Ψωνίζεις στο ζαχαροπλαστείο κι αφού έχεις ολοκληρώσει τη συσκευασία και έχεις δέσει ακόμη και την κόκκινη κορδελίτσα, τότε θυμάσαι ότι πρέπει να διαλέξεις και τις πάστες …Τόσο λογικό! Κι όμως η θερινή παραίτηση Τσίπρα οδήγησε στην παράκαμψη του αυτονόητου.

Προτάχθηκε η εκλογή Προέδρου από την πολιτική αποτίμηση στο συνέδριο που δηλώθηκε καθησυχαστικά, ότι αυτό θα ακολουθήσει. Είχε προεξοφληθεί η νικήτρια κι ο απολογισμός απωθείτο στη μετά την εκλογή της εποχή. «Όλα σικέ!» όπως γράφανε παλιά για τους αγώνες κατς! Το συνεδριάκι πήγαινε για πάρτι της νικήτριας, ωστόσο άλλες αποδείχθηκαν αι βουλαί του λαού.

Φθινοπώριασε, οι Ομπρέλες ανοικτές και τα πράγματα οδηγήθηκαν στο άλλο άκρο και στη φετιχοποίηση της συνεδριακής ημερομηνίας. Οι αποχωρούντες απαιτούσαν να συντελεστεί το 4ο άρον-άρον πριν βγει το φθινόπωρο, προκειμένου να το χρησιμοποιήσουν ως ακροτελεύτια τελετή. Θα ήταν ένα προεξοφλημένο ξεκατίνιασμα, που θα ονομαζόταν συνέδριο, αλλά θα διαφήμιζε το κυοφορούμενο τότε εγχείρημα της ΝΕΑΡ (το συνέδριο ως παρένθετη μήτρα).

Η ετερόκλητη συμμαχία Κασσελάκη ολοκλήρωσε τον Νοέμβριο τις αποπομπές με την έξοδο της ΝΕΑΡ να συνοδεύεται από προσπάθεια καταδίκης των εμπρηστικών συμπεριφορών θεσμικών παραγόντων (νικητών). Φάνηκε από την πρώτη στιγμή, ότι το πράγμα θα έχει συνέχεια. Η διεκπεραίωση της συνεδριακής υποχρέωσης που είχε αναληφθεί, έπρεπε λοιπόν να βγει χωρίς την διακύβευση εκλογής οργάνων κι αποτύπωσης των νέων ασταθών ισορροπιών. Μιλάμε για ένα χειμερινό συνέδριο μαϊμού με σώμα συνέδρων στο μιλητό.

Το συνεδριάκι που ξεκίνησε λοιπόν για ανώδυνο πάρτι και παραλίγο να εξελιχθεί με τις Ομπρέλλες σε συνέδριο – θορυβώδη κηδεία, ήταν πλέον έτοιμο να ξεκινήσει ως μαϊμουδοσυνέδριο «θέσεων». Ο Τσίπρας, μόλις δυο ώρες πριν το ανατίναξε, όπως δεν θα έκανε ούτε ο Σημίτης στον ΓΑΠ. Οι μετέχοντες στο 4ο συνέδριο κατελήφθησαν από τεταρταίο πυρετό.

Πολλοί σκέφτηκαν τότε πως ό,τι δεν επικυρώνει συντεταγμένα το νέο, ευλόγως οδηγεί σε βρικολάκιασμα του παλιού. Θεωρήθηκε ωστόσο, ότι εξελίσσεται μια άνιση μάχη οπισθοφυλακών, όπου το παλιό θα εμπόδιζε το νέο, το οποίο ασχέτως αν είναι καλύτερο δεν παύει να είναι λιγότερο ψοφοδεές. Κι η εικόνα των προσώπων είχε κάτι το παράδοξο, σαν από Μακρόν και Μπριτζίτ.

