Βουλευτικές εκλογές στην Κύπρο την Κυριακή. Πολλά κόμματα διεκδικούν με αξιώσεις την είσοδό τους στη Βουλή της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θα είχε και τουρκοκύπριους βουλευτές, αν δεν υπήρχε η de facto διχοτόμηση, που άρχισε με τις διακοινοτικές συγκρούσεις του  1963-64,  και ολοκληρώθηκε με το χουντικό πραξικόπημα και  την τουρκική εισβολή και κατοχή του 1974.
 
Η ενωμένη Κύπρος θέλει έναν ενωμένο λαό, που σημαίνει ειρηνική και δημοκρατική συμβίωση, τόσο των ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων όσο και άλλων κοινοτήτων που ζουν στην Κύπρο. Στην κατεύθυνση αυτή, εργάζονται διάφορες πολιτικές και  κοινωνικές δυνάμεις των ελληνοκυπρίων, πρωτίστως όμως, το κόμμα των κυπρίων εργαζομένων, δηλαδή, το ΑΚΕΛ.
 
Στο εθνικό θέμα το ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται – όπως πάντα –  υπεύθυνα,  στηρίζοντας τις διακοινοτικές συνομιλίες   με επικεφαλής τους Αναστασιάδη- Ακιντζί. Παρότι έχει λόγους να ακολουθεί κριτική στάση έναντι της κυβέρνησης Αναστασιάδη, η ηγεσία του ΑΚΕΛ στηρίζει την διαπραγμάτευση και ότι θετικό έχει επιτευχθεί ως τώρα. Υπενθυμίζουμε ότι   στην διάρκεια της κυβέρνησης Χριστόφια, δεν ήταν ανάλογη η στάση του Δημοκρατικού Συναγερμού (ΔΗΣΥ).
 
Όσο για τις προβλέψεις,  φυσιολογικά προηγείται ο ΔΗΣΥ, που αναμένεται να υπερβεί το 30%, όμως και το ΑΚΕΛ θα βρεθεί κοντά στο 30%. Οι αναμενόμενες επιδόσεις των δύο μεγαλύτερων πολιτικών παρατάξεων της Κύπρου σημαίνουν ότι ο στόχος για την επίλυση του Κυπριακού μέσω των διακοινοτικών συνομιλιών υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, έχει ισχυρότατη υποστήριξη από τους ελληνοκύπριους. Σε περίπτωση, λοιπόν, που προκύψει κάποιο σχέδιο λύσης, στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και του ευρωπαϊκού κεκτημένου, είναι πολύ πιθανό να υιοθετηθεί από τον κυπριακό λαό ως σύνολο, ελληνοκύπριους και τουρκοκύπριους.
 
Βέβαια, κάποιοι έχουν σπεύσει, από την έναρξη των συνομιλιών  να κινδυνολογήσουν ότι έρχεται «νέο σχέδιο Ανάν» για το Κυπριακό. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που δεν αποδέχονται λύση δικοινοτικής-διζωνικής ομοσπονδίας και που απεχθάνονται την ιδέα της πολιτικής ισότητας ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, στο πλαίσιο μιας νέας κρατικής δομής στην Κύπρο, που θα αποτελέσει μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ιδρύθηκε το 1960.
 
Αντιθέτως το ΑΚΕΛ, το πιο παλαιό και έμπειρο κόμμα στην Κύπρο, έχει πλήρη επίγνωση των κινδύνων που πηγάζουν από την παράταση της σημερινής de facto διχοτόμησης της Κύπρου λόγω της τουρκικής εισβολής και κατοχής από το 1974. Ορθότατα, λοιπόν,   εργάζεται για την θετική έκβαση   των συνομιλιών, έχοντας πάγιες θέσεις υπέρ του τερματισμού της κατοχής και της επανένωσης του νησιού. Επίσης,  το ΑΚΕΛ στηρίζει την πλήρη αποστρατιωτικοποίηση της Κύπρου, που σημαίνει και απομάκρυνση των βρετανικών στρατιωτικών βάσεων.
 
Μεγάλο ατού του ΑΚΕΛ είναι ότι πάντοτε οικοδομούσε σχέσεις συνεργασίας και αλληλεγγύης με τους τουρκοκύπριους, λόγω και της ιδεολογίας του. Αυτό έκανε ήδη από τα πρώτα μετά την τραγωδία του 1974 χρόνια.  Σήμερα, επιδιώκοντας την μεγαλύτερη δυνατή υποστήριξη των διακοινοτικών συνομιλιών, έχει συγκροτήσει κοινές ομάδες εργασίας για το Κυπριακό, με τρία αριστερά και προοδευτικά τουρκοκυπριακά κόμματα, το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, το κόμμα Ενωμένη Κύπρος και το κόμμα της Κοινοτικής Απελευθέρωσης, από το οποίο προέρχεται ο τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί.
 
Ως κόμμα των κυπρίων εργαζομένων, που παλαιότερα είχε στις τάξεις του και πολλούς τουρκοκύπριους, από τα χρόνια της βρετανικής αποικιοκρατίας, το ΑΚΕΛ διακρίνεται για τις κοινωνικές του ευαισθησίες, υπερασπίζεται τα δικαιώματα των εργαζομένων και γενικότερα των κοινωνικά αδύνατων. Του καταλογίζουν λάθη στα χρόνια της διακυβέρνησης Χριστόφια, τα οποία, όμως, έγιναν και λόγω των ευρωπαϊκών και διεθνών πολιτικών συσχετισμών, αλλά και της πολεμικής του κυπριακού καπιταλιστικού κατεστημένου.  Διότι το 2008, όταν εξελέγη ο  μέχρι τότε ηγέτης του ΑΚΕΛ Δημήτρης Χριστόφιας, πρόεδρος της Κύπρου, δεν υπήρχε άλλη αριστερή κυβέρνηση στην ΕΕ και σε όλη την Ευρώπη. Ούτε στον ορίζοντα υπήρχε το ενδεχόμενο νίκης της αριστεράς στην Ελλάδα, που ήρθε αρκετά χρόνια αργότερα, στις 25 Ιανουαρίου 2015.
 
Αναφέρθηκα στις βασικές επιλογές του ΑΚΕΛ, θα πρόσθετα ως μεγάλο πλεονέκτημά του και την παράδοση συμμαχιών του κόμματος των κυπρίων κομμουνιστών. Και στις εκλογές αυτές , το ψηφοδέλτιό του δεν είναι αμιγώς κομματικό, έχει τον τίτλο ΑΚΕΛ- Αριστερά – Νέες Δυνάμεις.  Επί πολλά χρόνια, το ΑΚΕΛ στήριξε την κυβέρνηση Μακάριου στην Κύπρο, αργότερα, συμπορεύτηκε και με τον πρόεδρο Βασιλείου, τον οποίον το ΑΚΕΛ είχε υποδείξει ως υποψήφιο. Επίσης είχε συμπορευτεί και με τον Τάσσο Παπαδόπουλο, προς τον οποίον απέσυρε την υποστήριξή του, το 2008, για να διεκδικήσει το ίδιο την διακυβέρνηση δια του Δημήτρη Χριστόφια. Για όσους γνωρίζουν τα κοινωνικά δεδομένα της Κύπρου, το ΑΚΕΛ είναι μέσα στον λαό και έχει βαθιές ρίζες σε αυτόν. Γι’ αυτό θα πάει καλά και σε αυτές τις εκλογές. Προσωπικά αν ψήφιζα στην Κύπρο, θα επέλεγα χωρίς δισταγμό το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ.
 
  * Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κ.Ε.  και συντονιστής του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