Ο κ. Παπαγγελόπουλος φαίνεται να έχει χάσει το μέτρο και την επαφή με την πραγματικότητα. Βεβαίως είναι άγνωστο πόσο μπλεγμένος είναι ή νιώθει στις ιστορίες για τις οποίες τον κατηγορούν περί χειραγώγησης της Δικαιοσύνης και επηρεασμού δικαστικών λειτουργών, πρώην συναδέλφων του άλλωστε. Πρέπει να παραδεχθούμε ότι πάντα ο διωκόμενος νιώθει φορτισμένος, φοβισμένος, περικυκλωμένος και απειλούμενος. Κατανοητό λοιπόν ότι μπορεί να πει και κάτι παραπάνω μέσα σε αυτό μείγμα ανθυγιεινών συναισθημάτων.

Αλλά ακόμα και αυτό;

«Το ‘βρόμικο 89’ θα είναι απλό ‘κρυολόγημα’ μπροστά στον ‘κορονοϊό’ της εκδικητικής πολιτικής δίωξης που στήνουν σήμερα σε βάρος μου». 

Διαφεύγει της προσοχής και της ιστορικής ερμηνείας του πρώην υπουργού και δικαστικού ότι το βρώμικο 89 είχε στόχο την (και φυσική) εξόντωση ενός πρωθυπουργού και ηγέτη της δημοκρατικής παράταξης. Είχε επίσης στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και τη διάλυση του κόμματος που κυβερνούσε. Το κρυολόγημα που αναφέρει ο διωκόμενος αφορούσε την ίδια τη χώρα και τη δημοκρατία. Ο κοροναϊός που επικαλείται αφορά τον ίδιο. Εκτός αν ταυτίζει το πρόσωπό του με μεγέθη που άπτονται πολιτευμάτων και χωρών.

Ή, ίσως ως παραδοσιακός δεξιός, μέσα του αποδέχεται τη διαδικασία ( ή μήπως αναγκαιότητα;) εξόντωσης του Α.Γ.Παπανδρέου και η αποδοχή αυτή ενισχύεται από την συνειδητή σύμπραξη της Αριστεράς στην όλη επιχείρηση.  Αν ισχύει αυτό, τότε ορθώς την όλη θεσμική, πολιτική και κοινωνική εκτροπή την εκλαμβάνει ως «κρυολόγημα».

Μόνο ελαφρυντικό για την ακραία υπερβολή είναι πως την υπόθεσή του, το δικό του πρόβλημά του ο καθείς το βλέπει μεγαλύτερο και σοβαρότερο από όλα, όλων των άλλων.