Ο τίτλος είναι δανεικός από ένα τραγούδι του αείμνηστου Θεσσαλονικιού τροβαδούρου, του Γιώργου Ζήκα, με τίτλο «κερκιδόνες», επίκαιρο πάντα όσο θα υπάρχουν φαινόμενα βίας και χουλιγκανισμού.

Αφορμή άλλο ένα τραγικό περιστατικό βίας στα γήπεδα, που συγκλονίζει την κοινή γνώμη, με έναν αστυνομικό, ένα νέο άνθρωπο να παλεύει για τη ζωή του, ελπίζοντας να τα καταφέρει και να μην προστεθεί στο μαύρο κατάλογο των θυμάτων μιάς αδιανόητης (αλλά ίσως εξηγήσιμης) βαρβαρότητας.

Όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, άπαντες (πολιτικοί και κόμματα, αθλητικοί παράγοντες , φορείς κλπ) σπεύδουν να καταδικάσουν, να κατακρίνουν, να ευχηθούν το γεγονός να είναι το τελευταίο και αναλόγως τη θέση του καθενός (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, γηπεδούχες ή αντίπαλες ομάδες) να μας βομβαρδίσουν με δηλώσεις χιλιοειπωμένες, που προκαλούν τουλάχιστον αηδία.

Το έργο ωστόσο παραμένει οδυνηρά το ίδιο, θα ξεχαστεί κι αυτό το περιστατικό, ώσπου να έρθει το επόμενο και το μεθεπόμενο, ο κατάλογος των θυμάτων θα μεγαλώνει και η κοινωνία θα συνηθίσει να ζει και μ’ αυτό, αντιδρώντας με .… περισσό σθένος, μέσα από το πληκτρολόγιο του κινητού στην επαναστατημένη χώρα των social media.

Κατ’ αρχήν αν είχαν έστω και λίγο φιλότιμο, λίγη τσίπα, όσοι έχουν κυβερνήσει τα τελευταία τριάντα χρόνια, θα έπρεπε να το βουλώσουν από ντροπή και ή να αναλάβουν από κοινού συγκεκριμένες δράσεις που θα καταστήσουν αντιμετωπίσιμες τέτοιες καταστάσεις (όπως και πολλές ακόμα της ίδιας ή μεγαλύτερης σοβαρότητας).

Δεν είναι τυχαία η λέξη «αντιμετωπίσιμες», καθώς το να πεί κάποιος θα βάλω τέλος στο χουλιγκανισμό και την οπαδική βία, είναι πολύ φιλόδοξο και απαιτεί να αλλάξουμε ΟΛΟΙ νοοτροπία και συμπεριφορές. Όχι μόνο η πολιτεία, αλλά ο καθένας μας, γιατί οι πράξεις αυτών των παιδιών (ναι για παιδιά πρόκειται), είναι προϊόν μιάς χαλασμένης κοινωνίας που εμείς τους παραδίνουμε και δεν την χάλασαν αυτά (οι χουλιγκάνοι).

Βέβαια, είμαστε και πάλι μάρτυρες της αθλιότητας, από την προσπάθεια της αντιπολίτευσης να αξιοποιήσει τέτοιες καταστάσεις, λες και ο Σύριζα ή το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν στην κυβέρνηση, έκαναν κάτι δραστικό για να αντιμετωπίσουν τη βία ή την εμπλοκή των ιδιοκτητών μεγάλων ή και μικρών ομάδων.

Μα θα πει κάποιος, δεν έχει ευθύνη η κυβέρνηση Μητσοτάκη και όσα συμβαίνουν; Αναμφισβήτητα έχει και μάλιστα τη μεγαλύτερη, ειδικά μετά το σχετικά πρόσφατο μακάβριο καμπανάκι της δολοφονίας του Άλκη και του Μιχάλη και εννοείται ότι τον πρώτο λόγο έχει η κάθε κυβέρνηση, αναφορικά με την αντιμετώπιση παρόμοιων ή άλλων γεγονότων.

Aλλά είναι τουλάχιστον υποκριτικό από την πλευρά της αντιπολίτευσης και όσων ΜΜΕ ασκούν κριτική στις επικίνδυνες και τραγελαφικές αποφάσεις της κυβέρνησης, να παρουσιάζουν μία εικόνα στην κοινή γνώμη, με το Μητσοτάκη ως την πηγή του κακού, σε ένα όντως διαχρονικό πρόβλημα, που ξεπερνά το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό, αγγίζοντας αυτή καθ’ εαυτή την παρακμή της Ελληνικής κοινωνίας συνολικά.

Δεν θυμάμαι οι ίδιοι που κατακεραυνώνουν σήμερα το Μητσοτάκη (αντιπολίτευση και media), να κράτησαν την ίδια στάση απέναντι στην κυβέρνηση Σύριζα και τους θλιβερούς κ.κ. Κοντονή και Βασιλειάδη, που αν μη τι άλλο δεν είχαν καμία εξάρτηση από τους μεγαλοπαράγοντες ιδιοκτήτες ομάδων και ταυτόχρονα μεγάλων ΜΜΕ οι περισσότεροι.

