Όταν ο αντίπαλος σου (εσωκομματικός) ετοιμάζεται να απαγχονιστεί, δεν του κρύβεις το σκοινί. Αυτό σκέφτηκε ο καλός Χαλίφης για τον πονηρό Ιζνογκούντ και τον άφησε να πάει στο «ΑΛΦΑ» με την κ Αχτσιόγλου, που έχει δαιμονοποιηθεί πλήρως στα μάτια των συριζαίων…

Στο «ΑΛΦΑ» ο Ιζνογκουντ κατάφερε έναν δεύτερο καίριο αυτοτραυματισμό μετά την φοβερή σκηνή της από κοινού απαγγελίας του με την κ Αχτσιόγλου βαρυσήμαντου δήλωσης στην ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ του Νοεμβρίου. Η αμίμητος εκείνη παρωδία του διδύμου Καρλ Λιμπκνεχτ-Ρόζα Λούξεμπουργκ ξαναπαίχτηκε προς εμπέδωση του μηνύματος.

Στην μεγαλόνησο μια παροιμία λέει: «το περίσσιο χαλάει το ίσιο!» σχολιάζοντας τις βλαπτικές επιπτώσεις της υπερβολής. Ο Χαλίφης δεν αρκέστηκε στις εντυπώσεις που κέρδισε με την επίδειξη ανωτερότητας και αδιαφορίας αλλά πηγαίνοντας ο ίδιος στο «ΑΛΦΑ» θέλησε να λεηλατήσει τις φτωχές εντυπώσεις της πρωτοβουλίας Ιζνογκούντ, επιδεικνύοντας κυριαρχία (έχω εκπρόσωπο στο πάνελ!).

Στο ίδιο σφάλμα της αμετροέπειας και της υπερβολής υπέπεσε και χτες στην Πολιτική Γραμματεία. Η αδυναμία των 17 κλωστών να μετατραπούν σε 17 κλωτσιές σήμανε την οριστική και πλήρη αποτυχία του προνουτσιαμέντο.

Γιατί ό,τι απέτυχε ως μουσική δωματίου δεν υπήρχε περίπτωση να σταθεί σε αίθουσα συναυλιών ή πολύ περισσότερο σε ανοικτό στάδιο. Τυχόν εφετείο του εγχειρήματος σε κεντρική Επιτροπή ή σε Συνέδριο θα οδηγούσε σε περίπατο Κασσελάκη. Του αρκούσε λοιπόν να πει μπροστά στην Πέμπτη του συνεδρίου: Κύριοι σύντροφοι, ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.

Αντ’ αυτού επιδόθηκε σε περιττούς παληκαρισμούς με αποτέλεσμα ο Ιζνογκούντ, τη υποδείξει απομακρυσμένων SMS, να του πει στο τέλος το επικό: «Αν το επιθυμεί ο Πρόεδρος έχει κάθε δικαίωμα να ανοίξει καταστατικά την διαδικασία προεδρικής εκλογής» και να ζητήσει απόσυρση της επιστολής του.

Κάποιος νουνεχής θα παρατηρούσε ότι αν το επιθυμεί ο Πρόεδρος θα ρωτήσει την Farley κι όχι τον Ιζνογκουντ. Τα καταστατικά χρειάζονται για να διευθετούν τι γίνεται με την αμφισβήτηση αν τυχόν την επιθυμεί διακαώς ο Ιζνογκουντ αλλά ας μην μπλέκουμε τώρα με ψιλά γράμματα. Το τι σημαίνει παίρνω πίσω μια επιστολή μπορεί να το απαντήσει μόνον ο συριζαικός φουτουρισμός Είναι στιχάκι από Μαγιακόφσκι.

Ωστόσο ο Χαλίφης και πάλι μπήκε στο πειρασμό του περίσσιου, εν προκειμένω όχι της ανδρείας αλλά της καλοσύνης και το αποδέχθηκε ασμένως χωρίς να φαντάζεται την ντουζίνα πρωτοσέλιδων περί άτακτης υποχώρησης του , την οποία παρήγαγε με τον μεγαλειώδη ελιγμό αντί της δέουσας σταυροπαναγίας.

Μικρό το κακό με τον θορυβώδη Ιζνογκούντ που αποτελεί εν τέλει με την συμπεριφορά του και την κύρια πηγή της συμπάθειας του λαού προς τον Χαλίφη. Εξάλλου οι όμορφοι δελφίνοι, όμορφα καίγονται. Είναι αμφίβολο αν θα πάρουν καν το λόγο στο Taekwodoo.

Όσοι όμως παρωθούν τους συριζαίους στο να πηδούν ένας-ένας από τον 7^ο όροφο σε αυτό τον συνεχιζόμενο χορό του Ζαλόγγου, χειροκροτώντας τους στην πτώση και λησμονώντας τους μετά, δεν επιθυμούν όντως να δουν  μια την Ρόζα και μια τον Κάρλ στην Κουμουνδουρία. Απλώς για λογαριασμό του Μητσοτάκη ευελπιστούν στην παράταση της εσωστρέφειας και την επιβράδυνση της ανάκαμψης. Κι αυτό τον σκοπό  η έλλειψη αδιαλλαξίας του Χαλίφη τον εξυπηρέτησε.

Όποιος λοιπόν βγάζει το εξάσφαιρο θα πρέπει να είναι αποφασισμένος να το χρησιμοποιήσει αλλιώς … του βγαίνει ξινό. Η για να το πούμε πιο καλλιτεχνικά,  όπως ίσως θα το έψελνε ο μέγας Τόλης: «οι άνδρες δεν μιλούν πολύ, στο νου σου να το γράψεις!»

https://youtu.be/y8aCCWBeioY?si=nBPdfIDyE4zb5c46