Μια αμερικανίδα δημοσιογράφος με ρώτησε ειλικρινώς πριν λίγες μέρες: «Mα είναι δυνατό το ελληνικό κράτος να ανέχεται να κυκλοφορεί διεθνώς η είδηση ότι ένας νεαρός μετανάστης στην προσπάθειά του διαμαρτυρηθεί για την παρατεταμένη κράτησή του πήδηξε από ύψος κι έσπασε τα δύο του πόδια;» Ένιωσα αμήχανα αναλογιζόμενος την απάντηση: «Η ελληνική κυβέρνηση όχι απλώς ανέχεται, αλλά επιθυμεί κιόλας να κυκλοφορεί ελεύθερα η είδηση αυτή. Διότι είναι η καλύτερη απόδειξη ότι στην Ελλάδα οι μετανάστες βιώνουν την κόλαση και καλύτερα να την αποφεύγουν». Η απάντηση αυτή δεν είναι ερμηνεία, ούτε αποκάλυψη του παρόντος κειμένου. Είναι ομολογία ανωτάτων αξιωματούχων της κυβέρνησης, όπως του κ. Άδωνι Γεωργιάδη ή του μέχρι προχθές Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ.

Στην έκθεσή τους «Αθέατος πόνος στα κέντρα κράτησης μεταναστών στην Ελλάδα», η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα την 1η Απριλίου, και απασχόλησε σφόδρα τα διεθνή ΜΜΕ σε αντίθεση μάλλον με τα ελληνικά, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, βασιζόμενοι στα έξι χρόνια εμπειρίας τους σε χώρους κράτησης μεταναστών και αιτούντων άσυλο στην Ελλάδα, ανάδειξαν τον σοβαρό αντίκτυπο της συστηματικής και παρατεταμένης κράτησης στη σωματική και ψυχική υγεία των ανθρώπων αυτών, αλλά και όλα τα πολιτικά αδιέξοδα που δημιουργούνται από αυτήν. Σήμερα, 19 μήνες μετά την έναρξη της επιχείρησης «Ξένιος (τρομάρα του!) Δίας» ένα μεγάλο μέρος  όσων συνελήφθησαν τότε παραμένουν κρατούμενοι είτε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης («προ-αναχωρησιακά κέντρα», όπως ονομάζονται επισήμως) σε Αμυγδαλέζα, Κόρινθο, Παρανέστι, Ξάνθη, Κομοτηνή είτε σε απροσδιόριστο αριθμό κρατητηρίων της αστυνομίας, σε άθλιες συνθήκες. Σύμφωνα με πρόσφατη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, ο αριθμός των κρατούμενων είναι 7.500. Από αυτούς ελάχιστοι έχουν επιστρέψει (οικειοθελώς ή μη) στις χώρες τους. Τα νούμερα απελάσεων που δίνονται αφορούν κυρίως Αλβανούς, Βούλγαρους και Γεωργιανούς και όχι την ομάδα στόχου του Ξένιου Διός.

Εντωμεταξύ, ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς  επρόκειτο να συμπληρώσουν πολύ σύντομα το δεκαοχτάμηνο κράτησης και να αφεθούν ελεύθεροι. Για τον λόγο αυτό, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους προέτρεξε και βάπτισε την κράτηση αλλοδαπών «περιοριστικό όρο» ώστε να παραταθεί και να μην ομολογηθεί ότι ο «Ξένιος Δίας» ήταν ένα απλό φιάσκο, όπως επισήμανε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Έτσι έχουν τα πράγματα.  Άνθρωποι πνίγονται και χάνονται στη θάλασσα, κι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά  η Ευρωπαϊκή Ένωση αρχίζει, μέσα στα κροκοδείλια δάκρυά της, να αποδέχεται την πρακτική τόσο της εξαντλητικής κράτησης όσο και των επαναπροωθήσεων, η οποία συντελείται με την ανοχή FRONTEX.

Ουσιαστικά, βιώνουμε –και στο σημείο αυτό προσέχω την ένταση των λόγων μου– την ολοκλήρωση της ολίσθησης της ευρωπαϊκής πολιτικής προς τη μεταναστευτική ατζέντα της ακροδεξιάς, με την Ελλάδα μπροστάρη. Για τον λόγο αυτό, δεν πρέπει διόλου να απορούμε για το πώς η ακροδεξιά θα ανέβει στις ευρωεκλογές… Αφού την τροφοδοτούν και τη δικαιώνουν οι κυρίαρχες πολιτικές. Απλό είναι.  

Το ελληνικό κράτος έχει  συνολικά έχει αποτύχει παταγωδώς να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό. Ο «Ξένιος Δίας» απεδείχθη φενάκη. Το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να δημιουργούμε ακόμα πιο εξαθλιωμένους και εξαγριωμένους μετανάστες, ακόμα πιο σκληρούς και άτεγκτους αστυνομικούς, ακόμη πιο αυστηρούς δικαστές –παρεμπιπτόντως, είναι οι μόνες επαγγελματικές ομάδες, μαζί με στρατιωτικούς που θα μοιραστούν το δημοσιονομικό πλεόνασμα μέσω των πρόσφατων μισθολογικών αυξήσεων.

Η χώρα να διαπραγματευθεί σοβαρά και υπεύθυνα με τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ για έναν δίκαιο καταμερισμό του μεταναστευτικού πληθυσμού που  δυσανάλογα βαραίνει τη χώρα, κάτι που δεν το έχει κάνει ως σήμερα.  Φαίνεται λοιπόν ότι όλοι είναι ικανοποιημένοι όπως έχουν καταλήξει τα πράγματα… Από τη μία, η υποκρισία της ΕΕ που θα ήθελε η Ελλάδα να φτιάξει έναν μεταναστευτικό «σταθμό πρώτων βοηθειών», αλλά συνάμα θέλει το «ευρωπαϊκό νοσοκομείο» της Βόρειας Ευρώπης άθικτο από τις μεταναστευτικές ροές. Από την άλλη, η Ελλάδα, ως αντίποινο, έχει απλώς μετατρέψει το «σταθμό πρώτων βοηθειών» που χρηματοδοτεί η Ένωση σε μεσαιωνική φυλακή ή νεκροτομείο.

Έτσι διαβάζω την «προτεραιότητα στο μεταναστευτικό» της Ελληνικής Προεδρίας της Ένωσης… Ως ανοχή στον ευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και πολιτικού αρνητικού αθροίσματος. Πλέον, όμως, κανείς δε μπορεί να κατηγορήσει μόνο τον κ. Σαμαρά και την κυβέρνησή του για τις παταγώδεις επιδόσεις τους. Μια χαρά βολεύεται και η υπόλοιπη Ε.Ε με τέτοιες «προτεραιότητες». Μόνο ο κ. Μπαλτάκος πρέπει να στενοχωριέται που έφυγε άρον-άρον από αυτό το όμορφο κάδρο στη δημιουργία του οποίου συνέδραμε τόσο αποφασιστικά…