Όπως παρατήρησε ο κ Τσίπρας, έχει παρέλθει για τον κ. Μητσοτάκη το σημείο ζενίθ και βρίσκεται σε φάση συρρίκνωσης.

Η καμπύλη της πτώσης είναι απότομη, σχεδόν όσο ήταν και εκείνη της ανόδου, κατά την πρώτη (πανδημική) τετραετία. Τίποτε το πρωτότυπο, δεδομένου ότι στην δεύτερη «ευκαιρία» πληρώνει κανείς τα σπασμένα της πρώτης.

Αν θεωρήσουμε ότι το ζενίθ του Μητσοτάκη επιτεύχθηκε όταν το χρειαζόταν, δηλαδή στις κάλπες, σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα κατα την εποχή Καρυστιανού;

Ποιό είναι το συζυγές σημείο της παρελθούσας ανοδικής πορείας της ΝΔ; Η διατεινόμενη ως δίκαιη σύγκριση, εκείνη των Ευρωεκλογών του 2019, αποτελεί μια παρηγοριά για την ΝΔ που καλείται έτσι να συγκριθεί με το 33% του 2019, διατηρώντας την ελπίδα να γράφει μπροστά τρία (3) ώστε να μετριαστούν οι ψυχολογικές επιπτώσεις της ήττας.

Παρότι είναι προσχηματική η επιλογή μιας τόσο διαφορετικής περιόδου, ας δεχθούμε την μάλλον «βολική» για την ΝΔ σύγκριση. Παραδόξως, οι αναλυτές δεν θεωρούν εξίσου δίκαιη την σύγκριση του κ Ν. Ανδρουλάκη με το πτωχό 7,7 % του ΚΙΝΑΛ (2019). Ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ πολυαναφέρουν το 23,75% ως πήχη. Το άθροισμα των τριών σχημάτων που έχουν προκύψει θα υπολείπεται ελάχιστα (Κασσελάκης+ΝΕΑΡ+ ΚΟΣΜΟΣ). Ακόμη πιο δυσάρεστη θ’ απέβαινε η σύγκριση, αν συγκρίναμε αθροίσματα των κομμάτων της Κεντροαριστεράς.

Αν τέλος, θυμηθούμε την κυρίαρχη τότε αντισύριζα ρητορική, ίσως θα έπρεπε να συνυπολογιστεί κι η άμεση απορρόφηση από την ΝΔ στις βουλευτικές που ακολούθησαν, δυνάμεων όπως το ΠΟΤΑΜΙ (1,5%), ο ΛΑΟΣ (1,2%),η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ (1,4%) κι ο Τζήμερος (0,7%), οπότε η σύγκριση της ανάδελφης πλέον παράταξης του κ Μητσοτάκη να γίνει όχι με το τότε 33,1% αλλά μάλλον με το 37,9% …

Η προσδοκία του να παρομοιαστεί το επερχόμενο αποτέλεσμα με τον Μάη του 2019, είναι μια τεχνητή κι υπεραισιόδοξη κατασκευή. Η παλινδρόμηση του Μητσοτάκη εξελίσσεται ραγδαία. Αυτό έχει μια σημασία για την ανάγνωση του αποτελέσματος κατά την επομένη, όταν θα έχει τεθεί το αμείλικτο ερώτημα του αν η κάθοδος της ΝΔ μπορεί να ανασχεθεί.

«Μη ο πίπτων ουκ ανίσταται; ή ο αποστρέφων ουκ επιστρέφει;» – Ιερεμίας.

Ακροδεξιά στροφή

Η διάμεση τιμή στις ευρωεκλογές του 2019 βρισκόταν αριστερότερα της ΝΔ, δεδομένου ότι αριστερότερα αυτής βρέθηκε το 51% των εκλογέων ενώ δεξιότερα αυτής βρέθηκε ένα 13-14%. Ο ενδιάμεσος ψηφοφόρος του 2019 είχε ψηφίσει Θεοδωράκη ή Λεβέντη, αν και στην συνέχεια προσχώρησε στην ΝΔ. Ο σημερινός ενδιάμεσος ψηφοφόρος διαφαίνεται να βρίσκεται στο εσωτερικό της ΝΔ! Είτε λοιπόν το εκλογικό σώμα έχει μετατοπιστεί δεξιότερα είτε η ΝΔ έχει μετατοπιστεί προς το Κέντρο είτε συνέβησαν και τα δύο.

