Ίσως δεν είναι δύσκολο να συμφωνήσουμε στο ότι η κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο ( επαγγελματικό και ερασιτεχνικό ), είναι ζοφερή. Κατά το γνωστό Βλαδίμηρου κάνει  ένα βήμα μπρος και δύο πίσω. Αν αυτό αποτελεί κοινή αντίληψη για την πλειοψηφία των φίλων του πιο λαοφιλούς αθλήματος στον κόσμο, τότε μάλλον και το μέλλον διαγράφεται αβέβαιο κοιτώντας ποιές εναλλακτικές προτάσεις και πρόσωπα θα μπορούσαν να αλλάξουν την υπάρχουσα κατάσταση.

Το Ελληνικό ποδόσφαιρο διοικείται θεσμικά από την ΕΠΟ κατά κύριο λόγο, την λίγκα των ομάδων της Α’ εθνικής και την ένωση Β’ εθνικής. Αυτά επισήμως γιατί έστω και κατ’ ελάχιστο να έχουν βάση οι καταγγελίες, το ανακριτικό υλικό που προσφάτως βγήκε στο φως της δημοσιότητας από τον αθλητικό εισαγγελέα, δίκες που αναμένονται για τα λεγόμενα στημένα του «Κοριόπολις» που εκκρεμούν από το 2011 καθώς και η κοινή αίσθηση του απλού κόσμου, μας πάνε σε ακόμη πιό σκοτεινές και υπόγειες διαδρομές. Προσθέστε σ’όλα αυτά και το περίφημο αυτοδιοίκητο που διέπει τον χώρο και έχετε μια εικόνα που παραπέμπει σε άβατο του Βατικανού.

Ποιες είναι όμως οι διαφορετικές προτάσεις, τα άλλα πρόσωπα που θα μπορούσαν να αποτελέσουν διέξοδο και να βάλουν σε νέα βάση το άθλημα; Ποια και ποιοι είναι η αντιπολίτευση σήμερα στην ΕΠΟ; Δυστυχώς όσοι θίγονται, όσοι είναι «στην απ’έξω» με βάση τον συσχετισμό δυνάμεων και εξουσίας, έχουν αποδείξει ότι αυτό που στην ουσία τους νοιάζει, είναι πως θα ευνοηθούν οι δικές τους ομάδες, πως θα γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Διότι για αυτή καθ’εαυτή τη δομή του ποδοσφαίρου, την λειτουργία της ομοσπονδίας, τις υποδομές και την ανάπτυξη, την τήρηση των νόμων κλπ   ούτε λόγος. Όταν για παράδειγμα τους ευνοεί η διαιτησία σε βάρος αντιπάλων, σφυρίζουν αδιάφορα. Όταν η τιμωρία τους για πειθαρχικά παραπτώματα είναι μικρή κι ανώδυνη, τότε έχουμε θρίαμβο της δικαιοσύνης, ενώ στην αντίθετη περίπτωση χαλάνε τον κόσμο για αδικία, ανισότητα και άλλα πιασάρικα κόλπα.

Μια ματιά στα ονόματα προέδρων και παραγόντων που κατά καιρούς ρίχνουν άσφαιρα κατά της ΕΠΟ, της super league, της ΚΕΔ κ.ά. αναδεικνύει το κενό που υπάρχει σε διάδοχη κατάσταση. Σαββίδης του ΠΑΟΚ, Αλαφούζος του ΠΑΟ, Κούγιας σε όποια ομάδα κι αν είναι, Γκαγκάτσης τώρα ως αντιπολίτευση, Τζώρτζογλου από την ΕΠΣ Ηρακλείου και λοιποί, ανάλογα με την αφορμή που τους δίνετε φωνάζουν, απειλούν, μηνύουν, κάνουν θόρυβο για την ομαδάρα τους ωστόσο ο ποδοσφαιρικός τους βίος βρίθει από ανακολουθίες, αναχρονιστικές αντιλήψεις, προεδροκεντρική  συμπεριφορά, λαϊκισμό, ανοχή της οπαδικής η παραγοντικής βίας και απίστευτα αντιαισθητικής παρουσίας. Γιατί ΝΑΙ να φύγουν τα λαμόγια και οι κακοποιοί απ’τον χώρο, αλλά όχι για να έρθουν αυτοί που ανέχονται και εκτρέφουν την οπαδική βία, αυτοί που λερώνουν και πολεμούν με ύπουλα μέσα κάθε έναν που τους κάνει κριτική, αυτοί που χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο και τους οπαδούς για την επέκταση τους σε επιχειρηματικές δραστηριότητες, που στέλνουν μπράβους σε σπίτια προπονητών η αντιθέτων με την πολιτική τους προσώπων.

Το ποδόσφαιρο μας αν δεν μπει σε νέα λογική με τήρηση των νόμων αυστηρά και προς κάθε κατεύθυνση, αν δεν κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει κυβέρνηση μεγαλοπαράγοντες και εγκάθετες εξουσίες, αν δεν εκδημοκρατιστεί και δεν μπουν νέα άφθαρτα με όραμα πρόσωπα, δυστυχώς θα πηγαίνει πιο κάτω κι απ’τον πάτο. Από τότε ( 1979 ) που έγινε επαγγελματικό και ο νόμος δίνει την δυνατότητα στους ισχυρούς οικονομικά παράγοντες να αλωνίζουν και σε πολλές περιπτώσεις με κρατικό χρήμα, ουσιαστικά έβαλε στο περιθώριο το κύτταρο το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τις δυνάμεις που παλεύουν γι’αυτό, έθεσε εκτός κέντρων αποφάσεων τους χιλιάδες αγνούς φίλους του και τις συνέπειες τις βλέπουμε. Αποχή του κόσμου από τα γήπεδα, ανομία, βία, ίντριγκες, αποκρουστικό και δίχως σοβαρό ανταγωνισμό πρωτάθλημα. Μήπως είναι ουτοπία σε μια χώρα που νοσεί βαθειά σε όλα τα επίπεδα να έχει σύγχρονο, αξιοκρατικό και θεαματικό ποδόσφαιρο;

sportfmpatras.gr