Το ντοκιμαντέρ του Νίκου Ντουρλιού «Όλυμπος: Τέσσερα μονοπάτια για να φτάσεις στους Θεούς» μας οδηγεί στις κορφές του Μύτικα , μέσα από τέσσερις διαφορετικές διαδρομές, σε τέσσερις διαφορετικές εποχές. Οι εικόνες είναι θεαματικές από το βουνό του Ολύμπου θα προκαλέσουν στον θεατή την ανάγκη να τα επισκεφθεί.

Ο Νίκο Ντούρλιος παραχώρησε συνέντευξη στο visitgreece στην οποία μίλησε για την ομορφιά του Ολύμπου και την μοναδική εμπειρία που έχει η ανάβαση στις βουνοκορφές του Μύτικα.

Αναλυτικά η συνέντευξη:

(1) Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το βουνό; Τι ήταν αυτό που σας τράβηξε; Γενικά το να βρίσκομαι μέσα τη φύση περισσότερο και όχι στην πόλη, ήταν μια επιθυμία που την είχα πάντα. Αργότερα, που μπήκε και η φωτογραφία στη ζωή μου, εκτός από την ευτυχία του να βρίσκομαι μέσα στη φύση – βουνό ή θάλασσα – η ευτυχία ήταν διπλή, βλέποντας τη φύση και λίγο διαφορετικά, μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας!

(2) Τι σας ενέπνευσε να αποτυπώσετε την ομορφιά του Ολύμπου μέσα από το φακό, και όχι κάποιο άλλο βουνό; Ο Όλυμπος εκτός από τους θρύλους και το μυθολογικό υπόβαθρο που σίγουρα τον κάνει πάντα να περιβάλλεται από μια αδιόρατη «αίγλη», παρουσιάζει ένα εκπληκτικό φωτογραφικό ενδιαφέρον, με τις εναλλαγές στην γεωλογική του μορφή και τις πολυποίκιλες κορυφές που ξαφνικά, δίνουν τη θέση τους σε απότομα φαράγγια. Το φως και οι καιρικές συνθήκες που συνεχώς μεταβάλλονται, σε κάνουν να θέλεις συνεχώς να αποτυπώσεις τα πάντα.
Βέβαια θέλει χρόνο και υπομονή ο Όλυμπος, «δεν αποκαλύπτει εύκολα τα μυστικά του, θέλει χρόνο για να μπεις μέσα στην καρδιά του Ολύμπου», όπως μας λέει και ο ζωντανός θρύλος του Ολύμπου, Κώστας Ζολώτας!

Αλλά ο Όλυμπος, έχει και κάποια άλλη, εσωτερική μαγεία, που βλέποντας όλα αυτά τα πανέμορφα τοπία και ειδικά το Οροπέδιο των Μουσών, μετά την κούραση της ανάβασης, κάθεσαι και ατενίζεις τον κόσμο που βρίσκεται κάτω και νιώθεις μια απέραντη γαλήνη και ευτυχία, με άλλα λόγια, νιώθεις σαν μικρός θεός!

(3) Η κινηματογράφηση βλέπουμε ότι κράτησε 4 χρόνια. Αναμφίβολα κάτι τέτοιο είναι απαιτητικό ψυχικά και σωματικά. Πως καταφέρατε να βγάλετε εις πέρας μια τόσο δύσκολη αποστολή; Ένα έργο τέτοιας μεγάλης έκτασης, που αποτυπώνει τον ορεινό αυτό όγκο και στις τέσσερις εποχές, δεν είναι ένα εύκολο εγχείρημα. Κατ’ αρχάς, η αποτύπωση της φυσικής ομορφιάς, από μόνη της είναι μια μεγάλη υπόθεση, γιατί δεν βρίσκεις πάντα ακριβώς τις συνθήκες που θέλεις, αλλά πρέπει να επιστρέψεις ξανά και ξανά. Μεγαλύτερο χρόνο απαιτεί και η εναρμόνιση, μέσα σε αυτό το περιβάλλον, και των ανθρώπων που ζουν και αγαπάνε το βουνό αυτό, έτσι ώστε να έχουμε μία ιστορία με συνοχή! Απαιτούν όλα πολύ χρόνο, γιατί πρέπει να γνωρίσουμε και τους ανθρώπους, να είναι όλοι διαθέσιμοι, να ευνοούν και οι καιρικές συνθήκες, που στο βουνό (όπως και στη θάλασσα) είναι πάντα ο κυρίαρχος παράγοντας για τον προγραμματισμό και πάντα πρέπει να σεβόμαστε. Παρόλα αυτά, υπομείναμε και δύσκολες καταστάσεις. Οι οικονομικές δυσκολίες επίσης ήταν ένας παράγοντας που δυσκόλεψε, αλλά ήταν τόσο μεγάλη η ψυχική δύναμη και η αγάπη μου για την περιπέτεια και την φωτογραφία, που δύσκολα θα με σταματούσε κάτι από το να συνεχίσω. Επίσης, πολύ σημαντικό στοιχείο, ήταν οι άνθρωποι που βρέθηκαν γύρω μου και με στήριξαν, καθώς βλέποντας αυτό που κάναμε, παίρναμε όλοι κουράγιο από την αποδοχή που είχε. Δύναμη ήταν και τα παιδιά που συμμετείχαν στην παραγωγή της ταινίας, όπως και οι άνθρωποι που συμμετείχαν με μεγάλη χαρά και μας είπαν τις ιστορίες τους.

