Ο αντισημιτισμός, το μίσος κατά των Εβραίων, είναι αναμφίβολα το παλαιότερο και πιο καταστροφικό ρατσιστικό κίνημα στην ανθρώπινη ιστορία. Από την αρχαιότητα, οι Εβραίοι που κατηγορήθηκαν ότι σκότωσαν τον Ιησού έχουν υποστεί καταπίεση, διωγμό και ταπείνωση ιδιαίτερα στο Χριστιανικό κόσμο.

Ο αντισημιτισμός της σύγχρονης εποχής δε, έχει οδηγήσει σε γεγονότα που γεμίζουν τις πιο ντροπιαστικές σελίδες της ανθρωπότητας. Τα αντισημιτικά προγκρόμ στα μέσα του 19ου αιώνα, τις εκτοπίσεις και τους εξευτελισμούς στη Ρωσία και την Πολωνία, την “Υπόθεση Ντρέιφους” στη Γαλλία όπου εκδηλώθηκε ο αντισημιτισμός με την άδικη δίωξη ενός Γάλλου αξιωματικού εβραϊκής καταγωγής μαρτυρούν το έντονο αντισημιτισμό στην νεωτερικότητα. Ο αντισημιτισμός κορυφώθηκε με την πιο φρικτή γενοκτονία στην ιστορία της ανθρωπότητας, κατά την οποία έξι εκατομμύρια Εβραίοι εξοντώθηκαν στη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ.

Οι αντισημίτες πάντα έβρισκαν και βρίσκουν δικαιολογίες. Κάποιοι λένε ότι οι Εβραίοι ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο του Ιησού, κάποιοι λένε ότι οι Εβραίοι είναι διαφορετικοί και εσωστρεφείς και δεν αφομοιώνονται.  Κάποιοι άλλοι ότι διαφθείρουν τους εθνικούς πολιτισμούς και άλλοι ότι ελέγχουν τις οικονομίες των χωρών εκ των έσω, και είναι συνωμότες.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο αντισημιτισμός, όπως και κάθε ρατσισμός, κατασκευάζεται στο μυαλό και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Ο Ζαν Πολ Σαρτρ στη μελέτη του με τίτλο “Παρατηρήσεις για το εβραϊκό ζήτημα”, διαπιστώνει εύστοχα ότι η αντιεβραϊκή υστερία, είναι ένα συναίσθημα τόσο ισχυρό που εισέρχεται στην ψυχή/το μυαλό και ριζώνει στο σώμα, και δεν έχει καμία σχέση με συγκεκριμένες εμπειρίες με τους Εβραίους.  Ο Γάλλος φιλόσοφος αναφέρει το παράδειγμα κάποιων Γάλλων ανδρών που όταν έμαθαν ότι οι ερωμένες τους ήταν Εβραίες, άρχισαν να αντιμετωπίζουν σεξουαλικά προβλήματα και τονίζει ότι: «Το αίσθημα απέχθειας προς τις Εβραίες δεν είναι “οργανικό”. Αν ήταν, θα έπρεπε να αισθάνονται άβολα με τις γυναίκες που ερωτεύονταν πριν μάθουν ότι ήταν Εβραίες». Σύμφωνα με τον Σαρτρ, αυτή η αηδία που νοιώθουν δεν έχει καμία σχέση με συγκεκριμένες εμπειρίες με τις Εβραίες. Για τον Σαρτρ ο αντισημιτισμός δεν πηγάζει από τις συγκεκριμένες εμπειρίες ή γεγονότα αντίθετα είναι αποτέλεσμα διαστρέβλωσης των γεγονότων και εμπειριών.

Ο αντισημιτισμός τελικά είναι μια επιλογή. Μια στάση ζωής. Τα “ιστορικά” επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται σε αυτό το πλαίσιο δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματική ιστορία. Με άλλα λόγια, ο αντισημίτης κατασκευάζει την εικόνα του “Εβραίου”. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρέπει να καταδικάσουμε τον αντισημιτισμό καθώς και κάθε μορφής ρατσισμού.

Ωστόσο, πρέπει να τονίσουμε ότι κάθε κριτική στην πολιτική του κράτους του Ισραήλ, δεν είναι αντισημιτισμός.

Αυτά που βιώνουμε αυτές τις μέρες πληγώνουν την συνείδηση της ανθρωπότητας. Βεβαίως είναι καταδικαστέα και απαράδεκτη η επίθεση της Χαμάς εναντίον Ισραηλινών πολιτών, αλλά άλλο τόσο καταδικαστέα και απαράδεκτη είναι η κρατική βία που ασκεί το Ισραήλ εις βάρος των Παλαιστινίων.

Υπάρχει ένας παλαιστινιακός λαός που έχει εκτοπιστεί από τα σπίτια του και ζει υπό κατοχή εδώ και πολλά χρόνια. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια ισραηλινή κυβέρνηση που χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να τινάξει στον αέρα την όποια προοπτική λύσης δύο κρατών. Κάθε μέρα αποικίζει λίγο περισσότερο από τα παλαιστινιακά εδάφη και πραγματοποιεί μια καθημερινή “διαδικασία προσάρτησης”. Όπως λέει ο Ισραηλινός συγγραφέας Amos Oz, το Ισραήλ διεξάγει έναν “άδικο αγώνα” εναντίον των Παλαιστινίων. Δεν αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα στους Άραβες πολίτες του, διότι αυτο-ορίζεται ως “το κράτος των Εβραίων”.

Σήμερα, μετά την απαράδεκτη επίθεση της Χαμάς, η Ισραηλινή κυβέρνηση βομβαρδίζει καθημερινά τους Παλαιστίνιους. Σκοτώνει αμάχους, μεταξύ των οποίων και πολλά παιδιά. Χρησιμοποιεί δυσανάλογη βία και συλλογική τιμωρία, αγνοώντας το Διεθνές Δίκαιο και Ανθρωπιστικό Δίκαιο.

Δυστυχώς, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κάποιοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αρκετά κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, επιδεικνύουν “επιλεκτική ενσυναίσθηση”. Δεν μπορούν να ξεστομίσουν δύο λέξεις συμπόνοιας προς τα θύματα του Παλαιστινιακού λαού. Η προειδοποίηση της Χάνα Άρεντ, πολιτική φιλόσοφος εβραϊκής καταγωγής, είναι επίκαιρη: “ένας πολιτισμός που χάνει την αίσθηση της ενσυναίσθησης είναι βυθισμένος στη βαρβαρότητα”. Ο Δυτικός κόσμος σήμερα κινδυνεύει να χάσει κάθε αξιοπιστία.

Είναι καθήκον της ανθρωπότητας να τερματιστεί αυτή η βίαια σύγκρουση. Ιδιαίτερα ο δυτικός κόσμος έχει μεγάλο χρέος και ευθύνες διότι: α) ήταν η ιμπεριαλιστική στάση της Δύσης και η πολιτική του “διαίρει και βασίλευε” που ιστορικά έχει δημιουργήσει το παλαιστινιακό-εβραϊκό ζήτημα και β) επίσης ο αντισημιτισμός, που προκάλεσε μεγάλα τραύματα στην ψυχή του εβραϊκού λαού, είναι έργο κυρίως του δυτικού κόσμου.