Η μεταβατική περίοδος, με ορίζοντα την αλλαγή ηγεσίας, μετά από εκλογική συντριβή θα ήταν δύσκολη για οποιοδήποτε κόμμα. Πόσο μάλλον για τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που έχει συγκροτηθεί στη βάση της συνάρθρωσης τάσεων, συνιστωσών και ομάδων που επιτρέπει πλούσια ανταλλαγή ιδεών αλλά συχνά δυσχεραίνει τη διαμόρφωση ενιαίου πολιτικού λόγου.

Με δεδομένο το μένος του συστήματος εξουσίας Μητσοτάκη εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, κάθε κακή ή αμφιλεγόμενη στιγμή στις εσωκομματικές διεργασίες μεγεθύνεται ή και διαστρεβλώνεται προκειμένου να δημιουργηθεί μια απωθητική εικόνα ασυνεννοησίας και σύγκρουσης εγωισμών.

Η ευαισθησία της συγκυρίας σε συνδυασμό με την ιδιοτέλεια της ΝΔ μπορεί να οδηγήσει σε μια δυσάρεστη κατάσταση, απογοητευτική για τον προοδευτικό κόσμο που ενδιαφέρεται για την ανάκαμψη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ο δημόσιος καβγάς του διευθυντή της “Αυγής” Σπ. Ραπανάκη με τον Π. Πολάκη είναι ένα ακριβές παράδειγμα για το τι δεν χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη φάση της ανασύνταξής του. Δεν χρειάζεται εμφύλια πάθη, βαριές κουβέντες, τοξικό θόρυβο, δίκη προθέσεων και οπαδισμό. Κάτι που θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, αλλά επειδή δεν είναι, το επισημαίνουμε.