Στην ψηφιοποίηση των σχολικών βιβλίων 200 χρόνων προχωρά το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, σύμφωνα με ρεπορτάζ του Έθνους, με στόχο να δημιουργηθεί για πρώτη φορά μια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη σχολικών εγχειριδίων εύκολα προσβάσιμη στο κοινό.

Η «Πεζογραφική Καλλιλογία», η «Ελληνική Χρηστομάθεια», η Γραμματική του Τζάρτζανου, εγχειρίδια Γερμανικών που επιβλήθηκαν στην εκπαίδευση κατά τη διάρκεια της Κατοχής, συνολικά 4.000 σχολικά βιβλία του 19ου και του 20ού αιώνα έχουν ήδη πάρει τον δρόμο της ψηφιοποίησης.

Το σημαντικό έργο έχει αναλάβει το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής -φορέας που διαδέχτηκε το πρώην Παιδαγωγικό Ινστιτούτο-, στη βιβλιοθήκη του οποίου φυλάσσονται τα περισσότερα από τα τεκμήρια.

Το παλαιότερο εγχειρίδιο της ιστορικής συλλογής εκδόθηκε το 1828 και το νεότερο στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Τυπωμένες στην Αθήνα, τη Βενετία ή σε άλλα κέντρα του παροικιακού Ελληνισμού, οι κιτρινισμένες πλέον σελίδες τους, ξεφυλλισμένες από παιδικά δάχτυλα κατά τη διάρκεια 150 χρόνων, παρουσιάζουν ανάγλυφα τη μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, της νοοτροπίας, των προτεραιοτήτων, του προσανατολισμού της. Γίνονται εύγλωττοι μάρτυρες της Ιστορίας.

«Μετά το πέρας της ψηφιοποίησης, η οποία εκτιμάται ότι θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους, οποιοσδήποτε το επιθυμεί θα μπορεί να έχει ελεύθερη πρόσβαση στον ιστορικό αυτό θησαυρό από τον υπολογιστή του σπιτιού του. Θα περιλαμβάνονται συνολικά 1 εκατομμύριο σελίδες, 3.000 σχολικά εγχειρίδια από τη βιβλιοθήκη του ΙΕΠ και άλλα 1.000 από άλλες συλλογές, όπως της Γενναδείου, της Εθνικής Βιβλιοθήκης, του ΕΛΙΑ», εξηγεί ο επιστημονικός υπεύθυνος του έργου, σύμβουλος του υπουργείου Παιδείας, κ. Αθανάσιος Σκούρας.

«Αυτό θα επιτρέψει σε πολλούς ερευνητές να μελετήσουν επίσης την εξέλιξη της εκπαίδευσης στην Ελλάδα και να κάνουν συσχέτιση μεταξύ δεδομένων διαφορετικών τεκμηρίων διαπιστώνοντας τη διαχρονική αλλαγή στον τρόπο προσέγγισης συγκεκριμένων ενοτήτων: για παράδειγμα το πώς διδασκόταν το πυθαγόρειο θεώρημα ανά τις δεκαετίες».

Μέχρι τη δικτατορία του Μεταξά, τα βιβλία συγγράφονταν ύστερα από προκήρυξη του υπουργείου Παιδείας, επιλέγονταν από ειδική επιτροπή και αγοράζονταν από τους μαθητές καθ’ υπόδειξιν των δασκάλων τους, με αποτέλεσμα να διδάσκονται περισσότερα του ενός βιβλία για το ίδιο γνωστικό αντικείμενο. Κατά τη μεταξική δικτατορία εμφανής είναι η προσπάθεια ιδεολογικού ελέγχου της μόρφωσης.