Πρόσφατα, η ιστοσελίδα Protagon.gr του επικεφαλής του Ποταμιού, κ. Σταύρου Θεοδωράκη, δημοσίευσε ένα ιδιαίτερο κείμενο με τον μυθιστορηματικό τίτλο «Ο Άνδρας-Μυστήριο στο Ακροατήριο», το οποίο υπέγραφε ο δημοσιογράφος και τακτικός αρθρογράφος της ιστοσελίδας, κ. Τάκης Μίχας.

Στο συγκεκριμένο άρθρο, ο κ. Μίχας υποστηρίζει πως έπεσε θύμα κατασκοπείας από έλληνα διπλωματικό υπάλληλο κατά την επίσκεψη του στο Σαράγιεβο, όπου θα μιλούσε σε ημερίδα με θέμα τις ευθύνες τρίτων κρατών στην σφαγή της Σρεμπρένιτσα. Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης και ενώ είχε ήδη πάρει το λόγο παρουσιάζοντας τις ευθύνες του ελληνικού κράτους στον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας, ο κ. Μίχας παρατήρησε ότι μεταξύ των παριστάμενων, ένας ύποπτος κύριος σημείωνε ακατάπαυστα τα όσα έλεγε. Οι υποψίες εντάθηκαν δε, όταν με την ολοκλήρωση της ομιλίας του, ο άνθρωπος αυτός έφυγε, δίχως να χαιρετήσει ή να συστηθεί στον ομιλητή. Όταν οι διοργανωτές ταυτοποίησαν τον εν λόγω κύριο –ως υπάλληλο της Ελληνικής πρεσβείας- ο κ. Μίχας επιβεβαίωσε την αρχική του υπόθεση, ότι δηλαδή είχε πάει εκεί κατ’ εντολή του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών, προκειμένου να παρακολουθήσει τις κινήσεις και να καταγράψει τα όσα είπε στην εκδήλωση. Αφού λοιπόν παραθέτει τα ακλόνητα και αδιάψευστα στοιχεία της ιστορίας κατασκοπείας του, ο κ. Μίχας συνεχίζει καταγγέλλοντας τις πρακτικές βαθέως κράτους που ακολουθεί η νέα ελληνική κυβέρνηση, οι οποίες θυμίζουν περισσότερο τις πρακτικές των πρώην ανατολικών δημοκρατιών και ουδεμία σχέση έχουν με αυτές των δυτικών κρατών, όπου η ελευθερία της έκφρασης και της κυκλοφορίας της πληροφορίας είναι αδιαμφισβήτητες αξίες, όπως άλλωστε αποδεικνύεται και από τις υποθέσεις Σνόουντεν και Ασσάνζ.

Πέραν του δίχως δεύτερη σκέψη τραγελαφικού αυτού σεναρίου, έχει ενδιαφέρον να δούμε τι συμπεράσματα μπορούμε να εξάγουμε σχετικά με την ιδιοσυγκρασία αλλά και το πώς αυτό-τοποθετείται πολιτικά, ο κ. Μίχας τόσο διαχρονικά, όσο και πιο συγκεκριμένα, τους τελευταίους μήνες.

Από την πρώτη κιόλας μέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, ο κ. Μίχας αρθρογραφεί ανελλιπώς σε ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία όπως η Wall-Street-Journal ή η αγγλόφωνη Huffington Post, κατηγορώντας την νέα κυβέρνηση για τυχοδιωκτισμό, ανικανότητα αλλά και έμφυτο «αντιδυτικισμό», ο οποίος απορρέει από το κομμουνιστικό παρελθόν πολλών στελεχών της. Αυτό-βαυκαλιζόμενος ως ένας προοδευτικός αντικαθεστωτικός (sic), καταγγέλλει την «κρατικιστική» αντίληψη της νέας κυβέρνησης στην διεθνή κοινή γνώμη. Η προσπάθειά του αυτή φυσικά θυμίζει περισσότερο αντικοινωνικούς μαθητές, οι οποίοι, προκειμένου να κερδίσουν την εύνοια της καθηγήτριας, «καρφώνουν» τους συμμαθητές τους, παρά αντικειμενικό και νηφάλιο πολιτικό αναλυτή. Βέβαια, αυτή η στάση του κ. Μίχα, συνιστά μία σταθερά στην επαγγελματική του πορεία, ο οποίος και παλαιότερα είχε συγγράψει βιβλίο, στο οποίο αποκάλυπτε την αντι-νεωτερικότητα των ελλήνων κομμουνιστών και αριστερών, οι οποίοι έχουν δαιμονοποίησει τις Η.Π.Α. και την δυτική Ευρώπη, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά επειδή βρίσκονται σε μία μόνιμη άρνηση να συμβαδίσουν με τις αξίες και τα ιδανικά του δυτικού πολιτισμού. Ιδανικά και αξίες οικουμενικές, με σεβασμό στον άνθρωπο, όπως αυτό αποδεικνύεται, για παράδειγμα,  στις φυλακές του Γκουαντάναμο, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή παλιότερα στη Σομαλία.

