Είναι στ’ αλήθεια απογοητευτική η όλη συζήτηση που διεξάγεται, στην ευτυχώς σύντομη προεκλογική περίοδο. Λέω ευτυχώς γιατί αυτή η ανυπόφορη αοριστολογία που κυριαρχεί, πολλές φορές πέρα από τα όρια της μπουρδολογίας, δεν αντέχετε άλλο.

Οι πολιτικοί μας ταγοί, έχοντας λύσει όλα τα προβλήματα τους, τα προσωπικά εννοείται, ασχολούνται με κάθε τι ανούσιο, θολό, δευτερεύον, κουτσομπολίστικο. Δήθεν ξεσκεπάζουν σκάνδαλα στο όνομα της διαφάνειας, δαιμονοποιούν! Οι καταγγελίες και η λασπολογία θριαμβεύει, οι φοβέρες και οι υποσχέσεις το ίδιο.

Κρίμα!

Αυτό είναι τραγικό γιατί αφορά όλους τους πολιτικούς χώρους. Όχι μόνο όσους διεκδικούν την πρωτιά. Ακολουθούν επάξια και οι υπόλοιποι. Ελάχιστες προσωπικές εξαιρέσεις!

Μια μεγάλη ομάδα μας φοβερίζει με την εφαρμογή του μνημονίου!

Μια άλλη μας κλείνει το μάτι, για το “παράλληλο πρόγραμμα” που δεν μας το λέει βεβαίως!

Κάποιοι άλλοι της πλάκας εξ ορισμού, τώρα διεκδικούν ρόλο και συμμετοχή.

Θα μου πείτε σε αυτό το πανηγύρι, όπως σε κάθε πανηγύρι που σέβεται τον εαυτό του, προβλέπεται μια ατραξιόν. Μόνο που η περίπτωση μας είναι για κλάματα.

Κάποιοι άλλοι επιθυμούν την έξοδο. Έτσι γενικά! Μας έμεινε από το Μεσολόγγι και το Κούγκι! Κι αυτοί δε μας λένε για που. Προς το παρόν με ταξί ή με άλλα μέσα κόβουν βόλτες.

Γι αυτό και τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

Καμία συγκεκριμένη πρόταση!

Η πάλη για το ποιο μνημόνιο ήταν καλύτερο ή χειρότερο. Για το γεγονός πως για τους όρους του και την εφαρμογή του είμαστε εμείς με την ολιγωρία, τη φαυλοκρατία, την αναξιοκρατία, τη συντεχνιοκυριαρχία, την αβουλία μας υπεύθυνοι, δε μιλά κανείς.

Για το μεγαλύτερο πρόβλημα της πατρίδας μας που είναι η ανεργία και η παραγωγική ανασυγκρότηση της, κανένα κομματικό επιτελείο δεν κάνει τον κόπο να δουλέψει και να παρουσιάσει συγκεκριμένες προτάσεις.

Γιατί όμως τόση κοροϊδία και εμπαιγμός; Λύσεις υπάρχουν.

Πολλές και πολύ ισχυρές, τέτοιες που μπορούν να βγάλουν τη χώρα από την απραξία και την ανασφάλεια, ικανές να δώσουν προοπτική στους νέους ανθρώπους, πεδίο δράσης στους δραστήριους, ασφάλεια σε όλους.

Επιτρέψτε μου λοιπόν να σας παρουσιάσω το πλαίσιο εφαρμογής, για να καταλάβετε πως η απραξία δεν είναι τυχαία αλλά σκόπιμη, γιατί έτσι μόνο καταφέρνουν και  ζουν όλα αυτά τα παράσιτα της πολιτικής. Γιατί για να βρίσκεσαι στην πολιτική στη χώρα μας, πρέπει να είσαι ανεπάγγελτος, χαραμοφάης και ψεύτης.