Μήπως έκαναν κάτι ουσιαστικό την περίοδο 2015-19 και μου διαφεύγει;

Διαβάστε περισσότερα εδώ: Φάκελος οπαδική βία / Μέτρα επί μέτρων, μηδενικό αποτέλεσμα

Μήπως ασχολήθηκαν σε συνεχή βάση κι όχι περιστασιακά, με πράξεις-δράσεις κι όχι λόγια και δηλώσεις, όσο κάθε θέμα οπαδικής βίας ήταν επίκαιρο, με το μέγα θέμα της παραβατικότητας των νέων;

Τι ακριβώς θέση έχει πάρει το λεγόμενο προοδευτικό τόξο (σηκώνει μεγάλη συζήτηση βέβαια ποια κόμματα είναι όντως προοδευτικά), σε θέματα καθημερινών σχεδόν επεισοδίων με πολλούς τραυματισμούς, στα ραντεβού θανάτου σε διάφορες πόλεις, καθώς και περιστατικά που βαράνε καμπάνες κι όχι απλώς καμπανάκια, στα γυμνάσια και τα λύκεια της χώρας, όπου οι καθηγητές φοβούνται πλέον είτε να μπουν στις αίθουσες διδασκαλίας, είτε να αντιμετωπίσουν λεκτικές ή σωματικές επιθέσεις.

Πως αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία, τα «καμώματα» των νέων παιδιών; Πόσοι γονείς καταγγέλλουν καθηγητές, ή εν πάση περιπτώσει σπεύδουν να πάρουν το μέρος του κανακάρη ή της πριγκίπισσας τους, όταν ενημερώνονται για παραβατική συμπεριφορά των παιδιών τους;

Τελικά όσο δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, ή προβοκάτσια, για να θυμηθώ ένα σύνθημα που ήταν κάποτε γραμμένο στην Ακαδημίας. Ας είμαστε ειλικρινείς, αυτή την κοινωνία έχουμε παραδώσει στη νεολαία, είμαστε χαλασμένοι εμείς οι ενήλικοι και επειδή δεν κάναμε, μήτε κάνουμε αυτά που πρέπει, για να έχουν οι νέοι τα στοιχειώδη (πρότυπα, μέλλον, δουλειά, διέξοδο κλπ), το ρίχνουμε στην ευκολία, καταγγέλλοντας γενικώς και ειδικώς τους πάντες, εκτός από τους εαυτούς μας.

Αυτό αφορά όλους: πολιτικούς, δημοσιογράφους, γονείς, ενήλικες, γιατί είναι δύσκολο και οδυνηρό να αντιμετωπίσεις τις δικές σου ευθύνες με ειλικρίνεια, να προσπαθήσεις να αλλάξεις στάση και συμπεριφορά, να ασχοληθείς με αγάπη κι έννοια απέναντι στη νεολαία, αδιάκοπα και χωρίς σταματημό.

Το εύκολο είναι να πετάμε ΟΛΟΙ τη μπάλα στην κερκίδα του…. Μητσοτάκη, της αστυνομίας, των μεγαλοπαραγόντων, επειδή είναι οφθαλμοφανής η ευθύνη τους. Και «καθαρίσαμε»!! Μπορούμε μετά άνετα να συνεχίσουμε την επανάσταση μας στα social media, να δούμε τις τηλεοπτικές σειρές μας, να μιλάμε επί παντός επιστητού και να δείχνουμε το τραγικό μας και φορές αποκρουστικό πρόσωπο στους νέους.

Τους οποίους δεν ακούμε με πραγματική προσοχή, δεν τους αντιμετωπίζουμε ως νοήμονες, αλλά έχουμε πατροναριστική και χειριστική στάση απέναντι τους, είτε καταδικάζοντας τους, είτε αθωώνοντας τους.

Μα θα ρωτήσει κάποιος; Δεν έχουν καμία ευθύνη όσοι νέοι κάνουν επεισόδια ή εγκληματικές πράξεις; Έχουν και παραέχουν και πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με τις συνέπειες.

Η άθλια και επικίνδυνη πολιτική Μητσοτάκη, έχει δώσει ένα ωραιότατο άλλοθι σε όλους, ώστε αποποιούμενοι τη δική τους ευθύνη, να παρουσιάζουν το μείζον αυτό θέμα, ως πρόβλημα που θα λυθεί δια μαγείας, αν φύγει αυτή η κυβέρνηση και έρθει στη θέση της …. κάποια άλλη.

Το θέμα είναι πότε εμείς οι “υπόλοιποι” θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις δικές μας ευθύνες….

Ακούστε το τραγούδι “κερκιδόνες χουλιγκάνοι”

https://youtu.be/DpDIVA3Xoek?si=OTD7ksTn4M_PmV66