Στην απουσία της απαιτούμενης στήριξης από την αξιωματική αντιπολίτευση, αναφέρεται το δημοσίευμα του Gerd Höhler για τη γερμανική εφημερίδα Stuttgarter Zeitung, που κάνει λόγο για παντελή αδράνεια της Νέας Δημοκρατίας, τη στιγμή που «η Ελλάδα είναι βουτηγμένη στο βούρκο του χρέους».

Ads

«Oι δημόσιες εμφανίσεις Παπανδρέου και Σαμαρά, δεν θυμίζουν σε τίποτα την παλιά φιλία που συνδέει τους δύο άνδρες από τα φοιτητικά τους χρόνια, καθώς πλέον αναλώνονται στις συνηθισμένες πολιτικές κοκορομαχίες. Το σκηνικό της οικονομικής κρίσης δεν έχει αλλάξει ούτε λίγο. Η Ελλάδα είναι βουτηγμένη στα χρέη και το φάντασμα της χρεοκοπίας περιφέρεται πάνω από την Ακρόπολη, αλλά οι κορυφαίοι πολιτικοί τσακώνονται.

Ο Jean-Claude Junker σημείωσε το αυτονόητο, πως δηλαδή ένα κόμμα δεν μπορεί από μόνο του να αντιμετωπίσει την κρίση. Η Ελλάδα χρειάζεται «εθνική προσπάθεια» και πολιτική συναίνεση, αλλά αυτή ακριβώς είναι που λείπει.

Ο Παπανδρέου επαναλαμβάνει συνεχώς στους συμπατριώτες του τη φράση «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».

Από τα κομμουνιστικά κόμματα και τα συνδικάτα δεν μπορεί να περιμένει καμία στήριξη, αφού επιμένουν πεισματικά να υπερασπίζονται τα κεκτημένα και τα προνόμια που απολαμβάνουν οι υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Αλλά ειδικά το γεγονός ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνείται τη συναίνεση, είναι ακατανόητο.

Η κρίση χρέους είναι όντως αποτέλεσμα διαχρονικών λαθών και παραλείψεων των περασμένων κυβερνήσεων, όμως κανένα άλλο κόμμα δεν έφερε τη χώρα με την πλάτη στον τοίχο σε τέτοιο βαθμό, όσο το συντηρητικό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Τα οικονομικά στοιχεία της διακυβέρνησης του πρώην πρωθυπουργού Καραμανλή, μαρτυρούν πως η θητεία του σφραγίστηκε από πολιτική ανεπάρκεια, σκάνδαλα και οικονομική επιπολαιότητα.

Ο Σαμαράς, ο οποίος ηγείται του κόμματος από το 2009, αντί να αναλάβει την ευθύνη για τα όσα έκανε η παράταξη, ακολουθεί το δρόμο του λαϊκισμού, προσπαθώντας να εξαπατήσει τους πολίτες ότι ως πρωθυπουργός σκοπεύει να επαναδιαπραγματευθεί το μνημόνιο με την τρόικα. Λες και η Ελλάδα είναι σε θέση να θέσει όρους στους δανειστές της.

Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης υπόσχεται ευρείας έκτασης μείωση της φορολογίας. Ο ίδιος, ως απόφοιτος οικονομικών, ξέρει πολύ καλά ότι αυτός ο λογαριασμός δεν θα έβγαινε. Οι Έλληνες όμως, αναγνωρίζουν αυτή τη μη σοβαρή πολιτική: παρά τα σκληρά μέτρα λιτότητας, 31% των πολιτών θεωρούν τον Παπανδρέου καταλληλότερο πρωθυπουργό, σε σύγκριση με το 20% που επιλέγει τον Σαμαρά.

Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι αποφασιστικές ιδιωτικοποιήσεις ώστε να μπορέσει να ελαφρύνει το χρέος, καθώς και ριζικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις ώστε να γυρίσει η οικονομία της στις ράγες της ανάπτυξης.

Γι’ την πολιτική και κοινωνική αυτή προσπάθεια, ο Παπανδρέου χρειάζεται τη στήριξη της αντιπολίτευσης, και όχι μόνο στη Βουλή: Αν το συντηρητικό κόμμα στήριζε τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής και μεταρρυθμίσεων, οι χρηματοπιστωτικές αγορές που μέχρι τώρα δυσπιστούν, θα έπαιρναν ένα καλό μήνυμα για τη μεταρρυθμιστική ικανότητα της Ελλάδας.»