Επειδή η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο, η χώρα οδηγείται σε εκλογές. Μεγάλο το κόστος που έχει πληρώσει ο ελληνικός λαός τα πέντε χρόνια της κρίσης. Βεβαίως οι θυσίες που έγιναν, δεν συνοδεύτηκαν από μεγάλες αλλαγές που θα είχαν ως σκοπό να ανασυγκροτήσουν το Ελληνικό κράτος. Προς την κατεύθυνση αυτή δεν έγινε τίποτε.

Αντίθετα εξ αρχής επιλέχθηκε η τακτική της άτακτης υποχώρησης και της κατάργησης κάθε δικαιώματος, εργατικού, ασφαλιστικού, υγείας, παιδείας. Περικοπές και σκληρή φορολόγηση, υπερφορολόγηση, εκείνων βεβαίως που πάντοτε πλήρωναν και σηκώνουν τα βάρη. Αντίθετα το καθεστώς ασυλίας για τους ισχυρούς, τις τράπεζες και τους ημέτερους ενισχύθηκε.

Οι κυβερνώντες, πέραν της αλαζονείας τους και της πελατειακής τους τακτικής, ακόμη και μέσα σε αυτές τις συνθήκες, αμετανόητοι, επιδίωξαν την εξουσία με πάθος, είτε γιατί έχουν ταυτιστεί μαζί της και δεν μπορούν να ζήσουν μακριά της κυρίως όμως γιατί με τον τρόπο αυτό εξυπηρετούνται και εξυπηρετούν τους δικούς τους ανθρώπους.

Στο βρόντο λοιπόν οι θυσίες τόσων χρόνων. Όσοι οδήγησαν τη χώρα στη δεινή αυτή θέση, σαφώς δεν έχουν πάρει είδηση της συμφοράς και των δυσκολιών που κάθε εργαζόμενος περνά, τα αδιέξοδα των ανέργων, την απελπισία των νέων που ξενιτεύονται κατά χιλιάδες για να δουν τα όνειρα τους και το δυναμισμό τους να παίρνουν σάρκα και οστά.

Πέντε χρόνια, χωρίς κανένα σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, κανένα πρόγραμμα. Μόνο μπαλώματα και δόσεις που μας φέρνουν ακόμη πιο πίσω. Τρίμηνο το τρίμηνο, από τρόικα σε τρόικα, όλα στο βωμό της επίτευξης των ψευδών αριθμητικών στόχων. Αυτών που λογιστικά φύλλα γεμίζουν και που σημαίνουν μόνο δυστυχία και οπισθοδρόμηση.

Πολιτικοί με πατριωτισμό, όχι ψευδεπίγραφο, όχι ψευδεπίγραφο, αλλά με νόημα, σχέδιο, η χώρα μας δεν έχει γνωρίσει τα τελευταία σαράντα χρόνια. Αυτή είναι η αλήθεια!

Ας ελπίσουμε πως αυτή τη φορά ο λαός θα ανατρέψει επί της ουσίας αυτές τις αδιέξοδες τακτικές που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Ας ευχηθούμε κυρίως να είναι η αρχή μιας νέας νοοτροπίας.

Πάντως οι άσπονδοι φίλοι μας στην Ευρώπη, συνειδητοποιούν πως δεν μπορούν να εκβιάζουν λαούς και να θέλουν να τους κατευθύνουν. Ή διαπίστωσαν πως αυτή η ανίκανη πολιτική ομάδα που κυβερνούσε τόσα χρόνια, αδυνατεί να συγκροτήσει σχέδιο ανασύνταξης και επανεκκίνησης της οικονομίας, οπότε αναζητούν άλλα πρόσωπα και άλλους χώρους.

Τα αναφέρω αυτά γιατί η υποδοχή του αδιεξόδου της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και η προσφυγή στις κάλπες, μάλλον με χλιαρό τρόπο αντιμετωπίστηκε στην Ευρώπη. Κάποιοι, οι πιο σκληροί, από Γερμανία πλευρά, ανέβασαν, από υποχρέωση περισσότερο ή ίσως για να μην ξεχνάμε ποιοι είναι εκείνοι που αποφασίζουν, τους τόνους.

Οι περισσότερες χώρες και τα ΜΜΕ αναγνώριζαν την αποτυχία των κυβερνώντων να σχεδιάσουν και να δρομολογήσουν λύσεις.

