Η διαγραφή – ή μήπως παραπομπή στην Επιτροπή Δεοντολογίας; – του Στέφανου Τζουμάκα, είναι η τελευταία κανονιά στον πόλεμο του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν λέει να τελειώσει.

Από τις στήλες αυτές έχουμε θυμίσει στα αντίπαλα στρατόπεδα ότι ο πολιτικός εχθρός είναι απέναντι και ότι πρέπει να γίνουν κινήσεις συμφιλίωσης, ιδίως από την πλευρά του νέου προέδρου.

Αλλά στον εσωκομματικό πόλεμο της Κουμουνδούρου ούτε εκεχειρίες δεν συμφωνούνται, λες και βρισκόμαστε στη Γάζα.

Δεν έχει σημασία να αποδοθούν ευθύνες σε κάποια πλευρά για την κλιμάκωση των εχθροπραξιών. Το συμπέρασμα που αβίαστα προκύπτει είναι ότι οι διαφορές όχι μόνο δεν γεφυρώνονται, αλλά αντίθετα το χάσμα αυξάνεται. Γιατί η κάθε πλευρά τρέφει δυσπιστία και συχνά πολιτική απέχθεια για την άλλη.

Αν έτσι είναι τα πράγματα, τότε όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους και το συντομότερο. Η παράταση μιας ανώμαλης κατάστασης απλώς προσφέρει δωρεάν θέαμα στον πραγματικό αντίπαλο.

►Διαβάστε επίσης: ΣΥΡΙΖΑ / Η διαγραφή Τζουμάκα και η «Ομπρέλα» στον προθάλαμο της εξόδου