Να συνεχίζουμε τους πολέμους για να μην κερδίσουν οι κακοί Πούτιν και Χαμάς. Το απλοϊκό, αλλά συγχρόνως επικίνδυνο σχέδιο του αμερικανού προέδρου «κατατέθηκε» στο Κογκρέσο και τις χώρες της Δύσης.

Στο Κογκρέσο (το σύνολο της εξουσίας των ΗΠΑ, Βουλή των Αντιπροσώπων και Γερουσία, δηλαδή 535 εκλεγμένα μέλη) προκειμένου να εγκριθεί το προεδρικό αίτημα για χορήγηση 106 δισ. δολαρίων (!) προς στήριξη της Ουκρανίας στον πόλεμο κατά της Ρωσίας και του Ισραήλ στον πόλεμο κατά της Χαμάς. Στη Δύση για να βοηθήσει (κυρίως μέσω ΝΑΤΟ) ώστε να μη φαίνονται οι ΗΠΑ μονομανείς και ιδιόρρυθμες υπέρ πολέμων.

Βέβαια, στην Ευρώπη, αυτές οι αφελείς γενικεύσεις δεν περνάνε εύκολα. Δεν στηρίζονται εύκολα. Κι όταν στηρίζονται ανάλογης γενικότητας αμερικανικά αιτήματα είναι επειδή το αμερικανικό παράρτημα στην Ευρώπη, η Βρετανία, θέλει (πρέπει…) να συμφωνήσει. Όχι πως δεν καταλαβαίνει την παγίδα πίσω από την αφέλεια, αλλά οι ιστορικοί δεσμοί της με τις ΗΠΑ την υποχρεώνουν σε ανάλογες συμπεριφορές. Υπάρχει και μια κατηγορία χωρών με «σημαιοφόρους» Πολωνία, Εσθονία, Λετονία κυρίως, που διατηρούν ιστορική αντιπάθεια (έως απέχθεια) προς την ΕΣΣΔ τότε, τη Ρωσία τώρα, ταυτίζονται αυτομάτως με την «άλλη όχθη».

Τι είπε όμως ο πρόεδρος Μπάντεν;

