Η είδηση στο τέλος ενός παρατεταμένου καύσωνα δεν βρίσκεται στην παραίτηση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη επειδή, λέει, έκανε διακοπές στην Πάτμο, την ώρα που καίγονταν η μισή Ελλάδα.

Άλλωστε και ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας που έμεινε στην Αθήνα και δεν πήγε διακοπές, πρόσφερε κάτι παραπάνω στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών και στον περιορισμό των καταστροφών;

Η πραγματική, συνεπώς, είδηση, σε μια χώρα που περίμενε να τελειώσει ένας αναμενόμενος και προαναγγελθείς καύσωνας για να σβήσουν από μόνες τους οι δασικές πυρκαγιές, βρίσκεται στο ότι υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα υπουργείο Πολιτικής Προστασίας.

Δεν πρόκειται για ευφυολόγημα, αλλά για την ωμή πραγματικότητα μιας χώρας που, όπως εκ του αποτελέσματος προκύπτει, καίγεται αβοήθητη στον πρώτο καύσωνα,

• χωρίς καμία πολιτική προσαρμογής στις νέες δυσμενείς συνθήκες της κλιματικής κρίσης,
• χωρίς καμία πολιτική για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των ευάλωτων οικοσυστημάτων
• κι ακόμη χωρίς κανένα σχεδιασμό για την προστασία της φύσης και της περιουσίας των πολιτών απέναντι στα ακραία φυσικά φαινόμενα που προκαλεί η κλιματική κρίση.

Μια κρίση που αντί να αποτελεί αιτία εγρήγορσης, κινητοποίησης και λήψης μέτρων πρόληψης, καταστολής και αποκατάστασης, χρησιμοποιείται από τους υπεύθυνους σαν άλλοθι για να δικαιολογηθεί η απουσία πολιτικής.

Έτσι, οι πολίτες βλέπουν τις περιουσίες τους να καίγονται αβοήθητες, καθώς και τη φύση και τα οικοσυστήματα που τους συντηρούν και που συνιστούν στοιχεία της ανάπτυξης της υπαίθρου να καταστρέφονται απροστάτευτα.

Αφού το μόνο που το κράτος κάνει με επιτυχία όταν ξεσπούν δασικές πυρκαγιές, είναι να εφαρμόζει το καταστροφικό μέτρο της εκκένωσης από τους κατοίκους των φλεγόμενων περιοχών.

Μια συνταγή αποτυχίας για την προστασία του περιβάλλοντος, του φυσικού πλούτου και της περιουσίας των πολιτών. Γιατί έτσι χάνεται και η τελευταία ελπίδα να σβήσουν εγκαίρως οι πυρκαγιές, χωρίς να προκαλέσουν μεγάλες καταστροφές.

Γιατί είναι γνωστό ότι η φωτιά σβήνει στην αρχή, πριν να αρχίσει η εξάπλωσή της. Αν χαθεί αυτή η ευκαιρία επειδή η περιοχή έχει εκκενωθεί και δεν υπάρχει κανείς να τρέξει για την κατάσβεση, το παιχνίδι του περιορισμού της εξάπλωσης και του μετριασμού των καταστροφών χάνεται ανεπιστρεπτί.

Εδώ, η υποκριτική αναφορά στην προστασία της ανθρώπινης ζωής γίνεται αιτία για τεράστιες οικολογικές καταστροφές και απώλειες περιουσιών. Σπίτια που αποτελούσαν όνειρο ζωής για τους αγωνιστές της υπαίθρου, αλλά και χωράφια και δασικές εκτάσεις και ζωντανά και περιβαλλοντικά συστήματα που συμβάλλουν στην οικολογική ισορροπία και στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και που αποτελούν το φυσικό κεφάλαιο της πρωτογενούς παραγωγής, βασικές συνιστώσες δηλαδή και πλουτοπαραγωγικές πηγές της ανάπτυξης, καταστρέφονται εγκαταλελειμμένα από κάθε ανθρώπινη προστασία και βοήθεια.

Και είναι υποκριτική η επίκληση στην προστασία της ανθρώπινης ζωής, γιατί ο καλύτερος τρόπος για να την επιτύχουν, αν πράγματι οι κυβερνώντες ενδιαφέρονταν, ήταν να σχεδιάσουν έργα πρόληψης των πυρκαγιών και μετριασμού των συνεπειών τους, καθαρίζοντας εγκαίρως τα δάση από την καύσιμη ύλη και διανοίγοντας δασικούς δρόμους και αντιπυρικές ζώνες.

Και όλα αυτά την άνοιξη, όχι κατόπιν εορτής, στις 20 Ιουλίου, οπότε και διεξήχθηκε ο διαγωνισμός για την αντιπυρική προστασία της Περιφέρειας Αττικής.

Και βέβαια, για να ασκηθεί πολιτική πρόληψης των συνεπειών της κλιματικής κρίσης και αποφυγής ή μετριασμού των φυσικών καταστροφών που τα ακραία φαινόμενα προκαλούν, χρειάζονταν και μια δασική υπηρεσία, στελεχωμένη και με ενεργό ρόλο στη διαχείριση των φυσικών κινδύνων. Όχι αποδυναμωμένη, υποστελεχωμένη και χωρίς αρμοδιότητες για την προστασία από τις φωτιές.