Μνημόνιο λοιπόν καταραμένο. Αφορά όμως βασικές μεταρρυθμίσεις στις οποίες εμείς μπορούμε να δώσουμε μορφή και περιεχόμενο. Δεν το έκανε ο Παπανδρέου και η παρέα του, δεν το μπορούσε ο Σαμαράς και ο θίασος του, δεν το επιχείρησε ο Τσίπρας και η ιδεοληψία της ομάδας του. Γιατί και όταν διαπραγματεύονταν, το έκαναν χωρίς κανένα σοβαρό σχεδιασμό.  Υπάρχει  όμως κανείς σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει πως αν δεν υπάρξει δομική ανασυγκρότηση, ανάπτυξη και εργασία δε θα γίνουν πολλές ακόμη περικοπές στις συντάξεις; Υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως έχουν προοπτική τα ασφαλιστικά ταμία χωρίς γενναίες λύσεις στον τομέα αυτό; Αν δεν υπάρξουν νέες θέσεις εργασίας;

Το μνημόνιο αφορά την κάλυψη των δανειακών μας υποχρεώσεων με αντάλλαγμα μέτρα που θα αντιμετωπίσουν τα δομικά προβλήματα της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης. Το πώς εφαρμόζεται είναι και ήταν δική μας υπόθεση! Η απουσία δικού μας σχεδιασμού οδήγησε στις οριζόντιες άδικες και κοινωνικά ανάλγητες περικοπές. Αυτή είναι η αλήθεια!Η επιλογή των μέτρων ήταν υπόθεση των δικών μας κυβερνήσεων. Όμως αντί να πειράξουμε τα χαϊδεμένα μας παιδιά, σπρώχναμε τα μέτρα στους φτωχούς και αδύναμους.

Είναι όμως γεγονός πως αν δεν συνδυαστεί το μνημόνιο με άλλες πρωτοβουλίες τότε δεν έχουμε καμιά τύχη. Το ερώτημα λοιπόν είναι πολύ συγκεκριμένο. Υπάρχουν “παράλληλες δυνατότητες” με εκείνες του συμμαζέματος που επιβάλλει το μνημόνιο;

Βεβαίως και υπάρχουν!

Α. Το πρώτο σημαντικό χρηματοδοτικό εργαλείο ανάπτυξης, διασφάλισης θέσεων εργασίας είναι το ΕΣΠΑ. Τα χρήματα αυτά διαθέσιμα ήδη, αναξιοποίητα λόγω των δικών μας αγγυλώσεων, των χρόνιων και σταθερά επαναλαμβανόμενων αδυναμιών, καθυστερεί στην υλοποίηση του. Βεβαίως δεν έχει ούτε αυτή τη φορά ληφθεί υπόψη η συνεισφορά του στην ανάπτυξη και η βιωσιμότητα πολλών προγραμμάτων και έργων που θα χρηματοδοτηθούν. Προβλέπεται να γίνει και πάλι ένα ωραίο φαγοπότι για τα επόμενα έξι – επτά χρόνια και , κατά τη ρήση μας τη λαϊκή από κει και πέρα «έχει ο θεός». Μωρέ ο Θεός έχει! Εμείς δεν έχουμε το Θεό μας. Μάλιστα ένα μεγάλο μέρος του αφορά το Κοινωνικό Ταμείο που σε συνδυασμό με την ανθρωπιστική βοήθεια θα μπορούσε να κάνει θαύματα, σε μια περίοδο με τόσα κοινωνικά αδιέξοδα και ανατροπές.

Β. Το γνωστό πακέτο Γιούνκερ. Μια μεγάλη ευκαιρία τα χρήματα αυτά να αποτελέσουν τη βάση για να σχεδιαστούν μεγάλες επιχειρηματικές δραστηριότητες στη χώρα μας. Με συμμετοχή δικών μας εταιρειών και πρωτοβουλιών, δικτύων παραγωγής μπορεί να προκύψουν πολλές συμπράξεις με μεγάλες διεθνείς εταιρείες που θα επενδύσουν στη χώρα μας με αυτή την ευκαιρία. Με τον τρόπο αυτό τα τριάντα πέντε δισεκατομμύρια μπορεί να γίνουν άνετα εβδομήντα και εκατό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία της χώρας και την παραγωγική της ανασυγκρότηση, τη δικτύωση της στο διεθνές επιχειρηματικό περιβάλλον.