Το μαΐμουδοσυνέδριο πήγαινε βουρ για αληθινό συνέδριο. 3.500 άνθρωποι άρχισαν λοιπόν να επιχειρηματολογούν, να χειρονομούν, να ελεεινολογούν, να απειλούν και να αλληλογιουχάρονται στο μοτίβο του ‘εσωτερικού εχθρού’ και του ξανθοπουλικού δράματος με το παλληκάρι που του κλείνουν τον δρόμο. Κάτι άλλα UFO πίστεψαν, ότι ήρθε η ώρα να αφορίσουν την Κεντροαριστερά και να κηρύξουν την κομμουνιστική επανίδρυση. Μακριά νυχτωμένοι όλοι τους…

Αίφνης οι «ανιδιοτελείς» Πολάκης, Γιωργοτσίπρας, Παπάς και Φάμελος με κάτι υπογραφές έκαναν το θαύμα κι όλα έληξαν -,μαζί και το συνεδριάκι – χωρίς τίποτε να προστεθεί. Αποκαθηλώθηκε βέβαια ο Αλέξης, πράγμα που είχε επιχειρηθεί και παλιότερα χωρίς συνέδριο.

Όσοι έχουν συμμετάσχει στη ζωή τους έστω και σε εξωραϊστικό σύλλογο, αντιλαμβάνονται, ότι η διαχείριση της οργής των 3.500 και η δημιουργία μιας ολότελα άχρηστης κρίσης που ‘αποτράπηκε’ στο 90’ έχουν στοιχεία από το παλιούς αγώνες κατς στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, που οδήγησε κάποιους να γεμίσουν την Αθήνα με συνθήματα «ΟΛΑ ΣΙΚΕ!»

Η Παναγιά έβαλε το χέρι της κι ο πλειοψηφών Πρόεδρος που «σήκωσε το γάντι Τσίπρα», δεν επέβαλε εκλογές, όπως θα μπορούσε (επιμένοντας ή με παραίτηση κλπ), οι σύμμαχοί του οι ανιδιοτελείς ‘ενδιάμεσοι’ συνασπίστηκαν, ο πρόεδρος της διαδικασίας δεν έβαλε καν σε ψηφοφορία την προεδρική πρόταση (!) και το κυριότερο ο ίδιος ο Πρόεδρος ψήφισε στο τέλος την πρόταση των ενδιαμέσων, για να καραφλιάσουν οι λιγοστοί που το αντιλήφθηκαν.

Γιατί οι περισσότεροι σύνεδροι πήραν βαρύθυμοι τον δρόμο της εξόδου αμήχανοι αν θα πρέπει να χαρούν που δεν χύθηκε αίμα, τσαντισμένοι που δεν λύθηκε τίποτε μετά από τετραήμερη ταλαιπωρία κι υποψιασμένοι, ότι κάτι παίχτηκε πίσω από την πλάτη τους και κάποιος τους θεωρεί κορόιδα. Οι πλείστοι θα το σκεφτούν πολύ σοβαρά αν τους ξαναπούν για Τάε κβο ντο.

Η συνεχής εργαλειοποίηση του κόσμου της Αριστεράς από τους φωτισμένους ηγέτες βιώνεται ως συνεχή αδειάσματα που θα καταλήξουν, αφού τους αδειάσουν όλους με τόση περίσσια εξυπνάδα στο τέλος να απομείνουν με την κενή σακούλα.

Τα κίνητρα του απόντος εμπρηστή ερευνώνται. Ερευνητέο είναι μεταξύ άλλων το δάσκαλε που δίδασκες, μιας κι η συμβουλή προς τον μαθητή Γαβριήλ περί αναμονής μέχρι την μετεκλογική Δευτέρα της 9ης Ιουνίου δεν τηρήθηκε από τον συμβουλάτορα. Τι άραγε επέσπευσε τις εξελίξεις;

Θα μείνουν όλα εκεί σαν να ξύπνησε η αρκούδα από χειμέριο νάρκη λίγο πριν το συνέδριο και ξανάπεσε σε αυτήν αμέσως μετά; Δύσκολο!

Σχετίζονται άραγε και πως, διάφορα προηγηθέντα επεισόδια και δεν εννοώ ερωτηματολόγια, ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, «κοινωνικές» επισκέψεις συριζαίων σε άλλα κόμματα κι εκδηλώσεις, όσο κυρίως το χρονικώς ύποπτο πλήγμα από το news247 περί της εταιρείας Κασελάκη.

Μπορεί απλώς να τα πήρε κατά την έκφρασή του ή και να είναι αυτό που είπε ο Ελευθέριος Βενιζέλος για τον εαυτό του το 1935: «Ελενίτσα, οι μεγάλοι μαστόροι κάνουν και τα μεγάλα λάθη!»

(*)Τεταρταίος πυρετός (περιοδικότητα 72 ωρών), χαρακτηριστικός της ελονοσίας από Plasmodium malariae’