• «Η Χαμάς και ο Πούτιν αντιπροσωπεύουν διαφορετικές απειλές, αλλά έχουν κοινό τούτο: θέλουν και οι δύο να αφανίσουν εντελώς μια γειτονική δημοκρατία». Προτρέπει σε γενικευμένο πόλεμο: είναι προφανές ότι αν ενισχύσει με τόσα χρήματα και απευθείας αμερικανικές επεμβάσεις τις εμπόλεμες περιοχές, θα εμπλακούν και άλλοι των οποίων τα συμφέροντα θίγονται από την αμερικανική ανάμειξη.
• «Η ιστορία μας έχει διδάξει πως όταν οι τρομοκράτες δεν πληρώνουν το τίμημα, όταν οι δικτάτορες δεν πληρώνουν το τίμημα, προκαλούν κι άλλο χάος και θάνατο και καταστροφή». Προέβη έτσι σε έναν ακόμα ανιστόρητο διδακτισμό. Ανιστόρητο, διότι την τελευταία φορά που νόμισαν οι ΗΠΑ ότι «οι τρομοκράτες πλήρωσαν το τίμημα», εμφανίστηκε αμέσως μετά το Ισλαμικό Κράτος και «αδελφές οργανώσεις σε Μέση Ανατολή και Αφρική με τα γνωστά αποτελέσματα. Λίγο μετά προσέθεσε ότι «το κόστος και οι απειλές για την Αμερική και τον κόσμο αυξάνονται».
  Επιβεβαιώνει έτσι το αυτόκλητο των αμερικανικών επεμβάσεων, το οποίο έχει αναχθεί σε αρχή τουλάχιστον του Δημοκρατικού κόμματος, μια και το Ρεπουμπλικανικό διαπνέεται περισσότερο από το εσωστρεφές πνεύμα «φροντίζουμε πρώτα τα του οίκου μας».
• Αναφέρθηκε απειλητικά στην πιθανότητα ρωσικής εισβολής και αλλού: «Αν δεν εμποδιστεί ο ρώσος πρόεδρος Πούτιν, μπορεί να απειλήσει την Πολωνία, την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία. Και αν επιτεθεί σε σύμμαχο στο NATO θα υπερασπιστούμε κάθε εκατοστό του. Αν οι ΗΠΑ δεν αναλάβουν δράση, οι κίνδυνοι συρράξεων και χάους θα μπορούσαν να εξαπλωθούν». Επαγγελματική διασπορά φόβου προς όσους (και δεν είναι λίγοι) έχοντας ανά χείρας το εγχειρίδιο εισβολής στην Ουκρανία, σκέπτονται «και γιατί να μην εισβάλλει αύριο και στη Λετονία ή την Πολωνία;».
• Στα προηγούμενα φιλοπολεμικά πρόσθεσε μια νότα φιλελεύθερης ιλαρότητας: «Η Αμερική είναι φάρος για τον κόσμο, ακόμη σήμερα».
• Και επειδή είναι φάρος (προφανώς δημοκρατίας, ελευθερίας, ανάπτυξης, ιδεών κλπ) «δεν μπορούμε να επιτρέψουμε μικροπρεπείς, μικροκομματικές, οργισμένες πολιτικές να μας εμποδίσουν να εκπληρώσουμε τις ευθύνες μας ως μεγάλο έθνος». Αυτό είναι καθαρά προεκλογικό. Σου λέει, ας το ρίξουμε να βρίσκεται μιας και σε ένα χρόνο από σήμερα, πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου (5/11/2024) έχουμε προεδρικές εκλογές. Αν σηκώσω λίγο τον εθνικισμό μπορεί να με ξαναψηφίσουν, σκέφτηκε.
• Η ακραία φιλοπόλεμη προτροπή του για χρηματοδότηση των εν εξελίξει πολέμων με άλλοθι την ήττα «των δυνάμεων του κακού» (άλλη βλακώδης προτεσταντική αμερικανιά, που όμως είναι «πιασάρικη» τοπικά) συνιστά καθαρή εκτροπή.

Πρόκειται για προτροπή προς τρίτους (συμμάχους) να ασχοληθούν κι εκείνοι σοβαρά για «να μη νικήσει ο Πούτιν και η Χαμάς». Στην πραγματικότητα, εκτός από εκτροπή, είναι μια καθαρή φροντίδα για τις «μπίζνες» αμερικάνικων πολυεθνικών εταιρειών που σχεδιάζουν, παράγουν και προωθούν όπλα.

Εκεί που θα περίμενε κανείς σωφροσύνη, αυτοσυγκράτηση, σοφία από έναν (υπερήλικα μάλιστα) ηγέτη υπερδύναμης, βλέπει και ακούει εμπρηστικό φιλοπολεμικό λόγο. Αναβίωση ταινίας γουέστερν με πρωταγωνιστή κάποιον που συχνά χάνει τα λόγια του, φυσιογνωμίες, ονόματα, πέφτει από σκάλες αεροπλάνων, μπερδεύει τους τόπους που βρίσκεται αλλά και το κοινό στο οποίο απευθύνεται.

Ίσως η (αν και φοβισμένη) Ευρώπη αυτή τη φορά να μην πιστέψει/υπακούσει/συνεργαστεί με τον φιλοπόλεμο αμερικανό γίγαντα όπως έπραξε στους πολέμους κατά του Ιράκ με στόχο την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν «που είχε πυρηνικά και χημικά όπλα»! Δεν είχε, αλλά ανέλαβε να πείσει πρώτα τη χώρα του για το ψεύδος και μετά τη γηραιά ήπειρο, ο πολιτικός υπάλληλος των ΗΠΑ Τόνι Μπλερ, πρωθυπουργός τότε της Βρετανίας. Ίσως αυτή τη φορά η προτροπή του αμερικανού προέδρου για γενίκευση του πολέμου (διότι περί αυτού πρόκειται) να μην παγιδέψει την Ευρώπη.