Ο Δημήτρης Καπουράνης ηθοποιός που πρωταγωνιστεί στη σειρά «Ναυάγιο» μίλησε σχετικά με τον ρατσισμό που δέχθηκε σε μικρή ηλικία λόγω της καταγωγής του και το πως ένιωθε «ξένος» και στην Αλβανία και στην Ελλάδα.

Ο ηθοποιός δήλωσε ότι γεννήθηκε στην Αλβανία και ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 3 ετών, αναφέροντας ότι «Μεγάλωσα στην Αλβανία με τον παππού μου και την γιαγιά μου. Οι γονείς μου μετανάστες στην Ελλάδα, κάποια στιγμή φτάσανε στα Χανιά και τότε με πήγε ο παππούς μου στην Κρήτη, μετά έφυγε».

«Είναι πολύ τραυματικό για ένα παιδί να μεγαλώνει με παππού και γιαγιά και μετά να τους αποχωρίζεται. Αυτοί ήταν οι φροντιστές μου, η μητέρα μου και ο πατέρας μου ήταν η γιαγιά και ο παππούς μου και ξαφνικά μια μέρα παύουν να είναι. Αυτό είναι τραυματικό για ένα παιδί και νομίζω πως είναι ένα διαβαλκανικό θέμα. Έχω πολλές φορές αυτή τη συζήτηση με παιδιά από Βαλκάνια που έχουν ακριβώς την ίδια ιστορία», εξήγησε ο Δημήτρης Καπουράνης.

Και πρόσθεσε: «Με αυτά τα παιδιά μοιραζόμαστε το ίδιο πρόβλημα. Ότι εδώ είμαστε Αλβανοί και πίσω στην Αλβανία είμαστε Έλληνες. Το θέμα είναι ότι υπάρχει μια κρίση ταυτότητας, θεωρώ ότι είναι ένα συλλογικό τραύμα μια γενιάς».

Αναφορικά με το εάν βίωσε ρατσισμό στα παιδικά του χρόνια στην Κρήτη, ο Δημήτρης Καπουράνης είπε: «Δυστυχώς βίωσα ρατσισμό αλλά επειδή ήμουν φρόνιμο παιδί και οι γονείς μου δεν έδιναν “δικαιώματα” δεν βιώσαμε οξύ ρατσισμό. Κάποιες φορές είχα την αίσθηση ότι οι διαπροσωπικές μας σχέσεις έφταναν μέχρι ενός σημείου».

«Νομίζω ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα και εύχομαι να αλλάξουν περισσότερο. Η ταυτότητά μας, αυτό που επιλέγουμε να είμαστε, είναι το όπλο μας, η πηγή της δημιουργίας μας και εμπνέει και τους απέναντί μας. Αν κρύβεις αυτό που είσαι και δεν το επικοινωνείς τότε τι άνθρωπος ή καλλιτέχνης είσαι; Αυτή είναι η πηγή της δημιουργίας μας», ανέφερε ο Δημήτρης Καπουράνης.

Επίσης, ο γνωστός ηθοποιός παραδέχτηκε: «Πάρα πολλές φορές είχα σκεφτεί να κρύψω την καταγωγή μου. Άρχισα να λέω ότι έχω γεννηθεί στην Αλβανία, όταν ήμουν στο Πολυτεχνείο. Συνήθως έλεγα ότι έχω γεννηθεί στην Ελλάδα για να τελειώνουμε, ήταν πιο εύκολο. Εγώ έφταιγα για αυτό, γιατί έχω και είχα την πεποίθηση αυτή, αλλά είναι αλήθεια ότι ήταν πιο εύκολο. Έβαζα τον άλλον σε μια θέση ότι είμαστε το ίδιο».

«Έβλεπα ρατσιστικές συμπεριφορές, αλλά σαν παιδί, προσπαθούσα να το παίρνω ως χιούμορ, προσπαθούσα να γελάσω» σημείωσε.

Τέλος, σχετικά με το πώς και γιατί ξεκίνησε να μιλά για την καταγωγή του, είπε: «Είδα ότι ένιωθα καλύτερα και ότι υπήρχε αποδοχή. Έβλεπα κι άλλους ανθρώπους που κάνουν το ίδιο πράγμα, με άλλα θέματα. Στο Πολυτεχνείο είχαμε έντονη συλλογικότητα και αυτό με βοήθησε πολύ. Κι αυτό χρειαζόμαστε. Ο καθένας είναι και μπορεί και πρέπει να είναι αυτό που θέλει να είναι, έχει ορίσει τη δική του ταυτότητα».