Πριν από είκοσι χρόνια, στις 31.12.1999 ο Γέλτσιν ανακοίνωνε την παραίτησή του με την οποία ολοκληρωνόταν η παράδοση της σκυτάλης της εξουσίας στον Πούτιν.

Τότε η μετασοβιετική Ρωσία βρισκόταν στο ναδίρ της διεθνούς επιρροής της, με κραυγαλέο δείγμα γραφής την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία την άνοιξη της ίδιας χρονιάς όπου η Μόσχα παρακάμφθηκε, αγνοήθηκε χωρίς προσχήματα.

Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, η Μόσχα μοιάζει να έχει την πρωτοβουλία κινήσεων σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, όπου καταγράφει μια δυναμική παρουσία η οποία θα μπορούσε να περιγραφεί ως ολική επαναφορά στον ρόλο της πολιτικοστρατιωτικής υπερδύναμης που είχε μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, τη διετία 1989-91.

Στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, με επίκεντρο τον σχεδόν απόλυτο έλεγχο που ασκεί στη Συρία η Μόσχα, καταγράφει επιρροή πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που είχε η Σοβιετική Ένωση την εποχή του Νάσερ στην Αίγυπτο και των μπααθικών καθεστώτων στη Συρία και στο Ιράκ.

Αποδεκτή από όλες τις πλευρές, λειτουργεί σταθεροποιητικά καθώς παρεμβάλλεται μεταξύ Ισραήλ και Ιράν στη Συρία αλλά και ασκεί αποτελεσματική επιδιαιτησία ανάμεσα στις επιδιώξεις της Τεχεράνης και της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή.

Σε ό,τι αφορά την πυρηνική ισορροπία του τρόμου το Κρεμλίνο διαμήνυσε στην Ουάσιγκτον ότι τα νέα πυραυλικά συστήματα της Ρωσίας αμφισβητούν το όποιο προβάδισμα δίνει η αντιπυραυλική ασπίδα στην αμερικανική πλευρά. Η μπάλα βρίσκεται στην πλευρά των ΗΠΑ που καλούνται να σεβαστούν επί της ουσίας την πυρηνική ισοτιμία της Ρωσίας αν δεν θέλουν να πυροδοτήσουν μιαν άχρηστη, δαπανηρή και αποσταθεροποιητική κούρσα εξοπλισμών.

Σε διαρκή ετοιμότητα για έναν συνολικό διάλογο με την Ουάσιγκτον όταν συντρέξουν οι προϋποθέσεις, η Ρωσία έστειλε πριν από λίγες μέρες ένα μήνυμα με ιδιαίτερη βαρύτητα, όμοιο του οποίου δεν έχει καταγραφεί στις τρεις δεκαετίες που κύλησαν από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Μεταξύ 27 και 30.12 διεξήχθησαν στον Ινδικό Ωκεανό μεγάλης κλίμακας αεροναυτικές ασκήσεις της Ρωσίας, της Κίνας και του Ιράν.

Είκοσι χρόνια μετά την άνοδο του Πούτιν στην εξουσία και τριάντα μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου για πρώτη φορά το Κρεμλίνο προειδοποιεί τον Λευκό Οίκο ότι η παράταση μιας πολλαπλών μετώπων ψυχροπολεμικής αβεβαιότητας θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε ένα μέτωπο δυσαρεστημένων από τον μονομερή αποσταθεροποιητικό παρεμβατισμό της Ουάσιγκτον.

Την ίδια στιγμή τα αργά και προσεκτικά βήματα προόδου που καταγράφονται στην Ανατολική Ουκρανία δείχνουν ότι η διαμεσολάβηση της Γαλλίας και της Γερμανίας μεταξύ Μόσχας και Κιέβου αποδίδει χειροπιαστά αποτελέσματα.

Η διολίσθηση της Ευρώπης σε μια νέα ψυχροπολεμική αντιπαράθεση Δύσης-Ρωσίας με πεδίο σύγκρουσης τις πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες φαίνεται ότι έχει ανακοπεί για το ορατό μέλλον.

Έτη φωτός μοιάζουν να μας χωρίζουν από το 1999, όταν ακόμη και οι αντιδράσεις της Ρωσίας του Γέλτσιν στην παράκαμψή της από τη Δύση έμοιαζαν ως μάχες οπισθοφυλακής για την τιμή των όπλων.

Ποιος άραγε θυμάται σήμερα την είσοδο ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Πρίστινα μετά το τέλος των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία;

Ένα δυναμικό «παρών» στα Βαλκάνια που δεν μπόρεσε να εμποδίσει ο ανώτατος ΝΑΤΟϊκός διοικητής στρατηγός Κλαρκ και το οποίο τερματίστηκε άδοξα λίγα χρόνια μετά, στο πλαίσιο της περικοπής δαπανών.

Ολική επαναφορά της Ρωσίας, που είχε απομονωθεί μετά την ήττα της στον Κριμαϊκό Πόλεμο το 1853-6, είχε καταγραφεί για πρώτη φορά μετά τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1876-7…

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών