Η παραπομπή του Νίκου Παππά στο Ειδικό Δικαστήριο δεν εκπλήσσει. Οι έμπειροι στα κοινοβουλευτικά είχαν προειδοποιήσει εγκαίρως ότι όποιος πολιτικός στο παρελθόν εστάλη από την προανακριτική επιτροπή της Βουλής στο Δικαστικό Συμβούλιο, εντέλει παραπέμφθηκε σε δίκη.

Στην περίπτωση του Ν. Παππά το πόρισμα της πλειοψηφίας της προανακριτικής περιέγραφε πλημμέλημα. Φυσικά, σημασία δεν έχει το ισχνό κατηγορητήριο, σημασία έχει το τελετουργικό και ο χρόνος παραπομπής: ένα συσσώρευμα πολιτικών μηνυμάτων σε προεκλογικό χρόνο. Πιθανότατα, θα προκηρυχθούν εκλογές προτού ολοκληρωθεί η δίκη, άρα λοιπόν ο Παππάς θα είναι υπόδικος και στα προεκλογικά πάνελ θα χρησιμοποιείται κατά κόρον η υποδικία, αυτή η ιδιότυπη πολιτική ομηρεία.

Το τάιμινγκ της παραπομπής Παππά προοικονομεί το κλίμα στο οποίο θα διεξαχθούν οι εκλογές: σε ακραία πόλωση, με βασικό πόλο της Δεξιάς την ασφάλεια και την τάξη, όπως η ίδια τα εννοεί, και με διαρκή αναφορά στο πόσο επικίνδυνος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ για αυτήν την τάξη πραγμάτων ― όπως την εννοεί η Δεξιά βεβαίως. Ετσι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκάζεται διαρκώς να μπαίνει σε αυτή την υπονομευμένη συζήτηση και να βρίσκεται αμυνόμενος ή και οιονεί απολογούμενος.

Με εργαλείο την υποδικία-ομηρεία Παππά θα επιχειρηθεί από τη Δεξιά να διασκεδαστούν οι δυσμενείς εντυπώσεις από τα πλήγματα στο κράτος δικαίου και από τις πλείστες υποχωρήσεις στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας τύπου κ.λπ., όσα δεινά συνέβησαν επί της διακυβέρνησης Μητσοτάκη.

Πολύ περισσότερο, θα επιχειρηθεί να φύγει από την ατζέντα το πραγματικό φόβητρο του στασιμοπληθωρισμού, των ανισοτήτων, της φτωχοποίησης. Αυτά άλλωστε οι γραμμιτζήδες Μαξίμου τα αποδίδουν στη διεθνή συγκυρία και όχι στην εγχώρια ανικανότητα, ακριβώς όπως εξακολουθούν να στρεψοδικούν για την οικτρή διαχείριση της πανδημίας.

Πιέσεις προς το ΠΑΣΟΚ

Στην ίδια κατεύθυνση, της τάξης – ασφάλειας, πρέπει να δούμε και τις κινήσεις από τους δεξιόστροφους του ΠΑΣΟΚ. Η παραίτηση του Σπύρου Καρανικόλα είναι τροχιοδεικτικό. Ο στενός συνεργάτης του υπόδικου Novartis Α. Λοβέρδου χαρακτήρισε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «επιτήδειο ουδέτερο» και τον κατηγόρησε ότι με την τακτική των ίσων αποστάσεων «συμβάλλει ώστε να ανοίξει ο δρόμος στην πολιτική αστάθεια και στην πολιτική αβεβαιότητα». Οπερ έδει δείξαι: Για να μην υπάρξει αστάθεια και αταξία, για να βασιλέψει η ασφάλεια και η τάξη, απαιτούνται «ευρύτερες συναινέσεις, ειλικρινείς συνεργασίες και συνένωση δυνάμεων» ― ασφαλώς με τη νουνεχή Δεξιά.

Ας μην αναζητήσουμε στα λόγια του Καρανικόλα την ηχώ του υπόδικου Λοβέρδου. Ας δούμε σε αυτά τα λόγια, περί αστάθειας και αβεβαιότητας, έναν προπομπό για τις τεράστιες πιέσεις που θα δεχθεί ο Ανδρουλάκης τη νύχτα των εκλογών. Εως συνθλίψεως.

Και ας τα συναρμόσουμε με όσα αναφέραμε παραπάνω, εξ αφορμής της παραπομπής Παππά. Η Δεξιά έχει έτοιμα ήδη τα σκληρά διλήμματα, την κλιμάκωση του φόβου, τον καθορισμό της ατζέντας, τη διεκδίκηση όλων των ψήφων, από την ακροδεξιά έως το κέντρο. Ο λεγόμενος μεσαίος χώρος δεν θα αφεθεί να επιλέξει πολιτικά βάσει ιδεών και υλικών αναγκών• θα οδηγηθεί στην κάλπη έμπλεως φόβου και τρόμου, για την ακυβερνησία, για το χάος, για τον εθνικό κίνδυνο κ.ο.κ.

Απέναντί τους, ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην έχει αντιληφθεί το βάθος, την έκταση και τη σφοδρότητα της επικείμενης αναμέτρησης, και αναμένει ότι η μάχη θα κριθεί στο πεδίο της ακρίβειας και της κόπωσης.