Ένα από τα αίτια της εκλογικής συρρίκνωσης της ΝΔ είναι κι η αδυναμία της να ελέγξει πλήρως το παραδοσιακό εκλογικό σώμα της δεξιάς. Το αναμενόμενο ποσοστό των ποικίλων ακροδεξιών εκφράσεων θα προσεγγίσει το 20%, ενισχύοντας την κατά 5-7% ως προς τις προηγούμενες Ευρωεκλογές. Το ποσοστό αυτό μπορεί να υποθέσει κανείς ότι αφαιρείται κυρίως από τον κ Μητσοτάκη. Ουδέν κακόν, αμιγές καλού.

Η αδυναμία της περαιτέρω συγκατοίκησης των χαμένων της παγκοσμιοποίησης με τους ωφελημένους από αυτή την εξέλιξη, είναι στοιχείο κλονισμού της πολιτικής κυριαρχίας κι όχι ένα συγκυριακό επίτευγμα των διαφόρων κηραλοιφών. Απόδειξη τούτου, είναι η έντονη γεωγραφική διακύμανση του φαινομένου ανάμεσα στην φτωχότερη Βόρειο Ελλάδα και στις τουριστικές περιοχές.

Φθαρμένη Πραμάτεια

«Πουλάμε Ευρώπη και Σταθερότητα!». Όμως δεν έχει απομείνει ευρωπαϊκός θεσμός που να μην έχει διατρανώσει τις ομοιότητες που βρίσκει μεταξύ Αθηνών – Βουδαπέστης. Κι η σταθερότητα θυμίζει κάτι ιατρικά ανακοινωθέντα που παίζουν με τις λέξεις και βρίσκουν την κατάσταση του ασθενούς «σταθερά κρίσιμη!». Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα των δοκησίσοφων ιατρών όπως δεν υπάρχει κι η σταθερότητα της αθλιότητας του Μητσοτάκη. Τόσο η κρισιμότητα όσο κι η αθλιότητα είναι έννοιες εγγενώς ασταθείς κι η προσθήκη του σχετικού επιθετικού προσδιορισμού μπροστά τους είναι προσχηματική και δεν ξεγελάει κανέναν.

Παραμύθι χωρίς δράκο

Από την άλλη, χωρίς τον δαίμονα Τσίπρα η κυβερνώσα Αριστερά δεν τρομάζει διόλου και πολύ περισσότερο η επιμελημένα τσιριμπιμ-τσιριμπομ παρουσίαση της. Επίσης το κατεστημένο δεν φοβάται για τα χρήματα του μην τυχόν έρθουν οι κομμουνιστές αλλά μάλλον την παντοδυναμία του επιτελικού κράτους, του pretador, της νόθευσης του ανταγωνισμού και γενικώς τον Αλή Μπαμπά με τους σαράντα κλέφτες του.

Δίχως ΤΙΝΑ

Αν ετίθετο όντως θέμα διακυβέρνησης και διαθέσιμων εναλλακτικών, το επιχείρημα ΤΙΝΑ (there is no alternative) θα σάρωνε, όπως έγινε και στις δίδυμες εκλογές προ έτους. Ευλόγως ο κ Μητσοτάκης προσπαθεί να δώσει μια τέτοια γεύση στην αλλά δεν τα καταφέρνει. Ωστόσο αν την επομένη των ευρωεκλογών οι Κασσελάκης-Ανδρουλάκης συνεχίσουν να συμπεριφέρονται ως ανταγωνιζόμενα ψιλικατζίδικα, το σούπερ μάρκετ του κ Μητσοτάκη θα ξεπεράσει την όποια αρνητική επίπτωση και θα ανακάμψει. Άρα στο τραπέζι της Δευτέρας θα προσέλθουν έκοντες-άκοντες (κι όχι μόνον αυτοί οι δύο). Απλώς απομένει το εκλογικό αποτέλεσμα της 9ης Ιουνίου να κρίνει λεπτομέρειες της ταξιθεσίας αυτής της συζήτησης.