Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται σα φάρσα, μην το πιστεύετε.

Διαβάζω τίτλους, βλέπω τηλεοπτικά ρεπορτάζ. Πληροφορούμαι ότι έγιναν «επεισόδια έξω από σχολείο στη Σταυρούπολη». Επεισόδια. Καυγάς. Φασαρία. Τσαμπουκάς. Νέοι, σκέφτομαι, βράζει το αίμα τους. Κουβέντα στην κουβέντα, θα ξέφυγε το πράγμα.

Αυτό καταλαβαίνω. Αυτό μου λένε.

Γιατί βέβαια, δε λέγεται ότι δέχτηκαν επίθεση φοιτητές που έκαναν ειρηνική διαμαρτυρία, δε λέγεται ότι οι επιτιθέμενοι ήταν οπλισμένοι κουκουλοφόροι και κρανοφόροι, δε λέγεται ότι ήταν γνωστή ομάδα νεοφασιστική στο σχολείο, δε λέγεται ότι η επίθεση ήταν ξαφνική και οργανωμένη με μαχαίρια και σουγιάδες και κοντάρια.

Δε λέγεται ότι ήταν ενέδρα.

Δε λέγεται ότι χτύπησαν στο ψαχνό.

Ότι έδρασαν σαν νέο τάγμα εφόδου δηλαδή.

Όχι, λέγεται ότι έγιναν «επεισόδια».

Όπως λεγόταν «τον σκότωσαν για το ποδόσφαιρο».

Όπως λεγόταν «Είπαμε για τραμπούκους, η μάνα Φύσσα ξέσπασε, πέταξε το μπουκάλι, ο Ρουπακιάς έχει αρχίσει και -σε τελείως ανθρώπινο επίπεδο- λογικά αυτός ο άνθρωπος πρέπει να είναι ράκος».

Όπως λεγόταν «το χαστούκι  του Κασιδιάρη (στην Κανέλη) δεν σημαίνει ότι κάποιος χαστούκισε κάποιον συνάνθρωπό μας.

Συμβολίζει χτυπάω κάτι κατεστημένο».

Κάπως έτσι.

Αρχή του παραμυθιού (ξανά) καλημέρα σας.

Πηγή: Facebook