Η καταγγελία σε βάρος του Αλέξη Γεωργούλη αφορά μια πολύ σοβαρή υπόθεση που θα πρέπει να διαλευκανθεί και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η καταγγέλλουσα πρέπει να προστατευθεί, από όσους βάζουν ως προτεραιότητα να την «εκθέσουν» θεωρώντας έτσι ότι θα έχουν μικροπολιτικά οφέλη.

Τεκμήριο αθωότητας «α λα καρτ» ή για την ακρίβεια, ανάλογα με την κομματική ταυτότητα δεν υπάρχει. Η στήριξη σε όσες και όσους καταγγέλλουν κακοποιητικές συμπεριφορές, επίσης δεν μπορεί να ορίζεται με βάση την κομματική προέλευση του καταγγελόμενου. Όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν θέμα προς διαπραγμάτευση. Αν θέλουμε πραγματικά να λέμε ότι μας ενδιαφέρουν τα δικαιώματα όσων καταγγέλλουν κακοποίηση πρέπει να τους στηρίζουμε να καταγγέλλουν, όποτε οι ίδιοι νιώθουν έτοιμοι.

Τελεία, παύλα, παράγραφος! Καμία άλλη κουβέντα δεν είναι ανεκτή. Κανένα «ναι μεν, αλλά». Κανένα «τώρα το θυμήθηκε». Και κυρίως κανένα: «σιγά μην είχε ανάγκη ο Γεωργούλης να κακοποιήσει μια γυναίκα». Αναρωτιέμαι, πώς γίνεται κάποιοι να ξεχνούν τα δικαιώματα όσων καταγγέλλουν κακοποίηση, επειδή νιώθουν ότι η καταγγελία μπορεί να κάνει κακό στο κόμμα τους;

Διαβάστε επίσης: Υπόθεση Γεωργούλη: Σοβαρές καταγγελίες και οι αντιδράσεις στον δρόμο προς τις κάλπες

Πώς μπορεί να ζητούν στην ουσία συγκάλυψη του θέματος και όχι να πέσει άπλετο φως ώστε να μάθουμε τι έγινε. Αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν κενά στην υπόθεση θα το διερευνήσει η δικαιοσύνη. Αν κάποιος κάνει ή δεν κάνει πολιτικά παιχνίδια θα το διερευνήσουν οι αρχές. Εμείς όμως πρέπει να στηρίξουμε την καταγγέλλουσα μέχρι να αποδειχθεί η αλήθεια. Όποια και να είναι η καταγγέλλουσα και όποια και να είναι η αλήθεια.

Μια κοινωνία που κινείται με βάση το κομματικό της συμφέρον, νοσεί και νοσεί βαριά. Από την ώρα που έγινε γνωστή η υπόθεση τα social media γέμισαν από αυτούς που πέφτουν από τα σύννεφα, από αυτούς που βλέπουν κομματικούς δράκους, αλλά και από αυτούς που με την υπόθεση Γεωργούλη θεωρούν ότι μπορούν να «ξεπλύνουν» κάθε άλλη υπόθεση. Από παιδοβιασμούς και κακοποιήσεις, μέχρι παράνομες οικονομικές δοσοληψίες, υποθέσεις δωροδοκίας και παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη. Σαν έτοιμοι από καιρό!

Διαβάστε: Αλέξης Γεωργούλης: Υπέβαλε την παραίτησή του από την Ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ μετά από καταγγελία

Και από την άλλη, τι μπορεί να έχουν στο μυαλό τους όσοι επιχείρησαν να στοχοποιήσουν την καταγγέλλουσα σπεύδοντας να δημοσιοποιήσουν το πρόσωπό της ή φωτογραφίες από την προσωπική της ζωή; Τι κερδίζουν; Τι μπορεί να προσφέρει η διαπόμπευση της καταγγέλουσας; Τι θα κερδίσει κάποιος αν δημοσιοποιήσει προσωπικές στιγμές της;

Πολιτικό κριτήριο

Η βαριά καταγγελία ωστόσο σε βάρος του Αλέξη Γεωργούλη ανοίγει και ακόμα μια συζήτηση. Ποιοί είναι αυτοί που ψηφίζουμε να εκλεγούν στην Ευρωβουλή και στη Βουλή; Με ποια κριτήρια; Πόσους/πόσες ακόμα θα ψηφίσουμε με μόνο κριτήριο ότι είναι διάσημοι από την τηλεόραση; Γιατί τα κόμματα επιλέγουν να βάζουν στα ψηφοδέλτια τους τόσους ανθρώπους που δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο εκτός από την αναγνωρισιμότητά τους;

Δεν φταίνε βέβαια μόνο τα κόμματα. 162.974 άνθρωποι ψήφισαν τον Γεωργούλη και τον έστειλαν στην Ευρωβουλή! Γιατί; Ποιο κοινωνικό έργο είχε να επιδείξει; Ποια συνεισφορά στην κοινωνία; Για ποιο πράγμα αγωνίστηκε και αυτό του το αναγνώρισαν οι ψηφοφόροι του; Με αυτή την τακτική αποκλείουμε οποιονδήποτε έχει πραγματική αξία να εκλεγεί στην Ευρωβουλή ή στην Βουλή, αλλά δεν έχει αναγνωρισιμότητα.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν ποιους πολιτικούς θέλουμε και ποια κόμματα θέλουμε. Κυρίως όμως ας αναλογιστούμε αν η προάσπιση των δικαιωμάτων, η υπεράσπιση των θυμάτων και η ανοχή στην κακοποίηση έχει κομματικό πρόσημο; Το ερώτημα ρητορικό, η απάντηση σαφής: Δεν έχει!