Γ. Χρήματα από τις ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις. Μια σταθερή πολιτική κατάσταση και ένα πλαίσιο ξεκάθαρο και απλό, εύκολα θα προσέλκυε επενδύσεις ιδιωτικές πλάι σε ένα σωστό σχεδιασμό και την αξιοποίηση των χρημάτων του Έλληνα φορολογούμενου.

Δ. Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων

Πολλά τα ευτράπελα που το τελευταίο διάστημα ακούστηκαν για την τράπεζα των BRICS και τη συμμετοχή της χώρας μας. Για την ιστορία αναφέρω πως η ΕυρωπαΪκή Τράπεζα Επενδύσεων, από τη στιγμή που θα γίνει μια σοβαρή προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας και του παραγωγικού τομέα στη χώρα μας, μπορεί να χρηματοδοτήσει τις πρωτοβουλίες αυτές και μάλιστα με επιτόκια που τώρα θαρρώ πως είναι κοντά στο 0,5%.

Επειδή δε μου αρέσει η παραφιλολογία, καθότι φιλόλογος και πολιτικός επιστήμων, όμως θέλω να πιστεύω πρακτικός φιλόλογος, προχωρώ σε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα.

Τομείς που θα μπορούσαν εύκολα να προκύψουν συνέργειες και μεγάλα επενδυτικά προγράμματα, είναι αυτός της ενέργειας, του πρωτογενούς τομέα, του τουρισμού, των νέων τεχνολογιών, κ.α.

Ας γίνω ακόμη πιο συγκεκριμένος:

– Παράδειγμα πρώτο. Ο πρώτος τομέας που σκέφτομαι, είναι αυτός των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Παρακολουθώ το διάστημα αυτό τη συζήτηση στην Ευρώπη με αφορμή τη διάσκεψη του Παρισιού, και διαπιστώνω τι ευκαιρία μπορεί να χαθεί και πάλι. Το παράδειγμα μου θα το εστιάσω στην Κρήτη. Θα μπορούσε λοιπόν να υπάρξει ένα κονσόρτσιουμ (φτου στις κακές λέξεις! τιμωρία εκατό μετάνοιες) στο οποίο θα συμμετέχουν το Πολυτεχνείο και το ΤΕΙ Κρήτης, διεθνείς εταιρείες παραγωγής συστημάτων ενέργειας, αιολικών, φωτοβολταϊκών, κ.α., προκειμένου να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μια μεγάλη ενεργειακή επένδυση στην Κρήτη. Όχι μόνο παραγωγής ενέργειας!  Ο σχεδιασμός να γίνει από το Πολυτεχνείο για να διασφαλισθεί η χωροθέτηση τους. Οι όροι θα προβλέπουν επίσης σε ένα ποσοστό επιτόπια παραγωγή ανταλλακτικών, πρόσληψη επιτόπιου προσωπικού για όλα τα στάδια και επίπεδα παραγωγής, μεταφορά τεχνογνωσίας, ικανή να μας αναδείξει σε παγκόσμιους, τουλάχιστον ευρωπαϊκούς παίκτες στο χώρο αυτό. Γιατί όχι να μην οδηγηθούμε στο σχεδιασμό μικρών αιολικών μονάδων (η παράδοση και η αισθητική των μύλων του Λασιθίου υπάρχει), αν βέβαια μας αφήσει η μαμά ΔΕΗ θεματοφύλακας των εθνικών συμφερόντων ενέργειας μόνιμος και αποκλειστικός.

