεως την υπόθεση. Δεν στήριξε τους Μότζι και Τζιράουντο σαν να έδειχνε ότι ήθελε να απαλλαγεί από την παρουσία τους, που μπορεί να έφερε τίτλους στην ομάδα αλλά την κατέστησε αντιπαθητική για τις μεθόδους τους. Το ερώτημα όμως ήταν πώς και αν θα μπορούσε να παρέμβει, ενώπιον ενός διαφαινόμενου υποβιβασμού της ομάδας.

Το θέμα απέκτησε και ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις, ρίχνοντας το μπαλάκι στην κυβέρνηση Πρόντι, που είχε μάλιστα στις τάξεις της, τον τέως δικαστή Αντόνιο ντι Πιέτρο, διάσημο για την υπόθεση «καθαρά χέρια» και απόστολο της κάθαρσης.

Αναλυτικά οι ποινές που επιβλήθηκαν σε ομάδες για την υπόθεση  Calciopolis:

Γιουβέντους πρωτόδικα : Υποβιβασμός στην C1 (κατηγορία Ιταλίας)
Τελική ποινή: Αφαίρεση πρωταθλημάτων 2005 και 2006, υποβιβασμός στην Β’κατηγορία, τρείς αγώνες κεκλεισμένων των θυρών, αποκλεισμός από το τσάμπιονς λιγκ 2006-07

Μίλαν  πρωτόδικα : Υποβιβασμός  στη Β΄κατηγορία
Τελική ποινή: Αφαίρεση 30 βαθμών από το πρωτάθλημα 2005-06, ένας αγώνας κεκλεισμένων των θυρών, αποκλεισμός από το τσάμπιονς λιγκ.

Φιορεντίνα πρωτόδικα : Υποβιβασμός στην Β΄κατηγορία
Τελική ποινή: Αποκλεισμός από το τσάμπιονς λιγκ 2006-07, δύο αγώνες κεκλεισμένων των θυρών

Λάτσιο πρωτόδικα : Υποβιβασμός στην Β΄κατηγορία
Τελική ποινή: Αποκλεισμός από το ΟΥΕΦΑ 2006-07, δύο αγώνες κεκλεισμένων των θυρών

Ρετζίνα πρωτόδικα : καμία ποινή
Τελική ποινή : χρηματικό πρόστιμο για την ομάδα και τιμωρία του προέδρου για 2,5χρονια.

Ο Μότζι που τα έριξε όλα στη Μίλαν (!), λέγοντας πως δεν υφίσταται ουσιαστικά το Calciopoli, τη γλύτωσε μάλλον φθηνά με 18 μήνες φυλακή και πέντε χρόνια αποκλεισμό από κάθε αθλητικό χώρο.

Πάντως αυτό το σκάνδαλο που δυσφήμησε παγκοσμίως την Ιταλία, λειτούργησε ως κίνητρο για τους ποδοσφαιριστές της Εθνικής ομάδας, που ήθελαν να διώξουν από πάνω τους την ντροπή για το calcio και με την καθοδήγηση του Μαρσέλο Λίπι ( που το όνομα του ακούστηκε στην υπόθεση δίχως όμως να έχει καμία επίπτωση ), κατέκτησαν το Μουντιάλ του 2006 στην Γερμανία.

Δυστυχώς οι συγκρίσεις με την Ελλάδα και πως λειτουργεί ( ; ) εδώ η δικαιοσύνη σε ανάλογες υποθέσεις που ταλαιπωρούν το ποδόσφαιρο μας, είναι αναπόφευκτες, θλιβερές και απογοητευτικές…..