Το WikiLeaks, μια ιστοσελίδα αποκαλύψεων, όπου επιτρέπεται σε κόσμο να δημοσιεύει πληροφορίες ανώνυμα και χωρίς λογοκρισία, ανέστειλε την λειτουργία του λόγω οικονομικών δυσχερειών – αλλά σκοπεύει να επανέλθει δριμύτερο.

Όπως αναφέρεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση wikileaks.org, τα ετήσια έξοδα λειτουργίας της ιστοσελίδας φτάνουν τις 600.000 δολάρια, ενώ ακόμα και αν δεν λάβουν μισθό οι συνεργάτες, τα έξοδα δεν πέφτουν κάτω από τις 200.000 δολάρια. Το WikiLeaks έχει καταφέρει να συγκεντρώσει για φέτος μοναχά 130.000 δολάρια.

Το WikiLeaks έχει αποκτήσει φήμη για τη δημοσίευση πληροφοριών που τα συμβατικά μέσα δεν μπορούν να βγάλουν στο φως. Όπως έγραψε η National, στη σύντομη του ζωή το WikiLeaks έκανε περισσότερες αποκαλύψεις απ’ ότι η Washington Post την τελευταία 30ετία.

Η ιστοσελίδα είναι μη κερδοσκοπική, όπως αναφέρει, και εξαρτάται μοναχά από τις δωρεές των χρηστών της, τους οποίους προσδιορίζει ως «ακτιβιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ερευνητές δημοσιογράφους, ανθρώπους της τεχνολογία και το ευρύ κοινό», ενώ δεν δέχεται χ΄ρηματα από κυβερνήσεις ή επιχειρήσεις.

Ντοκουμέντα στο WikiLeaks

Η ιστοσελίδα που ξεκίνησε τη λειτουργία της το 2007, έχει λάβει βραβεία από τη Διεθνή Αμνηστία καθώς και επαίνους από τα ΜΜΕ για την παροχή χώρου για τη δημοσίευση αποκαλυπτικών στοιχείων, υπό ανωνυμία, τα οποία αλλιώς δεν θα εμφανιζόταν ποτέ πουθενά.

Το 2007, δημοσίευσε το στρατιωτικό εγχειρίδιο του αμερικανικού στρατού, 238 σελίδων, το οποίο περιέγραφε τις καθημερινές λειτουργίες του τμήματος Άμυνας της φυλακής στην στρατιωτική βάση του Γκκουαντάναμο. Επίσης, δημοσίευσε το εγχειρίδιο της CIA για τις πτήσεις με απαχθέντες κρατούμενους, οι οποίοι μεταφερόταν σε τρίτες χώρες για να ανακριθούν και βασανιστούν.

Όπως είναι λογικό, το WikiLeaks έχει γίνει στόχος πλήθους νομικών επιθέσεων προκειμένου να σταματήσει η λειτουργία του.

Στη ανακοίνωση που βρίσκεται αυτές τις μέρες στο wikileaks.org, αναφέρεται ότι η ιστοσελίδα έχει στη διάθεσή της έγγραφα σχετικά με διεφθαρμένες τράπεζες, τα Ηνωμένα Έθνη και τον πόλεμο στο Ιράκ, αλλά αδυνατεί να τα δημοσιεύσει χωρίς πόρους. Ο ερευνητής δημοσιογράφος Paul Lashmar λέει: «κάποια στιγμή ο κόσμος που ενδιαφέρεται για την ελευθερία της έκφρασης, θα συνειδητοποιήσουν ότι η ελευθερία της έκφρασης πρέπει να χρηματοδοτείται, αλλιώς δεν είναι ελεύθερη».