– Παράδειγμα δεύτερο. Δεν ξέρω αν ζει ακόμη αυτός ο επιχειρηματίας στη Θεσσαλονίκη που τόλμησε να πιστέψει στην κατασκευή ενός ελληνικού αυτοκινήτου. Αν λοιπόν δεν αυτοκτόνησε ακόμη, ο άνθρωπος αυτός θα μπορούσε να ενταχθεί στο πρόγραμμα Γιούνκερ,  να διασφαλισθεί η συμμετοχή και άλλων εταιρειών των γειτονικών και όχι μόνο χωρών, και να ξεκινήσει η παραγωγή ενός ημιφορτηγού και στη συνέχεια ενός μικρού επιβατικού αυτοκινήτου. Φανταστείτε πόσες θέσεις εργασίας θα προέκυπταν, αφού θα έχει τη δυνατότητα να πουλά στη χώρα μας, σε όλα τα Βαλκάνια και  στη γύρω περιοχή. Φανταστείτε τι θα σήμαινε για το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας μας μια τέτοια επιλογή!

– Παράδειγμα τρίτο. Στον πρωτογενή τομέα λοιπόν, αξίζει να σχεδιαστεί ένα μεγάλο εξαγωγικό δίκτυο με συμμετοχή εταιρειών που σήμερα διακινούν εκατομμύρια τόνους αγροτικών προϊόντων, σε όλο τον κόσμο. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζουμε την εξαγωγή των προϊόντων μας την προώθηση τους στις διεθνείς αγορές. Μόνο τότε θα ενισχυθεί το ενδιαφέρον για καλλιέργεια και παραγωγή αγροτικών προϊόντων, που με την εγγύηση του τρόπου παραγωγής τους και με τις μοναδικές γεύσεις τους, δικαιούνται να βρίσκονται στο τραπέζι της Ευρώπης και όχι μόνο.

– Παράδειγμα τέταρτο. Δεν μπορεί έξω από το σχεδιασμό αυτό να μείνει η γνώση και η επιστήμη. Στον τομέα αυτό, πραγματικά είμαστε ασυναγώνιστοι, χωρίς ποτέ να έχουμε υποστηρίξει την παραγωγή μέσα από την έρευνα, πέρα από το επίπεδο του καλαμπουριού. Σκεφτείτε το ΙΤΕ με τις καινοτόμες του εφαρμογές στο χώρο της υγείας (ως παράδειγμα), μια επίσκεψη στο χώρο θα σας αφήσει με το στόμα ανοικτό, να συνεργαστεί λοιπόν με ελληνικές και ξένες εταιρείες και να βγάλει στην παραγωγή όλες αυτές τις καινοτόμες εφαρμογές του. Αντιλαμβάνεστε φίλοι μου πόσα νέα παιδιά θα επιχειρήσουν στον τομέα αυτό, πόσα θα αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους και τα μυαλά τους που προς το παρόν είτε μελαγχολούν στην ανεργία, είτε φυτοζωούν με 500 ευρώ το μήνα αν είναι τυχερά και έχουν μια δουλειά, είτε πίνουν φραπέ άπρακτα από τη σύνταξη της αγίας γιαγιάς. Εκείνου του Κ. Στεφανίδη, έχει μαλλιάσει η γλώσσα του να μιλά γι αυτά και δεν ξέρω πόσα χιλιάδες μίλια έχει κάνει για να προβάλει τη δουλειά που γίνεται στο ΙΤΕ και στο ινστιτούτο πληροφορικής. Το παράδειγμα ενδεικτικό για να μην αδικήσω πολλούς άλλους αξιολογότατους ανθρώπους που μας κάνουν υπερήφανους, αλλά ως εκεί.

– Παράδειγμα πέμπτο. Γιατί όχι να μη στηθεί σε συνεργασία με την AEGEAN  και τις μικρότερες αεροπλοϊκές εταιρείες, μια ελληνική  low cost αεροπορική εταιρεία με έδρα τα αεροδρόμια της Κρήτης, το παλιό αεροδρόμιο Ηρακλείου (λες και θα δούμε ποτέ νέο); Μπορεί σε συνεργασία με τους φορείς του τουρισμού, αλλά και μεγάλες εταιρείες που διακινούν τουρίστες σε παγκόσμιο επίπεδο να προκύψει μια τέτοια Αεροπορική Εταιρεία η οποία εύκολα μπορούμε να καταλάβουμε τι θα σήμαινε για την ελληνική οικονομία και τον ελληνικό τουρισμό, τον πρωτογενή μας τομέα και τον τομέα των υπηρεσιών.