Κι ακόμη, αν πράγματι οι κυβερνώντες ενδιαφέρονταν για τις ανθρώπινες ζωές, έπρεπε να έχουν αξιόμαχες, στελεχωμένες και εξοπλισμένες με σύγχρονο εξοπλισμό και μέσα υπηρεσίες δασοπυρόσβεσης. Κι όχι μια πυροσβεστική με 3.500 κενά στο προσωπικό και με εναέρια μέσα ηλικίας 50 ετών. Που όταν πέφτουν αποκαλούν τους πιλότους – θύματα της ανετοιμότητας του κράτους ήρωες για να τους αποζημιώσουν.

Οι πιλότοι είναι ήρωες επειδή αναγκάζονται να πετούν με τέτοια απαρχαιωμένα αεροπλάνα. Όχι όταν σκοτώνονται, σβήνοντας τις πυρκαγιές με αυτά.

Η πλήρης αδιαφορία του κράτους για τα οικοσυστήματα που καταστρέφονται απροστάτευτα, καταγράφτηκε με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο στην πρόσφατη ψηφοφορία στον Ευρωκοινοβούλιο. Όπου η ΝΔ, από κοινού με τους ακροδεξιούς της Μελόνι, της Λεπέν, του Όρμπαν, της Νίκης και των Σπαρτιατών, καταψήφισε την υποχρέωση των ευρωπαϊκών κρατών να αποκαθιστούν ένα τουλάχιστον 20% των οικοσυστημάτων τους που υποβαθμίζονται και καταστρέφονται.

Άλλη μια απόδειξη του αντικοινωνικού, αντιπεριβαλλοντικού και οπισθοδρομικού τρόπου που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί κυβερνώντες τη φύση, τα οικοσυστήματα και την πράσινη ανάπτυξη. Τα οποία θυσιάζουν στον βωμό του πρόσκαιρου κέρδους για έναν τουρισμό εκτός στόχων βιώσιμης ανάπτυξης και μια ενεργειακή ανάπτυξη εκτός πλαισίου πράσινης μετάβασης.

Η πλήρης απουσία Πολιτικής Προστασίας τεκμηριώνεται όμως και στην Έκθεση του Ινστιτούτου ΕΝΑ για την πορεία υλοποίησης του ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην Εφημερίδα των Συντακτών. Όπου επιβεβαιώνεται η πλήρης αποτυχία της κυβέρνησης στην υλοποίηση έργων πολιτικής προστασίας.

Αφού από τα δεκάδες δις του ταμείου, ένα ελάχιστο ποσοστό, μόλις 187,5 εκατομμύρια ευρώ, ενεγράφησαν για την πολιτική προστασία.

Και από αυτά, ένα απειροελάχιστο ποσοστό, μόλις 938.000 ευρώ, απορροφήθηκε σε δύο μόλις έργα. Και αυτά για παροχή συμβουλευτικής υποστήριξης…

Αν η κυβέρνηση διέθετε, πράγματι, πολιτική προστασίας, στο τέλος κάθε χρονιάς με τεράστιες οικολογικές καταστροφές, θα έπρεπε να σημειώνει στον κρατικό προϋπολογισμό τη μείωση του φυσικού κεφαλαίου της χώρας εξ αιτίας των πυρκαγιών.

Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ. Ούτε το 2021, όταν η οικολογική καταστροφή στη χώρα μας ήταν πολλαπλάσια σε σχέση με των γειτονικών μας μεσογειακών χωρών με τις ίδιες μετεωρολογικές συνθήκες και κάτω από τα ίδια ακραία φαινόμενα.

Αντίθετα, σύμφωνα με την πολιτική των κυβερνώντων οι οικολογικές καταστροφές προβάλλονται σαν ευκαιρίες για την αυτοκαταστροφική ανάπτυξη του πρόσκαιρου κέρδους. Όλο και κάποια ξενοδοχειακή μονάδα θα ξεφυτρώσει στη θέση του δάσους που κάηκε και όλο και κάποιο αιολικό πάρκο θα αναδυθεί.

Μόνο που αυτή η ανάπτυξη του τσιμέντου εκεί που κάποτε υπήρχαν δάση και πράσινο και φυσικά οικοσυστήματα ανατροφοδοτεί την κλιματική κρίση και ενισχύει τη μανία των φυσικών καταστροφών.

Η απουσία πολιτικής προστασίας τεκμηριώθηκε με ειλικρίνεια από τον ίδιο τον πρωθυπουργό on camera λίγα χρόνια πριν στην Κέρκυρα, με αφορμή ένα δάσος που χάθηκε για να κτιστεί στη θέση του ένα μεγάλο ξενοδοχείο.

«Τα δάση κάποτε θα καούν» δήλωσε, όταν ρωτήθηκε σχετικά.

Υπονοώντας εμμέσως πλην σαφώς ότι τα ξενοδοχεία, όταν η Ελλάδα χάσει το εύκρατο κλίμα της και τη σπάνια ελληνική φύση και γίνει… Σαχάρα, θα συνεχίσουν να υπάρχουν.