Η συνεδρίαση της ΚΟ της ΝΔ ήταν μάλλον μια διαδικασία εκτόνωσης παρά αποφάσεων. Ο Σαμαράς ξεκαθάρισε ότι παραμένει, ενώ αυτοί που φιλοδοξούν να τον αντικαταστήσουν έκριναν ότι δεν ήρθε η ώρα να κάνουν την κίνηση, πλην της Ντόρας Μπακογιάννη που ζήτησε ευθέως την παραίτηση Σαμαρά, αλλά χωρίς κι αυτή να θέσει το θέμα σε ψηφοφορία.

Το ζήτημα της ηγεσίας της ΝΔ όμως παραμένει ανοιχτό, παρά τις προθέσεις Σαμαρά και την διστακτικότητα των δελφίνων. Διότι το βασικό πρόβλημα της ΝΔ παραμένει η συγκεχυμένη πολιτική της τακτική και η ανυπαρξία στρατηγικής, απέναντι στην κυβέρνηση και κυρίως απέναντι στην εχθρική κοινή γνώμη. Χαρακτηριστικό της ιδεολογικής σύγχυσης που επικρατεί μέσα στη ΝΔ είναι η άποψη που εκφράζουν οι ακραία νεοφιλελεύθεροι, όπως η Ντόρα και ο Κυριάκος, που αποδίδουν την ήττα σε ελλειπή εφαρμογή του μνημονίου!

Ασκούν μάλιστα και κριτική στον Σαμαρά, επειδή λέει υπήρξε αντιμνημονιακός πριν το 2012! Δεν έχουν προφανώς αντιληφθεί ότι εάν ο Σαμαράς είχε ψηφίσει και το πρώτο μνημόνιο, όπως η Ντόρα, απλώς θα είχε χάσει τις εκλογές ήδη από το 2012 και αυτή τη στιγμή είναι αμφίβολο εάν θα υπήρχε καν ΝΔ. Ο λόγος που η ΝΔ παραμένει κόμμα με αξιοπρόσεκτα ποσοστά είναι ακριβώς αυτός: ότι  κατάφερε να εγκλωβίσει κρίσιμες μάζες ψηφοφόρων στην προοπτική μιας επιτυχούς διαπραγμάτευσης, με έναν πρόεδρο που έδειχνε να αντιλαμβάνεται αρχικώς τη λανθασμένη συνταγή του προγράμματος προσαρμογής.

Η φανατική πίστη στον νεοφιλελευθερισμό και στην ιδεοληψία του «λιγότερου κράτους», είναι μια ιδεοληψία που έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με την πραγματικότητα, αφού το ελληνικό πρόβλημα δεν έγκειται στο μέγεθος του κράτους, αλλά στη διαπλοκή του με το κεφάλαιο, δηλαδή στην «ιδιωτικοποίηση του δημοσίου». Η Ελλάδα όχι μόνο δεν χρειάζεται λιγότερο κράτος, αλλά έχει ανάγκη κράτους, που ουσιαστικά δεν διαθέτει καν, εφόσον η δημόσια σφαίρα έχει παραδοθεί στις επιχειρηματικές ελίτ. Επομένως, μέσα στη ΝΔ, οι τάσεις που αντιγράφουν τυφλά τον ήδη εκτός μόδας διεθνώς νεοφιλελευθερισμό δεν έχουν τύχη στην κούρσα διαδοχής στη ΝΔ.

Ούτε βεβαίως έχουν τύχη οι ακροδεξιοί, παρότι ο Βορίδης έκανε μια ουσιώδη παρατήρηση στην ομιλία του, αποδίδοντας «το εκλογικό αποτέλεσμα στις περιοριστικές δημοσιονομικές πολιτικές σε περιβάλλον ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς». Η ακροδεξιά είναι εκτός κάδρου πλέον, εφόσον η ΝΔ θα κινηθεί προφανώς προς την κεντροδεξιά της κοίτη, προσπαθώντας να επανακτήσει τον χώρο που έχει ήδη καταλάβει ο Σύριζα και εν μέρει το Ποτάμι.

Επομένως, απομένουν οι Δένδιας, Κεφαλογιάννη και Στυλιανίδης για την διεκδίκηση της προεδρίας, μόλις γίνει αντιληπτό ότι η θητεία του Σαμαρά είναι πλέον εμπόδιο και συνιστά μέγιστο κίνδυνο συρρίκνωσης. Αυτά τα στελέχη μίλησαν στην ΚΟ προσεκτικά, ασκώντας κριτική στους χειρισμούς Σαμαρά, χωρίς όμως να θέσουν ευθέως ζήτημα αλλαγής αρχηγού αυτή τη στιγμή, παραπέμποντας το ζήτημα στο άμεσο μέλλον, στα πλαίσια ενός συνεδρίου. Βεβαίως η δήλωση Δένδια περί «ακάματου πρωθυπουργού» δείχνει πως δεν  υπάρχει σαφές ηγετικό σχέδιο, ενώ ο Ευριπίδης Στυλιανίδης έκανε μια ομιλία πέριξ των ιδεολογικών ζητημάτων, μιλώντας γενικά εναντίον του νεοφιλελευθερισμού.

Τέλος, η Ολγα Κεφαλογιάννη έκανε μια συνοπτική ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος, τονίζοντας την υποκατάσταση του ιστορικού ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Έκανε επίσης την ενδιαφέρουσα παρατήρηση πως η ψήφος «δεν ήταν τόσο τιμωρητική, αλλά είχε κοινωνικά ταξικά χαρακτηριστικά», ενώ άσκησε προσεκτική, αλλά σαφή κριτική στην ακροδεξιά στροφή του Σαμαρά, μιλώντας «για την ανάγκη στροφής της ΝΔ προς το κέντρο». Η Κεφαλογιάννη κινείται μεν αθόρυβα αλλά είναι η πιο δημοφιλής στο εσωτερικό της ΝΔ και δείχνει μάλλον έτοιμη να κινηθεί προς την προεδρία την κατάλληλη στιγμή,  πολύ περισσότερο που την ευνοεί το γεγονός της πρωθυπουργίας Τσίπρα, η οποία αποστρατεύει πολιτικά, εκ των πραγμάτων, όλους τους υπολοίπους δελφίνους της ΝΔ. Μένει βεβαίως η περίπτωση Αβραμόπουλου, πλην όμως ο επίτροπος δεν δείχνει προς το παρόν να εμπλέκεται.

Εν τέλει, τώρα μόλις αρχίζει το παιχνίδι διαδοχής στη ΝΔ. Εάν η κυβέρνηση καταλήξει σε συμφωνία τον Ιούνιο με τους δανειστές, τότε ο Σαμαράς δεν έχει κανένα μέλλον, καθώς η παραμονή του στην ηγεσία θα είναι τεράστιο εμπόδιο για την ριζική ανασύνταξη της ΝΔ, ενόψει μιας κυβέρνησης τετραετίας του ΣΥΡΙΖΑ.