Σταματώ εδώ καλοί μου φίλοι σε αυτά τα ενδεικτικά παραδείγματα επιχειρηματικής δραστηριότητας μεγάλης κλίμακας, ικανής να τροφοδοτήσει το επενδυτικό ενδιαφέρον, να δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας (σε πανελλήνιο επίπεδο) και να συμβάλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μας.

Σκεφτείτε τώρα πόσο θρασύς είμαι που θα κάνω ένα ακόμη βήμα. Σκεφτείτε λέει το πακέτο Γιούνκερ να συνδυαστεί με το ΕΣΠΑ της περιόδου και τις δημόσιες επενδύσεις ώστε να προετοιμάσει, να συμπληρώσει, τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να πληρούνται τα κριτήρια που το πακέτο Γιούνκερ προβλέπει και απαιτεί.

Με αυτά θα ‘πρεπε, κατά τη γνώμη μου, με τρόπο πολύ συγκεκριμένο να ασχολούνται οι πολιτικοί μας και οι ταγοί τους, σε ένα πνεύμα συνεργασίας προκειμένου να γίνει με τρόπο ολοκληρωμένο και αειφόρο το πρόγραμμα αυτό. Αντ΄ αυτού πετούν πέτρες και λάσπες, μας φοβίζουν ή μας παραπλανούν.

Μη μου πείτε ότι αυτά δε γίνονται! Γίνονται σε όλο τον κόσμο. Αν ζούσατε την προετοιμασία της Βουλγαρίας για την αξιοποίηση του Πακέτου Γιούνκερ, θα με πιστεύατε.

Κι εμείς στο ίδιο έργο θεατές, χρόνια τώρα, αναρωτιόμαστε ποιος φταίει; Από τη μια εκλογική μάχη στην άλλη, τιμωρούμε, ξεχνάμε αλλά δε σκεφτόμαστε και δεν αποφασίζουμε να γυρίσουμε σελίδα. Να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και να απαιτήσουμε από τους κυρίους αυτούς που ασχολούνται με την πολιτική, δηλαδή έχουν ως άμεσο ρόλο την επίλυση των προβλημάτων μας, τη διασφάλιση της χώρας, τη δημιουργία προϋποθέσεων ευημερίας και προόδου, σε καθεστώς ισότητας και ελευθερίας, να το κάνουν.

Κρίμα λοιπόν γιατί και τα μέσα και οι τρόποι υπάρχουν και μόνο η ανικανότητα τους και η πρόσδεση τους σε συμφέροντα, άλλοτε μικρά προσωπικά και πολύ συχνά μεγάλα που ναρκοθετούν την ανάπτυξη της χώρας εσκεμμένα, μας κρατούν στα ίδια και στα ίδια.

Βαρέθηκα τη μιζέρια που ζέχνουν, βαρέθηκα τον ψευδεπίγραφο ψευτοτσαμπουκά  σε εκείνους που κατά βάση υπηρετούν, βαρέθηκα να βλέπω να διασύρουν τη χώρα μας με την παλάμη παρατεταμένη ως ψωροκώσταινα.

Καιρός να σκεφτούμε και να απαιτήσουμε άλλη στάση και πολιτικές προτάσεις εφαρμόσιμες, συγκεκριμένες και δεσμευτικές προκειμένου να βγούμε επιτέλους από το αδιέξοδο αυτό. Καιρός σοβαρής και μεθοδικής δουλειάς! Οι καιροί ου μενετοί!

* Πίνακας: Φερνάν Λεζέ, «Ο μέγας Ιούλιος», 1945