(4) Ποιο από τα τέσσερα μονοπάτια ήταν αυτό που σας δυσκόλεψε περισσότερο και ποιο αυτό που θα επιστρέφετε ξανά και ξανά; Αναπάντεχα, μας δυσκόλεψε αρκετά το μονοπάτι από την Κορομηλιά, που στον Λαιμό, άρχισε η χαλαζόπτωση σε συνδυασμό με ομίχλη, όπως επίσης και στο οροπέδιο χιόνι και ομίχλη, αν και ήταν άνοιξη. Και το μονοπάτι από τις Βρυσσοπούλες, λόγω χιονιού, ήταν και αυτό δύσκολο, λόγω του ότι έπρεπε να γίνουν όλα γρήγορα, γιατί υπήρχε και η επιστροφή που πάντα πρέπει να την υπολογίζεις στο βουνό. Βέβαια, όλα τα μονοπάτια είναι πανέμορφα και έχουν τις χάρες τους, σε όλα θα επιστρέφω ξανά και ξανά, και υπάρχουν και άλλα δύο που είναι λίγο πιο τεχνικά και θα κάνω, από το καταφύγιο Κρεβάτια προς Κόψη Μπαρμπαλά και από το Ξερολάκι και την Κόψη Ναούμ.

(5) Υπάρχουν τελικά «θεοί» στον Όλυμπο; Ανεβαίνοντας κάποιο μονοπάτι για την κορυφή η κούραση είναι αρκετά μεγάλη, τόσο που αρχίζεις να αναμετριέσαι με τον εαυτό σου. Τόσο με τις σωματικές όσο και τις εσωτερικές σου δυνάμεις.
Η ανταμοιβή έρχεται στο τέλος, φτάνοντας νοιώθεις ότι εξυψώνεσαι ως άτομο, ότι ανεβαίνεις λίγο παραπάνω από αυτό που ήξερες για τον εαυτό σου και νοιώθεις λίγο-πολύ σαν μικρός «θεός», βλέποντας και τον κόσμο κάτω αφ’ υψηλού.

Η περιπέτεια της ανάβασης από μόνη της είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Στο τέλος το να καταφέρνεις να πατάς στην κορυφή, που πολλές φορές είναι διαφορετική για τον καθένα, σε κάνει να νοιώθεις τη μεταφορική αυτή «θεϊκή» αίσθηση !

(6) Λαμβάνοντας υπόψη ότι αρκετός κόσμος βλέποντας το ντοκιμαντέρ σας θα θελήσει να επισκεφτεί τον Όλυμπο, τι συμβουλή θα δίνατε ώστε να βιώσει κάποιος αρχάριος την μαγεία του βουνού στο έπακρο; Για τον πολύ κόσμο, η καλύτερη εποχή για ανάβαση είναι από τον Ιούνιο έως και τον Οκτώβριο. Τον υπόλοιπο χρόνο είναι για έμπειρους ορειβάτες και ομάδες χιονοδρόμων κ.λπ. Το βουνό πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και ποτέ να μην υπερτιμάμε τις δυνάμεις μας. Πάντα πρέπει να ακούμε τις συμβουλές των ανθρώπων των καταφυγίων και να τις ακολουθούμε πιστά για το ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσουμε και αν την συγκεκριμένη εποχή είναι βατό.

(7)Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας; Σκοπεύετε να προχωρήσετε στην κινηματογράφηση κάποιου άλλου ντοκιμαντέρ; Το επόμενο project που σχεδιάζω, θα είναι μια ταινία δρόμου στη Θεσσαλία, βιωματική, μυθοπλασίας και οπωσδήποτε δεν ξεχνάω ποτέ τον Όλυμπο. Το υλικό που υπάρχει, θα γίνει και πέντε επεισόδια για την τηλεόραση, τέσσερα για τα μονοπάτια και ένα ακόμα για τον χειμώνα .Θα ακολουθήσω δύο μονοπάτια ακόμα που θα είναι λίγο πιο extreme, από τα Κρεβάτια – κόψη Μπαρμπαλά και από κόψη Ναούμ.

Trailer του ντοκιμαντέρ: