Ποιός θα ήταν ο επικεφαλής του Πενταγώνου σήμερα αν δεν είχε ξεσπάσει το καλοκαίρι το σκάνδαλο των υποκλοπών; Το αιώνιο «ΑΝ»…

Τα φιλοκυβερνητικά μέσα μας πληροφορούν ότι «η κυβέρνηση ανανέωσε μέσω ΚΥΣΕΑ την Δευτέρα την θητεία του για να τον στηρίξει απέναντι στην πρωτοφανή απόπειρα αμφισβήτησης η οποία στήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ».  Οπότε η πεποίθηση ότι διασώθηκε ο κ Φλώρος παρά την ζοφερή αυτή υπόθεση αναστρέφεται στο ότι διασώθηκε ακριβώς … χάρη σε αυτή! Αν αυτό ισχύει, τότε μπερδεύονται κάπως τα υποκείμενα σε μια υπόθεση με προμήθειες όπλων, εκβιαστές κι εκβιαζομένους. Η χαρά του Ακάρ θα ήταν η επίγνωση ότι απέναντι του έχει κάποιον που δεν τον θέλουν οι δικοί του.

Στην διελκυστίνδα όπου ο κ Αρχηγός έκανε την «έκπληξη», παρά ή χάριν των υποκλοπών, βγήκε πολλαπλά ενισχυμένος. Γιατί αποστρατεύτηκαν κι όσοι φοβόταν ότι θα μπορούσαν να τον αντικαταστήσουν (ΑΓΕΝ και ΑΓΕΣ) από ένα ΚΥΣΕΑ που δέχτηκε την δική του εισήγηση. Οι δε κρίσεις συνεχίζονται για τους υπόλοιπους ανώτατους αξιωματικούς υπό την απόλυτη πλέον εξουσία του, χωρίς περαιτέρω πολιτική συμμετοχή. Πόσο απροκατάληπτες θα είναι άραγε αυτές μετά από όσα προηγήθηκαν (διαρροές, καρφώματα δημοσιογραφικά των ανεπιθύμητων κοκ); Αν όμως η σοβούσα κρίση κορυφής επεκταθεί στο σύνολο της ηγεσίας των ΕΔ τότε έχουμε την δεύτερη χαρά του Ακάρ.

Η χώρα επί της ουσίας δεν διαθέτει πλέον Υπουργό Άμυνας. Ο εξηκοντούτης υπουργός δεν είναι κανένα παιδάκι και ξέρει πολύ καλά τι επέτασσε η αξιοπρέπεια, αν κάποιος βρεθεί στην θέση του. Όταν δηλαδή ο υφιστάμενος που τον χαρακτηρίζει «σαχλαμάρα που λέει παπαριές» κι όχι μόνο δεν απομακρύνεται αλλά απομακρύνει … Θρυλείται ότι ήδη δρομολογήθηκαν αλλαγές και στο ν/σ που κατέθεσε το Υπουργείο. Αλλαγές σύμφωνες προς τις υποδείξεις του κ Αρχηγού. Δεν ξέρω αν την χάρηκε ο Ακάρ την γελοιοποίηση του κ Υπουργού γιατί είναι και αυτή η καλή προσωπική χημεία μεταξύ τους …

Ο ασυνήθης, απρεπής κι επικίνδυνος τρόπος αντιμετώπισης της φυσικής ηγεσίας του στρατεύματος θεωρείται διακριβωμένος, δεδομένου  ότι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος περί όλων των άλλων τυρβάζει ενώ σιωπά για την ταμπακιέρα (γνησιότητα έκθεσης ΕΥΠ) Χθες πέταξε ένα «ενδεχομένως…». Από την άλλη, το ίδιο το θύμα διαβεβαιώνει μεν για την ηθική του ακεραιότητα αλλά όχι και για την ακεραιότητα του απορρήτου των συνομιλιών του. Ουσιαστικά με την ανακοίνωση ενός κάποιου γραφείου του ΓΕΕΘΑ παραπονιέται στην ΕΥΠ και στο ‘αφεντικό της’ ότι τον υποπτεύθηκαν τζάμπα.

Ωστόσο καθόλου δεν διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι τον υπέκλεπταν. Άραγε τους αναγνωρίζει το σχετικό δικαίωμα που δεν το αναγνώρισε καν η Εύα Καιλή; Ο Ακάρ ηγείται των τουρκικών ΕΔ που λειτουργούν με τον πέλεκυ να επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια της φυσικής τους ηγεσίας μετά το 2016 οπότε νιώθει μια τέταρτη  χαρά βλέποντας να ακολουθούμε την ala Turka διαχείριση των ανώτατων αξιωματικών. Μιλώ για την απώλεια του στρατηγικού πλεονεκτήματος να είσαι Δημοκρατία.
Μπορεί κανείς να προσθέσει και αρκετές πλευρές κάπως πιο ‘τεχνικές’ όπως:

• Τι αξιοπιστία διαθέτει η άμυνα μας στο θέμα των πληροφοριών όταν υποκλέπτονται οι πάντες και διαρρέουν τα πάντα;
• Τι συνέπειες έχει αυτή η διαμάχη χωρίς αρχές στο εξοπλιστικό πρόγραμμα της χώρας;
• Σε δραστηριότητες με τόσους περιορισμούς πληροφόρησης και σε ένα χώρο εσωστρεφή σαν τις ΕΔ, τι συνέπειες έχει η καταρράκωση της εμπιστοσύνης;
• Πως θα εκπροσωπεί την Χώρα ο κ Φλώρος στο ΝΑΤΟ ή σε άλλα διεθνή fora όταν ο κλονισμός του προσωπικού του κύρους θα αντανακλά στο κύρος των ελληνικών ΕΔ;

Εν ολίγοις ο κ Μητσοτάκης είναι η χαρά του Ακάρ για αμέτρητους λόγους κι έχει το θράσος να αποκαλεί μειοδότες όσους τους επισημαίνουν. Η παλιά καλή δεξιά της εθνικοφροσύνης στα λόγια και των εθνικών ακρωτηριασμών στην πράξη.