Το γνωστό καλαμπούρι που κάναμε στο σχολείο, στο μάθημα της λογικής, πήγαινε ως εξής: ο αστυνόμος είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνόμος είναι μπουζούκι. Τη ίδια λογική χρησιμοποίησε χθες και ο Πρετεντέρης, με ευκαιρία την εκλογή της Εύας Καϊλή στη θέση της αντιπρόεδρου του Ευρωκοινοβουλίου: 

Ads

 

«21 Ιανουαρίου 2018. Στη Θεσσαλονίκη, η ευρωβουλευτίνα Εύα Καϊλή κατηφορίζει από το σπίτι της να πάρει μέρος στο πρώτο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό», γράφει ο αρθρογράφος των Νέων, «ενώ το  Πασοκινάλ δεν είχε πάρει ακόμη επίσημη θέση». Δύο μέρες μετά το συλλαλητήριο, ο Παπαδημούλης, αντιπρόεδρος τότε, στέλνει «ανεπίσημη ενημέρωση» του ΣΥΡΙΖΑ προς ευρωβουλευτές διαφόρων κομμάτων, επισυνάπτοντας μάλιστα «και φωτογραφίες διαδηλωτών.Σε μία από αυτές είναι η Καϊλή».

 

Τι γίνεται μετά από τρία χρόνια: «η Καϊλή εκλέγεται με ευρεία πλειοψηφία αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τελευταίος και καταϊδρωμένος επανεκλέγεται στον τρίτο γύρο ψηφοφορίας και ο Παπαδημούλης της “ανεπίσημης ενημέρωσης”». 

Ads

 

Έχω σημειώσει και σε ένα άλλο άρθρο μου, την πρετεντέρειο ογκώδη άγνοια για τις ευρωπαϊκές υποθέσεις και το Ευρωκοινοβούλιο. Στην πραγματικότητα, οι θέσεις που καταλαμβάνει κάθε πολιτική ομάδα στις εκλογές προέδρου, αντιπρόεδρων, κοινοβουλευτικών επιτροπών, είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων. Στις προχθεσινές εκλογές, οι Σοσιαλδημοκράτες παραχώρησαν την προεδρία στην κεντροδεξιά-δεξιά( Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) και σε αντάλλαγμα πήραν πέντε θέσεις αντιπροέδρων. 

 

Διαβάστε επίσης: Η ιστορική άγνοια του Πρετεντέρη

 

Στη συνέχεια, μέσα στην ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών έγιναν άλλες διαπραγματεύσεις και λόμπινγκ και μία από τις θέσεις αντιπροέδρου δόθηκε στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Θα μπορούσε να ήταν και ο Ν. Ανδρουλάκης, αν δεν είχε εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος. Στη Left, την ομάδα της Αριστεράς, συμφωνήθηκε και από τις άλλες πολιτικές ομάδες, να δοθεί μια θέση αντιπροέδρου, η οποία πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι υπόλοιπες ισχυρές εθνικές αντιπροσωπίες της Left, πήραν άλλα πόστα (προεδρία ομάδας ή κοινοβουλευτικής επιτροπής). 

 

Πάμε τώρα στην εκλογή. Στις διαδοχικές ψηφοφορίες, οι μεγάλες ομάδες ψηφίζουν πρώτα τους δικούς τους υποψήφιους(ες), γιατί κάθε ευρωβουλευτής έχει περιορισμένο αριθμό σταυρών. Και έτσι λειτουργεί το σύστημα μέχρι την τρίτη ψηφοφορία που εκλέχθηκε ο Παπαδημούλης. «Τελευταίος και καταϊδρωμένος», όχι γιατί είναι λιγότερο δημοφιλής, ικανός ή οτιδήποτε άλλο από την Καϊλή, αλλά γιατί ανήκει στην ομάδα της Αριστεράς, που είναι τελευταία σε κοινοβουλευτική δύναμη. 

 

Με άλλα λόγια, η εκλογή Καϊλή δεν έχει καμία σχέση με την παρουσία της στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό. Ίσα ίσα μπορεί να μην ψηφιζόταν, αν το θέμα της συμφωνίας των Πρεσπών ήταν στην επικαιρότητα και ήταν γνωστή η εθνικιστική θέση της:  οι Σοσιαλδημοκράτες, ηγεσία και όλοι οι ευρωβουλευτές, ήταν φανατικά υπέρ της επίλυσης του προβλήματος και υποστήριζαν σύσσωμοι την κυβέρνηση Τσίπρα. Το ίδιο είναι και τώρα.

 

 Ούτε όσοι την ψήφισαν έμαθαν ποτέ ότι η κυρία Καϊλή, στις εσωκομματικές εκλογές του ΚΙΝΑλ, υποστήριζε έναν δεξιόστροφο υποψήφιο που είναι και υπόδικος για το σκάνδαλο Novartis.Σε αυτές τις εκλογές οι κανόνες είναι διαφορετικοί, όπως και τα κριτήρια, καθώς οι αντιπρόεδροι, αντίθετα με τον πανίσχυρο πρόεδρο του Σώματος, δεν παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση της ευρωπαϊκής πολιτικής. 

 

 Είναι τιμητικό για τους ίδιους και θετικό ότι δύο από τους 14 αντιπροέδρους είναι από την Ελλάδα, αλλά περισσότερο για συμβολικούς λόγους. Τα υπόλοιπα, περί επιτυχίας λόγω διαδηλώσεων με τους ψεκασμένους και τους προσεχώς- αντιεμβολιαστές, είναι για τους ιθαγενείς. Με πτυχίο δημοτικού και βαθμό κάτω από τη βάση στο μάθημα της λογικής.