Πριν από λίγους μήνες ακούσαμε από το στόμα τηλεπαρουσιάστριας ότι έχει λυπημένο βλέμμα…

Τώρα μαθαίνουμε ότι εκεί πίσω από τα σίδερα που βρίσκεται, δεν ξεχνά την τέχνη του. Ανέβασε -λέει- παράσταση με άλλους δώδεκα συγκρατούμενούς του, μέσα στις φυλακές της Τρίπολης. Μάλιστα δεν πρόκειται για ένα οποιοδήποτε θεατρικό αλλά για ένα πρωτότυπο έργο με τίτλο: «Η Απελευθέρωση της Τριπολιτσάς». 

Τι πατριωτικό!

Ο ίδιος ο «γνωστός σκηνοθέτης», υπόδικος και κατηγορούμενος για βιασμούς ανηλίκων, κράτησε τον ρόλο του Γέρου του Μοριά, του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Προφανώς, θα έκανε ο ίδιος τη διανομή κι έκρινε ότι ο ρόλος αυτός, ναι, είναι ο ρόλος που του ταιριάζει. 

Η παράσταση έγινε στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τον εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση.  Είχε δε, την αιγίδα και την υποστήριξη της Περιφέρειας Πελοπονήσου. [Επίσημα πράγματα]. Τέχνη – Ιστορία – Πολιτισμός! 

Όλα αυτά τα μάθαμε από μια μεσημεριανή εκπομπή σε μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι, στη διάρκεια της οποίας βγήκε στον αέρα και μίλησε ο ίδιος ο Αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας για τη βαθιά συγκίνηση που προκάλεσε η παράσταση.

Για φαντάσου!

Μια παράσταση σήμερα (εθνικοπατριωτικού περιεχομένου), άλλη μία αύριο (κατά προτίμηση για την ειρήνη ή το περιβάλλον), μεθαύριο μια συνέντευξη, μια πονεμένη ιστορία, δυο – τρία κοντινά πλάνα στο λυπημένο βλέμμα, το πλυντήριο – στεγνωτήριο της ελληνικής τηλεόρασης δουλεύει ακούραστα και ασταμάτητα. Τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ είναι το απαραίτητο απορρυπαντικό, το συνιστούν άλλωστε τόσοι και τόσοι κατασκευαστές πλυντηρίων. 

Μόνο που τα άπλυτα αυτά, παραείναι βρώμικα για να ξεπλυθούν έτσι εύκολα.

Στο εξής, κάθε παράσταση του «γνωστού σκηνοθέτη» θα έχει τη σιχαμερή λίγδα του βιαστή.

Κάθε ρεπορτάζ  για το έργο του, σε κάθε εκπομπή, μεσημεριανή ή όχι, θα είναι ξέπλυμα. 

Με πόσες παραστάσεις – αλήθεια – ξεπλένονται οι βιασμοί και κακοποιήσεις ανήλικων ανθρώπων; 

Για την ιστορία: η κα Κατερίνα Καινούργιου (αυθορμήτως ή σκηνοθετημένα, ποιος ξέρει;) αρνήθηκε να προβάλει το ρεπορτάζ στην εκπομπή της έχοντας (ίσως;) συναίσθηση της ευθύνης και κατανοώντας ότι τα πιο βαριά εγκλήματα ξεπλένονται σε ελαφρά προγράμματα. Η στάση αυτή, από όποιον κι αν αποφασίστηκε, υπενθύμισε σε ανθρώπους της τηλεόρασης και σε τηλεθεατές ότι η ακεραιότητα του καθενός μας αποδεικνύεται κάθε μέρα όχι από τα ναι αλλά από τα όχι μας.