Στο συγκεκριμένο κείμενο βέβαια, αυτό που θα διαπιστώσει κανείς είναι ότι το μένος του κ. Μίχα απέναντι στην πραγματικότητα της ανάληψης της εξουσίας από μία αριστερή δύναμη, δηλαδή τους προαιώνιους εχθρούς του, σε συνδυασμό με την προφανή ημιμάθεια του, τον οδηγούν σε μία σύγχυση. Πώς αλλιώς θα εξηγούσε κανείς, το γεγονός, ότι σύμφωνα με τον ίδιο η αντινεωτερικότητα για τους αριστερούς είναι στοιχείο καθολικό της φύσης τους, και εκτείνεται από τις ιδέες τους ως και τα μέσα που χρησιμοποιούν για να κατασκοπεύουν τους εχθρού τους. Οι σημειώσεις, ως μέθοδος κατασκοπείας είναι προγενέστερη ακόμα και της Στάζι, αλλά αυτό ήταν ένα απαραίτητο λογικό άλμα για τον κ. Μίχα, προκειμένου να στοιχειοθετήσει το κατηγορητήριο του απέναντι στην «αυταρχικότητα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Σε κάθε περίπτωση, το παραπάνω κείμενο του κ. Μίχα, μάλλον σαν έπαινος θα πρέπει να εκληφθεί από την κυβέρνηση. Διότι αν σου αναγνωρίζεται ότι μέσα σε τρεις μήνες έχεις καταφέρει να στήσεις μία τέτοια μηχανή κατασκοπείας, όπου θα μπορείς να ελέγχεις ακόμα και τους πιο περιθωριακούς και ασήμαντους αντιπάλους σου, όπως ο κ. Μίχας, τότε μάλλον κάνεις καλά την δουλειά σου. Εκτός και αν η παραπάνω πλάνη, οφείλεται στην έπαρση του κ. Μίχα και στην ψευδαίσθηση ότι ο λόγος του έχει βαρύνουσα σημασία στην κοινή γνώμη.

Όποιος έχει παρακολουθήσει, έστω και λίγο, τον εν λόγω δημοσιογράφο, καταλαβαίνει αυτόματα ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας συντηρητικός εγκάθετος, ο οποίος πιστά και διαχρονικά τάσσεται υπέρ των αστικών κεκτημένων με κάθε δυνατό τρόπο. Η αντιδραστική του πένα είναι πρόδηλη. Με σθένος θα τον δούμε να αντιτάσσεται σε κάθε χώρο, κίνημα ή πολιτική δύναμη με κοινωνικό χαρακτήρα, ακόμα και αν χρειαστεί να πλάσει και τα πιο ευφάνταστα σενάρια κατασκοπείας.

Το ευτυχές είναι ότι πλην ελαχίστων γραφικών εξαιρέσεων, κανείς δεν παίρνει στα σοβαρά τις απόψεις και τις θεωρίες συνομωσίας του κ. Μίχα.

Υ.Γ. Αγαπητέ (ΝΟΤ) κ. Μίχα,  με την ευκαιρία της επίσκεψης σας στο Σαράγεβο, θα μπορούσατε να είχατε επισκεφθεί μία πολύ ενδιαφέρουσα έκθεση, με αντικείμενο τα γεγονότα που προηγήθησαν της σφαγής στη Σρεμπρένιτσα. Εκεί θα διαπιστώνατε ότι οι Βόσνιοι σήμερα, αποδίδουν τις μεγαλύτερες ευθύνες τόσο της έκρηξης του εμφυλίου όσο και της τραγωδίας στα πολιτικά παιχνίδια της δύσης που τόσο πιστά εσείς ακολουθείτε ως πρότυπο πολιτισμού και νεωτερικότητας.

* Του Martin Eden