Εκτίμηση μου είναι λοιπόν πως η διαπραγμάτευση με την Ευρώπη είναι ανοικτή υπόθεση. Ο εξορθολογισμός των πολιτικών, αυτών που επί της ουσίας θα επιτρέψουν στη χώρα μας – και στις υπόλοιπες – να εξέλθει της κρίσης και να επανέλθει σε θετικά πρόσημα η ανάπτυξη στην Ευρώπη, παραμένει ένα ζητούμενο και κάθε πρόταση προς την κατεύθυνση αυτή, μπορεί να υιοθετηθεί.

Ασφαλώς αυτό το κυνήγι των μαγισσών, χαλκευμένων αριθμών και συνεχών δανείων, οδηγεί σε κέρδη όσους κλείνουν τις συμφωνίες, αλλά δεν είναι δυνατόν να οδηγήσει τη χώρα σε έξοδο από την κρίση. Μια λογική λοιπόν διαπραγμάτευση, συνοδευόμενη από ένα πενταετές αναπτυξιακό πρόγραμμα με συγκεκριμένες δράσεις στους τομείς που η χώρα μας έχει πλεονέκτημα, καθώς και μια σειρά δομικών αλλαγών, ενός αποτελεσματικού κράτους, μπορεί κατά την άποψη μου να προχωρήσει.

Ένα πρώτο εργαλείο, προς το οποίο ως τώρα η χώρα μας, με τις κλασικές απελπιστικά αργές αντιδράσεις της, μπορεί να αξιοποιήσει, δεν είναι άλλο από το πακέτο ανάπτυξης της Ε.Ε. Εννοώ τα 300 δις που θα δοθούν στην ενίσχυση επιχειρηματικών δράσεων, επενδύσεων της Ευρώπης το επόμενο διάστημα. Εδώ είναι εφικτό να προκύψει ένα σημαντικό πακέτο χρηματοδότησης, του πρωτογενούς τομέα, του τουρισμού, της καινοτομίας, κάθε θετικής επιχειρηματικής προσπάθειας που γίνεται στη χώρα μας.

Με τέτοιες ενέργειες και στρατηγικό σχεδιασμό, μπορεί η χώρα να ξεκινήσει. Να βγει από το τέλμα. Βεβαίως θα πρέπει να συμφωνήσουμε όλοι σε μεγάλες, δομικές αλλαγές. Η κατάργηση της γραφειοκρατίας, η απλοποίηση της φορολόγησης, η εξωστρέφεια με μέθοδο και το κτίσιμο brand name για τα προϊόντα μας, η προσέλκυση επενδύσεων, με ανταποδοτικές ρήτρες για τη χώρα, μπορεί να έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα . Ας  επιστρατευθούμε για να κτίσουμε τη νέα εποχή με μας για τα παιδιά μας. Οι εσωτερικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, στη διαφανή διαχείριση των πόρων, στην αποτελεσματική υγεία, στην σύγχρονη δημόσια εκπαίδευση ποιότητας, είναι απαραίτητες παράμετροι.

Με ένα απλό φορολογικό σύστημα, με το κράτος εγγυητή των θεσμών και την επανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών, με την ανάδειξη της αξιοκρατίας σε εθνική επιταγή, δρόμος υπάρχει.

Τρόπος  για να βγούμε από αυτό το φαύλο κύκλο μπορεί και πρέπει να κτιστεί. Συγκρότηση χρειάζεται, επιστράτευση, εμπιστοσύνη, και τα πράγματα μπορούν γρήγορα να αρχίσουν να βελτιώνονται.

Αλλαγή νοοτροπίας απαιτείται και συνέργειες. Ας δει καθένας μας τι μπορεί σε αυτή την πορεία να συνεισφέρει, κι ας το κάνει με συνείδηση και ευθύνη. Τότε το άθροισμα αυτής της συλλογικής δράσης θα μας οδηγήσει με σταθερότητα, χωρίς φόβο στη νέα εποχή. Διαφορετικά θα γυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας, θα δαιμονοποιούμε πολλούς, όχι άδικα ίσως, αλλά αυτή η στάση δεν μας βγάζει από την δίνη. Αντίθετα επιδεινώνει την κατάστασή μας.

Έχουμε χρέος να ανασυνταχθούμε, να δράσουμε και να επενδύσουμε στις λύσεις, εκείνες που μας ταιριάζουν και αντιστοιχούν στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.